چرا صدای ضربان قلب خود را نمی ‌‌شنویم

آنها دریافتند که مغز به طور آگاهانه از پردازش سیگنال ‌‌های حسی مربوط به قلب خودداری می ‌‌کند. در واقع بدن ما تنها آن بخش از محیط را درک می ‌‌کند که مغز تصمیم می ‌‌گیرد در رابطه با آن هوشیار باشد. اما نکته قابل توجه این است که قلب ما نیز در نحوه درک محیط اطراف موثر است.

محققان در جریان کار، از مغز 150 داوطلب، دو مرتبه تصویربرداری کردند. برای این منظور مجموعه ‌‌ای از اشکال هندسی برای داوطلبان به نمایش درآمد؛ به ‌‌طوری که گاهی تناوب نمایش تصاویر با ضربان قلب آنان هماهنگ بود و گاهی این هماهنگی وجود نداشت. در تصویربرداری به شیوه fMRI مشخص شد در مواردی که آهنگ نمایش تصاویر با ضربان قلب هماهنگ است، داوطلبان در به ‌‌یادسپاری و درک صحیح تصویر دچار مشکل می ‌‌شوند.

در حالت نبود هماهنگی آهنگ نمایش تصاویر و ضربان قلب، غشای منزوی مغز دارای عملکرد عادی بود؛ اما در حالت هماهنگی، فعالیت الکتریکی آن افزایش چشمگیری می ‌‌یابد. این عملکرد، پردازش غیرارادی سیگنال است. محققان دریافتند غشای منزوی مغز به عنوان یک فیلتر عمل می ‌‌کند و مانع پردازش سیگنال ‌‌های حسی مربوط به ضربان قلب توسط مغز می ‌‌شود.

در واقع آگاهی نسبت به وقایع محیط خارج از بدن برای ما اهمیت دارد و دلیلی برای پردازش تمام اطلاعات دریافتی از اندام ‌‌های داخلی وجود ندارد.

قلب ما پیش از شکل ‌‌گیری مغز و از ابتدای حیات همواره ضربان داشته است و مغز به آن کاملا عادت دارد. بنابر این طبیعی است که مغز سیگنال ‌‌های حسی آن را کمرنگ کند تا در فرآیند پردازش اطلاعات خارجی تداخلی ایجاد نشود.

در تحقیقات پیشین مشخص شد، شنیدن و آگاهی از ضربان قلب می ‌‌تواند منجر به اضطراب و سایر مشکلات روانی شود؛ بنابراین مهمترین تاثیر این فرآیند طبیعی، حفظ آرامش و تمرکز است.

گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Journal of Neuroscience منتشر شده است.