بیماری‌های خطرناکی که از سگ به انسان منتقل می‌شود

سگ حیوان پرحاشیه این روز‌ها که تب نگهداری اش در فضای مجازی بسیار داغ شده است غافل از اینکه این حیوان حامل بیماری‌های زیادی است و می‌تواند از طریق پوست و موی خود صاحبش را مبتلا کند این درحالیست که افراد به ظاهر حیوان دوست اطلاعات صحیحی در این باره ندارند و این واقعیت‌های علمی را انکار می‌کنند.

عفونت قارچی یکی از بیماری‌های شایعی است که از سگ به انسان منتقل می‌شود. بیماری درماتیوفیتوز از طریق قارچ درماتوفیت بوجود آمده و باعث عفونت پوستی می‌شود. عفونت قارچی درماتوفیز یا رینگ ورم نوعی بیماری مشترک بین انسان و سگ است و بسیار مسری است. این بیماری به صورت ریزش‌های حلقه‌ای روی پوست سگ قابل مشاهده است.

درماتوفیت­ها به سه گروه دسته بندی می‌شوند. گونه‌های حیوان دوست که به طور معمول در جانوران یافت می‌شود و بسیاری از آن‌ها می‌توانند به انسان انتقال پیدا کنند. گونه‌های انسانی نیز به طور معمول در انسان‌ها یافت می‌شوند. گونه‌های خاک دوست، ساپروفیت­های ساکن در خاک هستند.

قارچ‌های درماتوفیتی می‌توانند پوست، مو و پنجه‌های حیوان را آلوده کنند. دلیل نامگذاری این بیماری علامت دایره‌ای شکل آن روی پوست است. ریزش‌های سکه‌ای معمولا در قسمت پوزه، سرپنجه و گوش‌های سگ خودش را نشان می‌دهد. این قسمت‌ها معمولا با التهاب، ریزش مو و پوست پوسته شدن همراه است. توله‌سگ‌های کمتر از یک سال بیشتر مستعد ابتلا هستند. این بیماری یک بیماری مشترک بین سگ و انسان است و سرعت سرایت بسیار بالایی دارد و می‌تواند به سایر سگ‌ها هم منتقل شود و در نتیجه تعداد بیشتری را درگیرکند. این بیماری از طریق تماس مستقیم با سگ، انسان یا وسایل آلوده منتقل می‌شود.

علائم درماتوفیتوز در سگ: قسمت‌های گرد کچل شده روی پوست حیوان
علائم درماتوفیتوز در انسان: ایجاد لکه‌های قرمز و خارش پوست
معرفی انواع عفونت‌های قارچی در سگ‌ها
بلاستومیوزیس (Blastomycosis)

بلاستومیوزیس بیشتر در میان سگ‌هایی دیده می‌شوند که در مناطق مرطوب زندگی می‌کنند. رطوبت خاک این مناطق به رشد بیشتر این نوع قارچ کمک می‌کنند.

کریپتوکوکوزیس (Cryptococcosis)

سگ‌ها بیشتر درگیر فرم حادتری از این نوع عفونت قارچی می‌شوند. قارچ‌ها بیشتر در خاک دیده می‌شوند به خصوص خاک مناطقی که در آن کبوتر و دیگر پرندگان زندگی می‌کنند. همچون قارچ بلاستومیوزیس، سگ‌ها اسپور قارچ کریپتوکوکوزیس را وارد شش‌های خویش می‌کنند و دچار عفونت شش‌ها می‌شوند. سپس این عفونت به همه قسمت‌های بدن منتشر می‌شود و علائمی، چون بی حالی، سرفه، مشکلات بینی و چشم یا ضایعات پوستی، تشنج و دیگر مشکلات عصبی را به همراه خواهد داشت. کوتز بر این باورست که معالجه قارچ‌های کریپتوکوکوزیس به سختی انجام می‌شود. دارو‌های ضد قارچ خوراکی را باید به مدت یک سال یا بیشتر ادامه داد تا سگ به طور کامل بهبود یابد. البته، متاسفانه بعضی سگ‌ها تسلیم بیماری می‌شوند.

