در سالهای ۱۸۸۰ با آغاز دوران صدراعظمی «اتو فون بیسمارک» تغییرات زیادی در امپراطوری آلمان پیش آمد که تا قبل از آن سابقهای نداشت.
یکی از این تغییرات، اجرای طرح دسترسی همگانی به خدمات بهداشتی و درمانی برای کارگرهایی بود که کمترین دستمزد را میگرفتند.
پیش از اجرای این برنامه، سلامت شهروندان اهمیت چندانی برای دولتها نداشت. اما وقتی سود اجرای طرح بیمهای آلمان مشخص شد کشورهای دیگر نیز سعی کردند طرح مورد نظر کشورشان را اجرا کنند.
بعد از آلمان، بریتانیا، روسیه، فرانسه و ژاپن دنبالهروی اجرای طرح بیمه بهداشت و درمان شدند.
در ایران، اولین شرکت سهامی بیمه سال ۱۳۱۴ تاسیس شد، اما معلمها جز نخستین گروههایی بودند که از سال ۱۳۲۸ بیمه شدند. بعد از انقلاب و دقیقا در سال ۱۳۷۳ مجلس ایران قانون بیمه همگانی خدمات درمانی را تصویب کرد و بعد از آن سازمان بیمه خدمات درمانی تاسیس شد.
از آن زمان تا به امروز اکثر کارکنان و کارگران تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی قرار گرفتهاند. قرار بر این بود تا فرد بیمه شده بخشی از هزینه درمان را به عنوان فرانشیز پرداخت کند و مابقی توسط بیمه پوشش دادهشود.
به مرور و با بالا رفتن هزینههای زندگی، هزینههای بهداشت و درمان هم سرعت گرفت اما میزان پوشش بیمه تامین اجتماعی در همان ایستگاه باقی ماند. در نتیجه، دیگر انتظار چندانی از این طرح بیمه برای حمایت در مواقع لازم نمیرود و همین، نگرانی اصلی این روزهای آنهایی است که فکر هزینههای فردا آنها را راحت نمیگذارد.
همراه موقعیتهای ضروری
هر مشکلی راهحلی دارد و راه خارج شدن از بحران هزینههای احتمالی درمان در آینده، خرید بیمه تکمیلی است.
بیمه تکمیلی برای کامل کردن طرح بیمهدرمانی به وجود آمده که به تنهایی کافی نیست. یعنی اول از همه بیمه پایه تامین اجتماعی هست و در مرحله بعد میتوان با تهیه یکی از انواع بیمه تکمیلی به جنگ استرس ناشی از هزینههای درمان رفت.
در ابتدا و پیش از به وجود آمدن گرفتاری در حوزه سلامتی، ممکن است اینگونه به نظر برسد که خرید و استفاده از بیمه تکمیلی چندان ضروری نیست و میتوان بدون آن هم زندگی کرد.
قطعا نخریدن این بیمه، خللی در روند زندگی ایجاد نمیکند اما اگر با طرحهای مختلف و میزان پوشش آن آشنا شویم ممکن است دست آخر به این نتیجه برسیم که خریدن یکی از این طرحها، راهحل عاقلانهتری به حساب میآید.
در حال حاضر سه نوع بیمه تکمیلی داریم: گروهی، خانوادگی و انفرادی.
طرح بیمه تکمیلی گروهی در حقیقت کاملترین نوع بیمه است که سقف پوشش آن از سایر طرحهای بیمه بیشتر است. این بیمه هزینههای مربوط به هزینه بستری، جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی، آنژیوگرافی قلب، گامانایف و انواع درمانهای سنگ شکن در بیمارستان و مراکز جراحی محدود و همچنین هزینههای درمان Day Care را پوشش میدهد. مورد آخر، همان روند درمانی در بیمارستان است که نیازی به مراقبت شبانه ندارد و تنها در چند ساعت پایان میپذیرد.
یکی از شرطهای تهیه بیمه تکمیلی گروهی داشتن بیمه تامیناجتماعی به عنوان بیمه پایه است. در اصل، این بیمه برای کارکنانی است که بیمه تامین اجتماعیشان از یک واحد کارگاهی رو میشود. علاوه بر آن، تعداد آدمها برای وارد شدن به لیست بیمه تکمیلی گروهی باید اندازه معینی داشته باشد.
بیمه تکمیلی خانوادگی گزینه مناسبی برای آنهایی است که بیمه تامیناجتماعی دارند، اما الزاما بیمهشان از یک واحد کارگاهی در نمیشود. در نتیجه میتوانند این پوشش را خریداری کنند. همچنین در این طرح الزامی برای اینکه افراد تحت پوشش تعداد معینی داشته باشند ندارد.
بیمه تکمیلی انفرادی مخصوص آنهایی است که بیمه تامین اجتماعی را به عنوان بیمه پایه ندارند. این دسته از افراد میتوانند برای پوشش هزینههای درمان از بیمه انفرادی استفاده کنند. میزان پوشش این بیمه همانند بیمه تکمیلی خانواده است اما هزینه آن از هر دو طرح دیگر بیشتر است.
اگر بخواهیم سادهتر بگوییم، هزینه بیمه تکمیلی گروهی کمتر و میزان پوشش آن بیشتر و در نتیجه خرید آن به نسبت سایر بیمهها به صرفهتر است. با این حال، میزان پوشش و تعهد بیمههای تکمیلی خانوادگی و انفرادی در حدی است که میتوان به راحتی بار هزینههای آن را به خاطر شرایطی که در آینده پیش خواهد آمد پذیرفت.
این پوشش در بیمههای تکمیلی خانوادگی و انفرادی هزینههای بیمارستانی، پاراکلینیکی، خدمات آزمایشگاهی، ویزیت و دارو، زایمان، سمعک و صد البته دندانپزشکی را شامل میشود.
مهمترین قدم برای خرید یک بیمه تکمیلی مناسب، مطالعه و تحقیق درباره طرحهای مختلف و متنوعی است که در شرایط حاضر از سوی شرکتهای بیمه ارائه میشود. در سایت بیمه بازار میتوانید از شرایط و هزینه دریافت این طرحها مطلع شوید، از تخفیفهای موجود در سایت استفاده کنید و در صورت به وجود آمدن هرگونه سوالی آن را با پشتیبانی ۲۴ ساعته سایت در میان بگذارید.