آقای جوان خودت به داد «خندوانه» برس!

پول‌نیوز - یک کمدین که ویدیوهای سطحی از اجراهای عجیبش را در جنگ های شادی دیده بودیم، طی مدت کوتاهی، چندین مرتبه به خندوانه آمده تا با فرمولی تکراری که به محبوبیت شخصیت «استاد کهنمویی» در همین خندوانه منجر شد، مخاطب را سرگرم کند. منتها کارش علاوه بر تکراری و ضعیف بودن، هیچ محتوایی هم ندارد. این آیتم، نمادی از وضعیت فعلی خندوانه است اما تنها مشکل فصل جدید خندوانه نیست.

 آیا خندوانه فعلی، همان برنامه خیابان خلوت کنی است که حالی خوب به مخاطب تزریق می کرد؟ تلویزیون در تامین محتوای جذاب و سرگرم کننده ای که اعضای خانواده را دور هم جمع کند، چنان با کمبود مواجه است که خندوانه همچنان می تواند انتخاب اولِ خیلی ها باشد اما آیا این برنامه، همانی است که آنقدر دوستش داشتیم؟

جای خالی خلاقیت

فقط «جناب خان» از خندوانه حذف نشده، این روزها جای خلاقیت و محتوا هم در خندوانه خالی است. همچنان که جای خالی «محمدرضا شهیدی فر» که در تیم اتاق فکر فصل های قبل بود هم، به شدت در این فصل حس می شود؛ هر چند که نامش در تیتراژ پایانی و در ادامۀ تشکر ویژه از نگار جواهریان! ذکر شده اما همین ماجرا نشان می دهد او کاملاً از خندوانه جدا شده است.

 (اتفاقی که کمابیش از اواخر فصل قبل افتاده بود اما نمود زیادی نداشت!) درست به همان اندازه که نبود شهیدی فر در انتخاب میهمان و آیتم ها محسوس است، غیبت «سجاد افشاریان»، نویسنده خوب فصل های اول و دوم هم که درگیر کار عروسکی شکرستان است، در ظرافت و خلاقیتِ متن ها به چشم می آید.

تبدیل شدن جناب خان در فصل سه از شخصیتی رند و نکته سنج به موجودی که فقط ترانه های ریتمیک می خواند هم نشان می دهد شاید شانس در این فصل با او همراه بود که در برنامه حضور ندارد و گرنه رفته رفته از محبوبیتش کم می شد و در حد یک آوازه خوان، بین آیتم ها ظاهر می شد.

حواستان به سطح کیفی برنامه هست؟

حجم بالای شوخی های سطحی شخصیتی که «حامد آهنگی» ایفاگر آن است، نشان می دهد به احتمال زیاد خود بازیگر به جای تیم اتاق فکر، تصمیم گیرنده چگونگی اجراست. بدیهی است کسی که در تلویزیون ظاهر می شود، نباید در بیرون از فضای سیما، هر برنامه ای را اجرا کند و کسی که هر برنامه ای را اجرا می کند هم جایش در برنامه پربیننده و موفقی مثل خندوانه نیست.

 این موضع گیری، ارزش‌گذاری روی یک آدم نیست بلکه بیشتر از جنس تعصب روی سطح برنامه ای است که به واسطه حمایت و علاقه مردم، هویت ویژه ای پیدا کرد، مطرح شد و حالا فقط با رصد نظرات همین مردم می تواند سطحش را حفظ و حتی پیشرفت کند.

 بله! تولید با کیفیت، پرمحتوا و شیرین این حجم از برنامه کار سختی است اما مردم به خندوانه اعتماد دارند و روزهای بدش را تحمل می کنند تا با حمایت از برنامه، دوباره روزهای خوبش از راه برسد. اعتماد مردم کم چیزی نیست؛ مردم از خندوانه فقط تقلید صدا و شوخی های سطحی نمی خواهند.

شخصیت نیما در فصل اول، شخصیت جناب خان در اواخر فصل دوم و اوایل فصل سوم، شوخی های شخصیتی مثل دکتر کهنمویی (با بازی محمد زیکساری) و... هر کدام هجو بخشی از روابط و رفتارهای ما بودند، شوخی هایی که توجه به آن ها می توانست تاثیر مهمی روی جامعه داشته باشد.

 کم نبود حرکت های مهمی که در همین خندوانه شکل گرفت و به اتفاق های خوب فرهنگی منجر شد. خندوانه فقط مردم را سرگرم نمی کرد، بلکه به آن ها یاد می داد چه طور به دور از ابتذال و سطحی بودن می توانند در دورهمی هایشان شاد باشند. اما گویا حالا در همین خندوانه، خنداندن مخاطب به اتفاقی تبدیل شده است که هدفی پشت آن نیست.

مسئله فقط جناب خان نیست

گفت وگوی رامبد جوان با «محمد بحرانی» درباره شخصیت جناب خان و در حالی که صاحب امتیاز این عروسک، فرصتی برای دفاع از خودش نداشت و با ادبیاتی که انگار رامبد جوان تلاش می کرد از علاقه مردم به جناب خان به عنوان ابزاری برای تقابل با خالق آن استفاده کند، نشان می داد خندوانه آن قدر با چالش خلاقیت مواجه است که به جای پیشبرد یک کار تازه،می خواهد روی فرمول های قدیمی سرمایه گذاری کند.

 راستی آقای جوان! شما فقط جناب خان را از دست ندادید؛ بخش زیادی از تیمی که عامل موفقیت شما بودند در کنارتان نیستند. کاش درست و حسابی یادی از همه شان می کردید و این قدر ناکامی ها را به نبود جناب خان ربط نمی دادید و همان طور که بارها با تزریق ایده های تازه، برنامه را به اوج برگرداندید، به فکر برنامه دوست داشتنی مردم می افتادید و به دادش می‌رسیدید!


منبع:خراسان