سیاست سدسازی ایران در غرب کشور

به گزارش پول نیوز، به نقل از ایسنا، بخش عربی شبکه RT روسیه با پخش گزارش کوتاهی پیرامون قطع تمامی حقابه عراق از منابع و رودخانه‌هایی که از مبدا ایران به سوی این کشور جاری است تلاش داشت تا به صورتی تلویحی ایران را به نقض توافق ۱۹۷۵ الجزایر میان تهران-بغداد متهم کند.

پیش از این نیز کمیسیون کشاورزی و آب پارلمان عراق خواهان سفر هیاتی عراقی به ترکیه و ایران به منظور مذاکره بر سر حل بحران آب با همسایگان شده بود.

همزمان مهدی رشید الحمدانی، وزیر منابع آب عراق در اظهاراتی گفت در صورتی که ایران بر قطع همه منابع آبی از دیالی پافشاری کند، بغداد برای دستیابی به حقابه خود به نهاد‌های بین‌المللی متوسل خواهد شد.

در دولت یازدهم، مجوز اختصاص ۱۰ میلیارد دلار اعتبار برای ایجاد سد بر روی رودخانه‌های مرزی غرب کشور صادر شد! که حیرت متخصصان محیط زیست و حتی سیاست خارجی را به دنبال داشت. بستن آب بر مردم عراق که متحد راهبردی ایران هستند، آنهم به قیمت حبس آب در پشت سد‌ها و تبخیر به جای گردش در طبیعت و ایجاد آبادانی به هیچ وجه قابل درک نیست. ضمن اینکه بستن آب بر روی عراقی‌ها منجر به ایجاد کانون‌های ریزگرد می‌شود که دود آن به چشم همه ملت‌های منطقه ازجمله مردم ایران می‌رود.

سیاست سدسازی ایران دقیقا عکس منافع ملی است و از دهه ۱۳۷۰ به ابزاری برای تخریب کشاورزی و محیط زیست ایران تبدیل شده است. این سیاست عملا به تکمیل کننده سیاست سدسازی ترکیه تبدیل شده است تا آب را بر کشور‌های سوریه، عراق و ایران ببندد.

ساخت سد در افغانستان؛ کشوری که درگیر جنگ داخلی است و حتی در این کشور جاده هم ساخته نمی‌شود؛ با پیمانکاران ترکیه‌ای با سکوت و همراهی ایران! انجام شد و حتی سیمان آنرا نیز ایران تامین کرد!

پس از جدایی هرات از ایران توسط انگلیسی ها، آن‌ها متوجه خطای خود در ترسیم مرز‌ها در دوره رضاخان شدند، زیرا تنها جایی که می‌شد بر روی هیرمند سد ایجاد کرد در داخل خاک ایران قرار گرفته بود به همین دلیل مرز‌ها را با رضایت رضاخان تغییر دادند تا منطقه قابل سدسازی به درون خاک افغانستان منتقل شود که در نهایت برای سدسازی مورداستفاده قرار گرفت و باعث خشکی سیستان شد.

باتوجه به اینکه گسترش کشاورزی با ایجاد سد سیاستی منسوخ شده است، مشخص نیست که چه جریان قدرتمندی در ایران وجود دارد که توانسته است صد‌ها میلیارد دلار از منابع ملی را که باید صرف بهبود معیشت مردم شود، صرف ساختن سد‌هایی کند که منجر به خشک شدن تالاب‌های ایران شده و نشست دشت‌های کشور را به دنبال داشته است.