سپرده شدن مدیریت دو بانک بزرگ کشور به محمدرضا فرزین و آیت ابراهیمی باعث شده است امیدها به کاهش مشکلات اقتصادی حداقل در
نظام بانکی کشور افزایش یابد، زیرا بانک سپه و بانک ملی؛ اولین و دومین بانکهای بزرگ کشور هستند.
بانک سپه پس از ادغام ۵ بانک معروف به بانکهای نظامی به بزرگترین بانک کشور تبدیل شده است و بانک ملی هم از زمان تاسیس تا پیش از ادغامها ذیل بانک سپه، بزرگترین بانک ایران بود که زمانی چاپ پول را هم انجام میدهد.
آیت ابراهیمی در نظام بانکی افسارگسیخته ایران مدیری خوشنام است که در زمان تصدی مدیریت بانک انصار درصد معوقاتی در حد ۲.۵ درصد داشت که بهترین عملکرد را در بین بانکهای ایرانی دارا بود که نشان میداد مدیریت سالمی بر آن بانک حاکم است.
محمدرضا فرزین نیز در صندوق توسعه ملی، ستاد هدفمندسازی یارانه و بانک کارآفرین عملکرد مطلوبی داشته است و بانک کارآفرین یکی از بهترین نسبتهای کفایت سرمایه را در بین بانکهای ایرانی دارا میباشد. فرزین فهم دقیقی از بنگاهداری بانکها داشته و باتوجه به دانش نظری و تجربی عملی که دارد، میداند که بانکها چگونه میتوانند به توسعه بخش واقعی اقتصاد کمک کنند و خود به محل تجمیع سپردهها و انتقال آن برای خرید داراییهای موجود تبدیل نشوند.
سپرده شدن دو بانک اصلی کشور به دو مدیر سالم و مسلط به نظام بانکی را میتوان یکی از بهترین انتخابها در دولت سید ابراهیم رئیسی دانست، که به دلیل سپردن تیم اقتصادی دولت با منطق شرکت سهامی و بدون فرماندهی مشخص؛ مورد انتقادهای زیادی قرار گرفته بود.