پول پارک شده یک واژه بسیار عمومی است پارک پول" معمولا زمانی که بازار یک طرفه و دارای ابهام شدید است، اتفاق میافتد و میتواند در محلهای مختلفی منتظر ورود به بازار سرمایه باشد.
زمانی که در بازار سرمایه نااطمینانی وجود دارد، سهامداران ترجیح میدهند مبلغ سهام فروخته شده خود را همزمان با اینکه از بورس خارج نمیکنند، در حساب کارگزاریها خود نگه دارند. در این شرایط سهامداران آماده فرصتی مناسب برای خرید سهام و اوراق بهادار هستند.
کسانی که سهام را میفروشند برای مدت موقتی نقدینگی را به صندوق با درآمد ثابت منتقل میکنند تا موقعیت بهتری برای خرید سهام پیدا کنند. رقمی که اکنون در این صندوق وجود دارد، ۳۰۰ هزار میلیارد تومان است، اما اینکه چقدر از این رقم تبدیل به سهام شود بطور مستقیم به شرایط بازار سرمایه بستگی دارد.
در شرایط غیر نرمال مانند شرایطی که بازار نوسانی و حتی رو به پایین در حال حرکت است، سهامداران پولهای بزرگ خودشان را پارک میکنند و منتظر خرید سهام در قیمت و نقطه مناسب میشوند. معمولا این پارک پول بیشتر برای بازیگرهای بزرگ بازار است و نه برای فعالین حقیقی و حقوقیهای کوچک، که در بازار خرید و فروش میکنند.
پارک پول به معنی عامه برای همه سهامداران اتفاق نمیافتد چرا که در بازار سرمایه ایران دولت بازیگر بزرگ و مالک ۵۰ درصد سهامهای موجود در بازار است. بعد از دولت شرکتهای بزرگت دیگر مانند شرکتهای تامین سرمایه هستند که پولهای زیادی دارن و در زمانهایی که بازار با ابهام مواجه است، پارک پول توسط این شرکتها و حقوقی بزرگ اتفاق میافتد.
در واقع، پولهایی که نزد حسابهای مردم در قالب پس انداز وجود دارد هم به نوعی پول پارک شده محسوب میشود و در مجموع سپردهگذاریها به چند هزار هزار میلیارد تومان میرسد که میتواند به سهام تبدیل و در هر زمان به بازار سرمایه منتقل شوند.
در بازار نوسانی فعلی بازیگران بزرگ شروع به پارک پول میکنند و بعد از آن بازار شروع به ریزش کرد، اما به طور معمول سهامداران حقیقی نمیتوانند مانند سهامداران بزرگ زمان ریزش را تشخیص دهند.