امیدوارم این کتاب فقط یک نقطه شروع باشد، زیرا آموزش دیجیتال واقعا یک سفر مادامالعمر برای همه ماست. همه ما باید به یادگیری ادامه دهیم؛ بنابراین امیدوارم که والدین با کتاب شروع کنند و سپس در چارچوب ذهنی مناسب قرار گیرند و از آن به عنوان راهی برای ادامه صحبت با فرزندانشان در مورد آموزش دیجیتال استفاده کنند.
پرلمن صحبت از آداب معاشرت را از جنبههای منحصربفرد این کتاب میداند و میگوید: فکر نمیکنم این کاری باشد که ما به اندازه کافی انجام دهیم. ما خیلی سخت با کودکانمان در مورد استفاده از واژههایی مانند لطفا; متشکرم و ...گفتگو میکنیم، این در حالی است که من فکر میکنم که آنها واقعا برای درک نشانههای اجتماعی و چگونگی تبدیل شدن به یک شهروند دیجیتال تلاش میکنند. جنبه منحصربفرد دیگر، مراقبت از خود است؛ تحقیقات زیادی در مورد اینکه چگونه رسانههای اجتماعی واقعا بر عزت نفس و سلامت روان کودکان ما تاثیر میگذارند، وجود دارد و براساس گزارشات، اضطراب و افسردگی ناشی از اثین جریان در حال افزایش است.
این مددکار اجتماعی میگوید: من فکر میکنم باید به کودکانمان زمان درست تشخیص مشکلات عاطفی مرتبط با تلفن همراه و رسانههای اجتماعی را آموزش دهیم، اینکه چه کاری میتوانند در مورد آن انجام دهند؟ چگونه مراقبت از خود را مدیریت میکنند؟ چگونه از تلفن فاصله بگیرند؟ راههای بهبود سلامت روان کداماند؟
به گفته پرلمن، واقعیت تلخ این است که همه ما به تلفنهای خود معتاد شدهایم؛ و این به این دلیل است که آنها برای اعتیاد ساخته شدهاند. میدانی، زنگها و سوتهایی هستند که مدام به صدا در میآیند و میگویند: «هی، چیز جالبی هست، باید به من نگاه کنی» و سپس لایکها، اشتراکگذاریها و چیزهایی را اضافه میکنید که میدانید باعث میشود احساس خوبی نسبت به خودتان داشته باشید.
اما وقتی متوجه شدید که کمی خارج از کنترل است، میتوانید با وضع قوانینی برای خود مانند عدم استفاده از تلفن همراه هنگام غذا خوردن، خواب و ... از این وسیله فاصله بگیرید.