پیامدهای زیانبار بی توجهی به اقتصاد

یک وقتی در ولایت پدری ما، مرد کشاورزی خورجین بر دوش، تک و تنها داشته از راهی می رفته که یک دفعه متوجه صدای خِر خِر گنگ و مبهمی از پشت سرش می شود، می ایستد و به عقب نگاه می کند اما کسی را نمی بیند، بنابراین بر می گردد و به راهش ادامه می دهد اما یکی، دو قدم که بر می دارد باز همان صدا را می شنود، باز برمی گردد و این بار هم کسی را نمی بیند. کشاورز می ترسد و بر سرعت قدم هایش می افزاید و در کمال تعجب می بیند که هر چقدر تندتر می رود، صدا هم بیشتر و بلندتر می شود. کشاورز وحشت زده پا به فرار می گذارد و آنقدر می دود تا از نفس می افتد و نقش زمین می شود و در حالی که نفس نفس می زده و قلبش داشته از قفسه سینه اش بیرون می زده، با حالتی حاکی از تسلیم محض خطاب به صاحب صدا می گوید: « ای صاحب صدا دیگر طاقت ندارم، بیا و مرا بخور» و منتظر می ماند تا این موجود نادیده مرموز و سمج از گوشه ای بیرون بیاید و کارش را یکسره کند، اما هر چقدر صبر می کند خبری نمی شود. به همین خاطر بلند می شود، سراپای خودش را که حسابی گرد و خاکی شده است می تکاند و به سراغ خورجینش می رود که به گوشه ای افتاده است. همینکه خورجین را از زمین برمی دارد متوجه می شود که منشا آن صدای مبهم و مرموز از داخل خورجین است. آن را باز می کند و‌ می بیند که چند دانه نخود ته خورجین است و بلافاصله می فهمد که این سرو صداها مربوط به آن چند دانه نخود بوده است که در اثر تکان خوردن بالا و پایین می پریدند و سر و صدا ایجاد می کردند. کارد به کشاورز می زدی خونش در نمی آمد از بس که ناراحت و غصه دار بود؛ یعنی این همه وحشت و رنج به خاطر وجود چند دانه نخود در ته یک خورجین بوده؟

بی اعتنایی به اقتصاد

حالا حکایت ماست؛ چهل و چند سال است که عمده توش و توان مان را گذاشته ایم برای مبارزه با دشمنانی که مدام دارند به ما ترس و ناامنی القا می کنند و ما هم باورمان شده که دشمن ممکن است هر لحظه بریزد و مملکت را کن فیکون کند و به همین دلیل بیشتر به حوزه نظامی و دفاعی توجه کرده و آنچنان که باید به سایر حوزه ها و از جمله حوزه اقتصادی اعتنا نداشته ایم. البته که هشیاری شرط عقل است و در همه حال باید برای مقابله با تهدیدات دشمن آماده بود اما چه بهتر که این آمادگی در سایر ابعاد هم وجود می داشت.

یعنی اینکه اگر به موازات توجه به امور نظامی و دفاعی به سایر امور هم توجه لازم صورت می گرفت، امروزه ما با یک اقتصاد از نفس افتاده و نیمه جان مواجه نمی شدیم و همان دشمن وقتی می دید که با اقتصادی بسامان و برخوردار طرف است که برای مردم کشورش رفاه و ثروت به همراه آورده است سعی می کرد با صاحب این اقتصاد و این مردم شاخ به شاخ نشود.

توسعه متوازن لازمه پیشرفت

اساسا عبارت قرآنی  «و اعدو لهم مااستطعتم من قوه» که یک زمانی در اوایل انقلاب فقط تعبیر نظامی از آن می شد، به آمادگی در همه زمینه ها و جوانب توصیه می کند اما  سوء برداشت از این عبارت باعث شد تا توازن امور به سود یکی و به زیان بقیه بر هم بخورد و توسعه متوازن صورت نگیرد و تبعات خسارتبار فراوان و غیر قابل جبرانی دامان کشور و جامعه را بگیرد. به عنوان آخرین نمونه از این دست خسارت ها باید به اظهار نظر هول انگیز مسعود میرکاظمی رئیس سازمان برنامه و بودجه اشاره داشت. وی اخیرا در مجلس حاضر شده و گفته است:  « برای سال 140‪1 مبلغ دویست هزار میلیارد تومان کسری بودجه داریم و نمی توانیم از آسمان بیاوریم، اما وقتی به گرانی یک باره دلار و سکه با دقت توجه می کنیم و می بینیم دولت واکنش مناسبی برای مقابله با این بحران اقتصادی نشان نمی دهد، متوجه می شویم که این کسری بودجه از آسمان تامین نمی شود اما می شود روی جیب مردم حساب کرد

مسعود یوسفی ـ روزنامه نگار