نوسازی شهری با هدف کاهش تغییرات آب و هوایی بر طبیعت

راه‌حل‌هایی که در پروژه‌های نوسازی شهری برای کاهش اثرات تغییرات آب و هوا بر طبیعت و ایجاد جوامع سالم‌تر اتخاذ می‌شوند. قرنطینه‌های طولانی مدت در طول همه گیری ویروس کرونا یادآور قدرت ترمیم کننده طبیعت برای بدن و ذهن ماست. ارتباط مجدد مردم با طبیعت، به ویژه در شهر‌ها بسیار قبل‌تر از شیوع کووید ۱۹ تقریباً سه سال پیش، مورد توجه چندین پروژه تحقیقاتی اروپایی بوده است. این پروژه‌ها به طور کلی از راه حل‌های طبیعت برای مقابله با چالش‌های اساسی اقتصادی، زیست محیطی، بهداشتی و اجتماعی و تلاش برای بهبود شرایط زندگی شهری استفاده می‌کنند. کشور‌های اروپایی گرد هم آمدند تا مسیر‌هایی را به سمت یک سیستم اجتماعی اقتصادی پایدارتر ترسیم کنند و رفاه جوامع خود را بهبود بخشند.

دورتموند در آلمان، تورین در ایتالیا و زاگرب در کرواسی را در نظر بگیرید. آن‌ها بخشی از پروژه‌ای برای افزودن فضای سبز غنی از تنوع زیستی به مناطق شهری و ایجاد منابع زیست محیطی سودمند اقتصادی هستند. این فقط کاشتن درخت نیست. این ساختن یک سیستم زنده است که خروجی مولد ایجاد می‌کند که با ایجاد آزمایشگاه‌های زنده در نواحی شهری با چالش بازسازی پسا صنعتی مقابله می‌کند. دورتموند، در مرکز صنعتی راین-روهر آلمان، زمانی مرکز فولادسازی بود. تورین، در سایه کوه‌های آلپ، دارای بزرگ‌ترین کارخانه خودروسازی جهان در گذشته بود که تا حد زیادی از کار افتاده است. زاگرب، پایتخت کرواسی، در گذشته دارای بزرگترین مزرعه و یک کارخانه تولید سوسیس و کالباس بود که هر دو اکنون از بین رفته اند. در حالی که ظاهر، جغرافیا وتاریخ در آن‌ها متفاوت بود، اما هر سه شهر با چالش‌های مشابهی روبرو هستند. این مناطق به دلیل نداشتن فضای سبز باکیفیت از آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی رنج می‌برند.

کشت شهری:

برای بهبود این وضعیت یکی از اهداف تبدیل محل دفن زباله در دورتموند به پارک بوده است. این منطقه در حال پاکسازی و درختکاری است و از پنل‌های خورشیدی برای تولید انرژی استفاده می‌شود و علفزار‌ها و گل‌های وحشی کشت می‌شوند. همچنین کشاورزی شهری را با تأکید ویژه بر سیستم تولید آکواپونیک تقویت می‌کنند. در این ترکیب از پرورش ماهی (آبزی پروری) و کشت گیاهان بدون خاک (هیدروپونیک) که نسبت به کشاورزی سنتی از زمین کمتری استفاده می‌کند بهره می‌برند. پروژه استفاده از سیستم‌های آکواپونیک با همکاری شهروندان محلی، تولید غذای محلی را از نظر اقتصادی مقرون به صرفه‌تر می‌کند. در شهر تورین زمینی به داوطلبان داده شده است تا مزرعه‌ای شهری در محله‌ای فراصنعتی ایجاد کنند جایی که طیف وسیعی از فعالیت‌ها در آن انجام شود. داوطلبان زمین‌ها را به مردم اجاره می‌دهند تا از آن استفاده کنند. مردم از آکواپونیک برای پرورش گیاهانی با کیفیت بالا برای مصرف رستوران‌های محلی استفاده می‌کنند. با این کار یک مزرعه برای افراد با نیاز‌های خاص بوجود می‌آید که کلاس‌های آشپزی و باغبانی نیز در آنجا برگزار می‌شود. کل این کار یک تجارت است. داوطلبانی که این کار را انجام می‌دهند از طریق آن امرار معاش می‌کنند و یک فروشگاه کوچک نیز در محل زندگی خودشان دارند.

