پیشگیری از نابینایی افراد مبتلا به دیابت با کمک یک لنز طبی

اگر دیابت بیش از اندازه پیشروی کند، می‌تواند به بروز "رتینوپاتی" (retinopathy) منجر شود. درمان‌های موجود، تهاجمی و اغلب دردناک هستند، اما ممکن است امید جدیدی در قالب یک لنز طبی مجهز به LED وجود داشته باشد.

رتینوپاتی ناشی از دیابت زمانی اتفاق می‌افتد که این بیماری به رگ‌های خونی کوچک چشم آسیب می‌رساند، رسیدن جریان خون به سلول‌های عصبی شبکیه را کاهش می‌دهد، فقدان اکسیژن را به همراه می‌آورد و به مرگ سلول‌های عصبی شبکیه منجر می‌شود.

بدن سعی می‌کند با رشد رگ‌های خونی جدید در شبکیه، این آسیب را جبران کند، اما دیابت اغلب باعث می‌شود که این رگ‌های خونی به طور ناقص شکل بگیرند و در نتیجه خون‌ریزی کنند و به شبکیه آسیب برسانند. این آسیب از طریق رشد بافت اسکار ترمیم می‌شود نه با رشد سلول‌های عصبی جدید؛ بنابراین بیمار با گذشت زمان، بینایی خود را از دست می‌دهد.

درمان‌های موجود برای رتینوپاتی دیابتی، پیرامون کاهش نیاز به اکسیژن شبکیه هستند. یکی از این روش‌های درمانی، استفاده از لیزر را برای سوزاندن سلول‌های عصبی در بخش محیطی شبکیه شامل می‌شود. با از بین بردن این سلول‌ها، اکسیژن مورد استفاده آن‌ها می‌تواند توسط سلول‌های عصبی در ناحیه مرکزی و مهم‌تر شبکیه استفاده شود.

روش دیگری، تزریق در کره چشم بیمار را شامل می‌شود و دارو‌هایی را معرفی می‌کند که رشد رگ‌های خونی جدید را کاهش می‌دهند. مشکل درمان با استفاده از لیزر و تزریق این است که معمولا دردناک هستند.

دانشمندان در حال حاضر به دنبال استفاده از درمان دیگری هستند که "فوتوبیومدولاسیون" (photobiomodulation) نام دارد و تابش نور "فراسرخ تا فروسرخ نزدیک" (FR/NIR) را شامل می‌شود. اگرچه مکانیسم دقیق اثر درمانی کاملا مشخص نیست، اما دانشمندان باور دارند که نور باعث گشاد شدن رگ‌های خونی چشم می‌شود. این روش، جریان خون غنی از اکسیژن را از طریق رگ‌های خونی موجود به سلول‌های شبکیه می‌رساند؛ بدون این که به رشد رگ‌های جدید ناقص منجر شود.

لنز طبی جدیدی که توسط گروهی از پژوهشگران "دانشگاه علم و فناوری پوهانگ" (POSTECH) کره جنوبی ابداع شده است، طوری طراحی شده که نور را دقیقا در محل مورد نظر منعکس کند.

پیشگیری از نابینایی افراد مبتلا به دیابت با کمک یک لنز طبی

نخستین نمونه این لنز دارای یک LED فراسرخ تا فروسرخ نزدیک، یک تراشه مدار مجتمع و یک سیم‌پیچ برق بی‌سیم است که همگی در یک لنز الاستومری سیلیکونی تعبیه شده‌اند. آزمایش روی خرگوش‌هایی که در مراحل ابتدایی رتینوپاتی دیابتی بودند، انجام شد و هر یک از این حیوانات سه بار در هفته و هر بار به مدت ۱۵ دقیقه در معرض نور ۱۲۰ میکرووات قرار گرفتند. این آزمایش، در یک بازه زمانی هشت هفته‌ای انجام شد.

این آزمایش نشان داد که خرگوش‌ها پس از پایان دوره درمان، کاهش قابل توجهی را در آسیب شبکیه مرتبط با رتینوپاتی داشته‌اند. در مقابل، چنین بهبودی در گروه کنترل‌شده که درمان نشده بودند، رخ نداد. علاوه بر این، اگرچه درمان باعث افزایش موقتی دما در کره چشم شد، اما هیچ آسیبی به قرنیه یا سایر قسمت‌های چشم وارد نکرد.

این پژوهش، در مجله "Advanced Science" به چاپ رسید.