به گزارش پول نیوز، خشایار حسینی در گفت و گو با «پول نیوز» با بیان این مطلب افزود: در بخش جاده ای، بار از مبدا تا مقصد حمل می شود، اما در حمل ریلی چنین نیست و در شبکه ریلی هزینه های مازادی در بعد مسافت تا ریل، بارگیری، تخلیه، انبار و... تحمیل می شود که موجب می شود هزینه تمام شده حمل بار ریلی افزایش یابد و این موضوع رقابت بین حمل بار جاده ای و ریلی را ناعادلانه می کند.
وی افزود: این در حالی است که فعالان بخش حمل بار ریلی علاوه بر هزینه های مستقیم، متحمل هزینه های غیرمستقیم از قبیل تامین مواد و قطعات، نگهداری، خدمات، بهره برداری، هزینه های مالی، تاخیر در پرداخت بدهی ها توسط راه آهن و... می شوند که این هزینه ها در تعرفه حمل بار تعیین شده از سوی شورای رقابت لحاظ نمی شود.
حسینی همچنین با تاکید بر اینکه ادبیات سرمایه گذاری بخش خصوصی شامل سه بحث کسب سود، سرمایه و پول است، گفت: در این ادبیات نمی توان سیاست های دستوری اعمال کرد و بازار باید آزاد باشد، اما متاسفانه چنین نیست و به طور کلی در صنعت ریلی به دلیل شرایط تحریمی، دولت به عنوان دایه مصرف کننده ورود می کند و در قالب حمایت از حقوق مصرف کننده و با کاهش هزینه های مصرف کننده، هزینه هایی را به جیب شرکت ها تحمیل می کند.
وی افزود: علیرغم تمام مزایایی که در سطوح دولت و مسئولان برای بخش ریلی برشمرده می شود، اما واقعیت آن است که در جایی که قرار است قوانین مصوب حمایتی از بخش خصوصی اجرایی شود، در مرحله اجرا با مشکلات متعددی مواجه می شویم.
حسینی یادآور شد: دولتمردان، سیاست گذاران و نمایندگان مجلس همواره عنوان می کنند که رشد اقتصادی اتفاق نمی افتد، مگر اینکه صنعت حمل و نقل کشور مخصوصا حمل و نقل ریلی توسعه پیدا کند، اما همه این اظهارات شعار است و سوال نمی شود که آیا با این قوانین مصوب به جایگاه موردنظر رسیده ایم و اگر نرسیده ایم، دلیل آن چیست و اشکالات مربوط به کدام نهاد است.
وی تاکید کرد: در کشورهای توسعه یافته 10 درصد تولید ناخالص داخلی از بخش حمل و نقل تامین می شود، اما در کشور ما علیرغم شعار مجلس و مسئولان برای حمایت از این بخش، متاسفانه این شعارها در عمل محقق نمی شود. در حالی که در صورت عملکرد صحیح در صنعت ریلی، بالغ بر 5.3 میلیارد دلار درآمدزایی از طریق بار ترانزیت می تواند برای بودجه عمومی مملکت محقق شود.
حسینی با بیان اینکه ظرفیت کشور ما در حدود 104 میلیون تن بار ترانزیت است که می توانیم 75 میلیون تن از آن را جابه جا کنیم و این میزان می تواند درآمد بالایی را برای کشور به دنبال داشته باشد، گفت: به ازای حمل هر تن بار ریلی 76 دلار درآمدزایی برای مملکت حاص می شود.
وی با طرح این پرسش که چرا اصرار به حمل مسافری در بخش ریلی می شود، افزود: در حالی که اگر حمل مسافری را از بخش راه آهن جدا و به بخش جاده ای منتقل کنند، مشکلات این بخش بسیار کاهش و بهره وری ارتقا می یابد. در عین حال می توان قطارهای باری را به نحو بهتری مدیریت و از پتانسیل موجود در این بخش استفاده کرد.
این کارشناس حمل ونقل ریلی با انتقاد از تاخیر راه آهن در پرداخت مطالبات شرکت ها گفت: دولت سیزدهم باید راهکاری را برای تامین منابع مالی فعالان حوزه حمل بار ریلی بیندیشد.