کوکسیدیوزیس (Coccidioidomycosis)
دکتر کارول هیلهاوس، دامپزشک پانهاندل، تگزاس می‌گوید: با تنفس گرد وخاک حاوی اسپور کوکسیدیا، سگ‌ها می‌توانند به عفونت قارچ کوکسیدیا (تب دره) مبتلا شوند. این نوع قارچ در مناطق بیابانی و کم آب با خاک ماسه‌ای به خوبی رشد می‌کند. باد‌های شدید، گرد و خاک، زلزله، ساخت و ساز و حتی برداشت محصول باعث پخش شدن اسپور قارچ در هوا و گسترش به مناطق دیگر می‌گردد.

هیل هاوس می‌گوید: با تنفس این نوع قارچ و درگیری، قارچ باعث سرفه‌های مزمن می‌شود. در بقیه موارد، به خصوص اگر سیستم ایمنی بدن سگ ضعیف باشد، سگ دچار عفونت شدید دستگاه تنفس می‌شود و یا قارچ‌ها به بقیه قسمت‌های بدن همچون استخوان‌ها و چشم‌ها سرایت می‌کنند. این نوع عفونت اغلب به راحتی قابل تشخیص نبوده و باید از طریق رادیوگرافی، تست خون و تست سلولی بیماری تشخیص داده شود. از طریق دارو‌های خوراکی روند معالجه این نوع قارچ طولانی مدت بوده، اما اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، می‌توان جلوی پیشرفت بیماری را گرفت.

هیستوپلاسموزیس (Histoplasmosis)
یکی دیگر از انواع قارچ‌هایی که در خاک وجود دارد هیستوپلاسما نام دارد که بیشتر در اقلیم متوسط رشد و نمو می‌نماید. این قارچ‌ها بیشتر در خاک‌های سرشار از نیتروژن همچون خاک حاوی فضولات پرندگان بیشتر به چشم می‌خورد و از طریق تنفس حیوان داخل شش‌های او می‌شود. سگ‌های مبتلا دارای علائمی، چون کاهش وزن، تب، سرفه، تورم چشم ها، تهوع و اسهال می‌باشند. اغلب، ترکیبی از تست خون و ادرار و رادیوگرافی برای انجام تشخیص مورد نیاز هستند. گاهی اوقات، نمونه برداری نیز ضروری است. روند معالجات شامل داروی خوراکی ضد قارچ به مدت طولانی می‌باشد، اما همیشه دسترسی محدود به خاک آلوده به فضولات پرندگان بهترین راه پیشگیری است.

آسپیرژیلوسیس (Aspergillosis)
عفونت قارچ‌های آسپیرژیلوس معمولا مجرای تنفسی سگ‌ها را درگیر می‌کند. آسپیرژیلوس اغلب محل سکونت سگ‌ها را در هرنقطه‌ای از کشور تحت تاثیر قرار می‌دهد، زیرا قارچ‌ها در بیشتر خاک‌های مرطوب به چشم می‌خورند. معمولا روند معالجات شامل بیهوش نمودن حیوان و تزریق داروی مایع ضد قارچ داخل مسیر بینی حیوان است. بیشتر سگ‌ها در صورت انجام معالجات به طور صحیح درمان می‌شوند، اما در برخی موارد مرحله دوم معالجه نیز ضروری است.

عفونت‌های قارچی معمولا سر سخت بوده و درمان آن‌ها عموما ۲-۳ ماه به طول می‌انجامد. اگر قارچ، پنجه‌ها و ناخن‌ها را درگیر کرده باشد مدت درمان گهگاه به ۱۲-۶ ماه نیز میتواند برسد. برخی بر این باورند که بهبود یافتن از این بیماری به معنای خطرناک نبودن آن است این درحالیست که مسری بودن این بیماری عوارض غیرقابل جبرانی هم برای انسان‌ها هم برای سایر سگ‌ها در پی دارد.