چین 25 درصد؛ ایران 4 درصد / سهم ناچیز محصولات دانش بنیان از صادرات ایران

پول نیوز - بر اساس گزارشی که دفتر مطالعات ارتباطات و فناوری‌ های نوین ارائه کرده، سهم دانش در صادرات کشور را می توان با شاخص‌های استاندارد و مرسوم «صادرات محصولات فناوری‌های پیشرفته» و «صادرات خدمات فنی و مهندسی» برآورد کرد.

به گزارش روابط عمومی مرکزپژوهش‌های مجلس شورای اسلامی صادرات محصولات با فناوری بالا و صادرات نرم افزار در سال 1393 به ترتیب، حدود 630 میلیون دلار یعنی کمتر از 4 درصد از کل صادرات تولیدی و 200 میلیون دلار برآورد شده است.

همچنین درآمد حاصل از صادرات خدمات فنی و مهندسی در سال 1395 حدود 2200 میلیون دلار برآورد شده است.

این در حالی است که اقتصادهای در حال توسعه نظیر برزیل ، مالزی، چین و هند هم پای کشورهای تازه صنعتی شده نظیر کره و کشورهای توسعه یافته‌ای نظیر ژاپن حجم صادرات فناوری های پیشرفته خود را طی 2 دهه گذشته به طور مستمر افزایش داده‌اند.

به گونه‌ای که در سال 2015 ، صادرات فناوری های پیشرفته چین 8/25 درصد، مالزی، 8/12 درصد و کره 8/26 درصد از مجموع صادرات تولیدی آنها بوده است.

جستجوهای خبرنگار ما در میان ادبیغات اقتصادی و پژوهشی اقتصاد دانش بنیان، به نتایجی در این زمینه منتج شد.

بر اساس یافته های یک تحقیق که در سال 95 توسط فاطمه کیمیایی، کارشناس ارشد اقتصاد از پژوهشکده اقتصاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و محمد ارباب افضلی، دکترای اقتصاد مالی و پژوهشگر پژوهشکده پولی و بانکی انجام شده است، مولفه های دانش شامل انباشت تحقیق و توسعه داخلی، انباشت فناوری اطلاعات و ارتباطات و انباشت هزینه های آموزشی به عنوان جانشین سرمایه انسانی تاثیر مثبت و معنی داری بر اقتصادهای نوظهور دارد.

یک پژوهش دیگر توسط مینو امینی میلانی، استادیار اقتصاد دانشگاه پیام نور و نادر جلیلی، کارشناس ارشد اقتصاد با نام «بررسی تأثیر مؤلفه های اقتصاد دانش بنیان بر رشد اقتصادی ایران در سال های 1354 - 1391» انجام شده است، می نویسند بین محورهای انگیزه اقتصادی و رژیم نهادی (صادرات کالا و خدمات)، زیرساخت های فناوری اطلاعات و ارتباطات (تعداد خطوط تلفن ثابت به ازای هر هزار نفر)، نظام اختراع و نوآوری (واردات کالا و خدمات به عنوان نماینده سرریز تحقیق و توسعه خارجی) و رشد اقتصادی، ارتباط مثبت و معنی دار و میان نسبت هزینه های تحقیق و توسعه به تولید ناخالص داخلی با رشد اقتصادی (شاخص سرریز تحقیق و توسعه داخلی)، رابطه منفی و معنی دار وجود دارد.