به خدمت گرفتن طبیعت:

هدف کلی چنین پروژه‌هایی این است که شهرهابه مکان‌های بهتری برای زندگی از طریق راه حل‌های مبتنی بر طبیعت تبدیل شوند. این بدان معناست که طبیعت را برای مقابله با بزرگترین تهدیدات عصر مان از جمله تهدیدات غذایی، آب، تنوع زیستی، سلامت انسان، اقتصاد و آب و هوا به خدمت بگیریم. نمونه کلاسیک استفاده از آن کاشت درختان استوایی معروف به حرا در امتداد سواحل پاپوآ گینه نو برای محافظت از آن‌ها در برابر فرسایش است. مثال دیگر نصب سقف‌های سبز در مالمو سوئد است که برای خنک کردن ساختمان‌ها در تابستان و جلوگیری از اتلاف گرما در زمستان استفاده می‌شود و سیستم زهکشی خاک باز، حوضچه‌های غنی از تنوع زیستی و مناطق سرریز که به بهبود زهکشی کمک می‌کنند.

کاهش خطر سیل:

محققان به دنبال راه‌حل‌های فنی بیشتری هستند و با پرسش‌های پیچیده‌ای مانند نقش جوامع محلی در طراحی و پیاده‌سازی و بهترین راه برای ترکیب چندین راه‌حل مبتنی بر طبیعت، دست و پنجه نرم می‌کنند. همراه با دورتموند، تورین و زاگرب چندین شهردیگر نیز این کار‌ها را دنبال می‌کنند آن‌ها عبارتند از Cascais در پرتغال، Cluj-Napoca در رومانی، Piraeus در یونان و Zenica در بوسنی و هرزگوین. محققان در حال تولید کاتالوگی از مدل‌های کسب وکار هستند که می‌تواند به مردم محلی کمک کند تا فعالیت هایشان را به طور پایدار ادامه دهند.

تمرکز اجتماعی:

پروژه دیگری که راه حل‌های مبتنی بر طبیعت را توسعه می‌دهد URBiNAT نام دارد که در ابتدا با سه شهر از جمله صوفیه (بلغارستان)، نانت (فرانسه) و پورتو (پرتغال) کار می‌کند. در مرحله بعدی، بروکسل در بلژیک، سیه‌نا در ایتالیا، هوجه تااستروپ در دانمارک، نوا گوریکا در اسلوونی و جا‌های دیگر قرار است به آن ملحق شوند. افرادی که در حومه این مکان‌ها زندگی می‌کنند اغلب شغل خوبی ندارند و میزان بالایی از ترک تحصیل درآنجا دیده می‌شود. اغلب آن‌ها احساس می‌کنند ارتباط زیادی با شهری که در آن زندگی می‌کنند، ندارند یعنی در آن‌ها هیچ حس تعلقی وجود ندارد. پروژه آن‌ها به دنبال گسترش این مفهوم است که طبیعت انسان را نیز در نظر بگیرد. به طور مشخص، این به معنای توسعه چیز‌هایی مانند بازار‌های محلی است، جایی که تمرکز بر روی رشد درختان و گیاهان نیست، بلکه بر تقویت حس اجتماعی انسان‌ها است. آن‌ها همچنین راه‌هایی برای ترکیب طبیعت و اجتماع پیدا می‌کنند، مانند یک باغ که به عنوان یک کلاس درس در فضای باز نیز عمل می‌کند.

راهرو‌های سبز:

مفهوم "راهرو‌های سبز" الهام گرفته از مناطقی از زمین است که به طبیعت بازگردانده شده است تا حیوانات و حشرات بتوانند بدون مانع در آن زندگی کنند. آن‌ها می‌خواستند آنچه را که راهروی سبز می‌نامند برای اتصال محله‌های محروم به طبیعت کشف کنند. تاکنون این پروژه کاتالوگ کاملی از باغ‌های محلی و دیوار‌های سبز را در شهر‌های پیشرو راه‌اندازی کرده است. در این پروژه از فن آوری هوایی برای جمع آوری شواهد و نتایج استفاده می‌شود. از پهپاد‌های مجهز به دوربین‌های تصویربرداری حرارتی برای تعیین میزان کاهش دمای سطح خیابان‌ها و درختان تازه کاشته شده و فضای سبز استفاده می‌شود. نظرسنجی‌های انجام شده از مردم محلی رفاه اجتماعی اقتصادی آن‌ها را قبل و بعد از ایجاد پروژه مقایسه می‌کند. این پروژه‌های در سال ۲۰۱۸ آغاز شدند و در سال آینده به پایان خواهند رسید، اگرچه آن‌ها تاریخ و پایانی ندارند. آن‌ها اینجا هستند تا بمانند.