با تو اربعین حال و هوای دیگری داشت

به گزارش پول نیوز - دکتر مهدی علیزاده استاد دانشگاه در یادداشتی اختصاصی برای پول نیوز نوشت:

خبر شوکه کننده بود: سردار حاج قاسم سلیمانی به درجه رفیع شهادت نائل آمد آنهم توسط اشرار آمریکایی.
خبر آنقدر عظیم بود که ابتدا هیچ کس باور نمی کرد که چنین مصیبتی بر ملت ایران و بر جبهه مقاومت وارد شده باشد.
امسال که به عنوان فرمانده قرارگاه مرزی زائران اربعین در 4 مرز خسروی، شلمچه، چذابه و مهران به زائران سالار شهیدان خدمت می کنم و بارها دیده ام که اگر نام و اقتدار حاج قاسم نبود، مشکلات سرزمین عراق برای زائران ایرانی می توانست به یک سد محکم و غیر قابل حل تبدیل شود.

در قرارگاه مرزی اربعین با همه ارگان های ایرانی و عراقی از حمل و نقل جاده ای گرفته تا پلیس امینت در ارتباط بودیم و فرمانداران مرزی نیز با ما هماهنگ بودند اما؛ گاهی تمام این هماهنگی ها نیز جوابی برای رفع مشکلات نبود.
در سال های حضور داعش در عراق و نبردهای داخلی در این سرزمین، حضور حاج قاسم سلیمانی در عراق و حتی نام وی لرزه بر اندام داعشیان و گروه های تروریستی می انداخت و بی شک این مهم در سال های اخیر بیشتر از پیش جلوه می کرد.

هیچکسی نمی تواند منکر نقش بی بدیل شهید قاسم سلیمانی در منطقه و در فتوحات مقاومت شود. سرداری که از شام تا مرزهای چین و افغانستان حضورش به خوبی درک شد و حتی مجاهدان افغان نیز با کمک همین حضور توانستند با القاعده و طالبان نقابله کنند.
سرداری را از دست دادیم که در اخلاق و منش حرف اول را در میان هم ترازهای خود در داخل و خارج می زد. جایگاه این پهلوان ایرانی در میان مردم و رهبران ایرانی و خارجی خاص بود. سلیمانی برای مقام معظم رهبری همانند مالک اشتر بود برای امیرالمومنین. مالک اشتری که با نیرنگ های داخلی و خارجی چونان برخورد می کرد که گویی از هیچ چیز هراسی ندارد.
حاج قاسم در مبارزه با داعشیان چونان عمل کرد که حتی آمرکایی ها نیز زبان به ستایش وی گشودند و بارها اعتراف کردند که اگر نبود هنر جنگ و فرماندهی حاج قاسم سلیمانی، بی شک داعش امروز به جای قرارگررفتن در یک محدوده کوچک، می توانست عراق، سوریه، عربستان، افغانستان، یمن و حتی ایران را مورد هجوم قرار داده و شاید امروز دیگر کشور مستقلی به نام سوریه و عراق وجود خارجی نداشت.
برخی به دنبال دلیل تنفر آمریکایی‌ها از این سردار آزاده کشورمان هستند؛ چه دلیل از این مهم تر که حضور سردار سلیمانی و رهبری وی در جنگ 33 روزه لبنان و 22 روزه غزه اسرائیل و همپیمانانش را زمین گیر کرد و شکستی بد و سخت را به بدنه استکبار جهانی با رهبری آمریکا اضافه کرد.
اسرائیلی ها گمان می کردند در کمتر از 10 روز کمی توانند حزب الله لبنان و حماس را شکست داده و پیروز میدان شوند اما؛ ورود سردار دل ها شهید حاج قاسم سلیمانی همه معادلات را برهم زد. بنابراین استکبار کینه ایی دیرینه از این سردار بزرگ اسلام و ایران داشت.

در اربعین امسال در مرز مهران و چذابه مشکل آب آشامیدنی پیدا کردیم. در خاک عراق با بزرگان و مدیران سازمان حج و آستان قدس جلساتی برگزار شد و در آخر با کمک نیروهای بسیج مردمی عراق ( حشد الشعبی) این مهم مرتفع شد.
کمک هایی که نیروهای حشد الشعبی به زائران ایرانی و همچنین قرارگاه مرزی اربعین می کردند به دلیل ارتباط نزدیک ایشان با سپهبد شهید قاسم سلیمانی بود. حاج قاسم، سردار دل ها بود. انسانی پاک و بی آلایش. انسانی که با تمام قدرتی که داشت هیچگاه از این داشته ها به نفع خود استفاده نکرد و همیشه سعی می کرد با همگان مهربان باشد.
به عنوان یکی از خادمان مردم و زائران حسین ابن علی در اربعین می توانم شهادت دهم که تمامی نیروهای عراقی و مرزبان های این کشور به دلیل وجود قاسم سلیمانی در منطقه و اقتدار این عزیر، همیشه احترام ایرانیان را حفظ می کردند.
هرچه از سردار بزرگ اسلام و یار وفادار رهبری بگویم و بنویسم بی شک کم گفته و نتوانسته ام حق مطلب را ادا کنم. بی شک حاج قاسم سلیمانی نیازی به این تعاریف ندارد اما بر من واجب است تا بگویم هر آنچه از خلوص و پاکی آن بزرگوار دیده ام.
در سال 92 و در حاشیه کنفرانس تقریب مذاهب برای دیدار با ابراهیم جعفری نخست وزیر وقت عراق ( وزیر امورخارجه فعلی عراق) به هتل آزادی تهران رفتیم. به یکباره در ورودی هتل با چهره مصمم و البته مهربان حاج قاسم رو به رو شدیم. ابتدا باورمان نمی شد که یکی از فرماندهان بزرگ سپاه بدون محافظ و تشریفات در این محل حاضر شود اما؛ چیزی که می دیدیم درست بود. سردار قاسم سلیمانی بدون هیچ محافظی در سالن اصلی هتل حاضر شده و با همه مردم با مهربانی سخن گفته و روبوسی می کرد. شاید اگر هر شخص دیگری جای حاج قاسم بود، حداقل کمی بیشتر از این تشریفات را رعایت می کرد اما؛ حاج قاسم یکی بود و دیگر هیچگاه تکرار نمی شود.
بر من و شما واجب است تا نگذاریم نام و نشان حاج قاسم و حاج قاسم ها از یاد برود که البته نخواهد رفت و باز هم بر ما واجب است تا راه این سردار بزرگ اسلام را تا ظهور امام عصر(عج) ادامه دهیم و پرچم انقلاب مهدی را در روز موعود به دستان اهلش بسپاریم.