زمان پرتاب آرتمیس ۱ مشخص شد

چندی پیش و پس از بروز مشکلاتی در پرتاب مأموریت "آرتمیس ۱"، ناسا اعلام کرد که پرتاب آن احتمالا تا چند هفته آینده به تعویق خواهد افتاد. موشک "سیستم پرتاب فضایی" (SLS) ناسا تا چند هفته آینده پرواز نخواهد کرد و ممکن است برای عیب‌یابی به ساختمان بزرگ مونتاژ وسایل نقلیه این آژانس فضایی در "مرکز فضایی کندی" (Kennedy Space Center) بازگردد.

مهندسان در تلاشند تا نشت هیدروژن مایع را که از پرتاب آن جلوگیری کرد، برطرف کنند. این نشت ابتدا زمانی رخ داد که ناسا بارگیری سوخت هیدروژن مایع را آغاز کرد. گروه پرتاب، سه بار تلاش کردند تا مشکل را حل کنند و هیدروژن مایع را دوباره به جریان بیندازند، اما هر بار نشت دوباره برگشت. اخیرا ناسا ۲۳ سپتامبر (اول مهر) را برای پرتاب مأموریت آرتمیس ۱ تعیین کرده است، اما این پرتاب در صورتی که بسیاری از موارد درست پیش بروند، صورت خواهد گرفت.

تلاش بعدی ناسا برای پرتاب موشک بزرگ جدید خود در یک پرواز آزمایشی به ماه می‌تواند ۲۳ سپتامبر انجام شود، البته این عمل تنها در صورتی که این آژانس فضایی نشتی موشک را برطرف کند و از نیروی فضایی ایالات متحده تاییدیه دریافت کند، پرتاب خواهد شد. موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا قدرتمندترین موشک این آژانس فضایی تا به امروز است. این موشک پس از پرتاب، قادر به تولید ۹.۵ میلیون پوند نیروی رانش برای حمل ۸۶ تن بار تا مدار نزدیک زمین (LEO) خواهد بود.

با این حال، نکته مهم این است که جدیدترین موشک ناسا کاملا با آنچه قبلا ارائه شده بود، فاصله ندارد. این موشک عظیم عمدتا از قطعات تطبیقی ​​ساخته شده است. مانند چهار موتور RS-۲۵ تعبیه شده در مرحله اصلی آن که در ابتدا برای برنامه شاتل فضایی آن هم چهار دهه پیش طراحی شده بود.

ناسا به دلیل استفاده از فناوری‌های قدیمی در مواجهه با فناوری‌های قابل استفاده مجدد جدید که برای پرتاب پایدارتر و مقرون به صرفه‌تر موشک‌های فضایی طراحی شده است، با انتقاد مواجه شده است. مشکل این است که ناسا از همان موتور‌های اصلی استفاده شده برای شاتل فضایی استفاده می‌کند. این موتور‌ها از پیشرانه هیدروژن مایع و اکسیژن مایع به عنوان اکسیدکننده استفاده می‌کنند.

هیدروژن سبک‌ترین عنصر است، به این معنی که نشت آن به طرز شگفت آوری آسان است. اگرچه هیدروژن سوخت کارآمدی است و هنگام استفاده در موتور‌های موشک، مسافت قابل پیمایش بیشتری را ارائه می‌دهد، اما مدیریت جایگزین‌هایی مانند متان و نفت سفید آسان‌تر است و همیشه منجر به تعویق‌های کمتری می‌شود.

با توجه به اینکه مسائل مربوط به نشت سوخت هیدروژن مایع یکی از مشکلات اصلی برنامه شاتل فضایی بود، کارشناسان می‌گویند نشتی جدید در موشک سیستم پرتاب فضایی ناسا که انجام مأموریت "آرتمیس ۱" را به تعویق انداخت، به دلیل فناوری قدیمی مورد استفاده در این موشک است.

جیم فری، مدیر توسعه سیستم‌های اکتشافی ناسا، روز گذشته (۸ سپتامبر) گفت که پرتاب مأموریت آرتمیس ۱ ناسا به ماه با اولین موشک غول پیکر سیستم پرتاب فضایی (SLS) می‌تواند در تاریخ ۲۳ یا ۲۷ سپتامبر انجام شود. البته این تاریخ‌های پرتاب به تعدادی الزامات از جمله تضمین ناسا برای تمدید زمان مورد نیاز برای بررسی باتری‌ها در سیستم خاتمه پرواز (FTS) که برای نابودی موشک در صورت انحراف از مسیر در هنگام پرتاب طراحی شده است، بستگی دارد.

نیروی فضایی ایالات متحده که بر محدوده شرقی مورد استفاده برای پرتاب موشک نظارت می‌کند، از ناسا می‌خواهد که FTS را هر ۲۵ روز یکبار آزمایش کند و این فرآیند مستلزم آن است که این موشک با ارتفاع ۳۲۲ فوت (۹۸ متر) از سکوی پرتاب خارج شود و به آشیانه برود. آشیانه ساختمانی جهت نگهداری هواپیما، بالگرد و دیگر هواگرد‌ها است. تمدید این بازه زمانی می‌تواند به ناسا اجازه دهد تا از هفته‌ها تأخیر اضافی که پرتاب آرتمیس ۱ را تا اکتبر به تعویق می‌اندازد، اجتناب کند.

اگر ناسا پرتاب آرتمیس ۱ را در ۲۳ سپتامبر انجام دهد، این پرتاب در ساعت ۶:۴۷ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی (۱۵:۱۷ به وقت تهران) در یک پنجره ۱۲۰ دقیقه‌ای انجام خواهد شد و این مأموریت در ۱۸ اکتبر به زمین باز خواهد گشت.

اما زمان بعدی برنامه‌ریزی شده برای پرتاب این مأموریت ۲۷ سپتامبر است که اگر در این روز رخ دهد، در ساعت ۱۱:۳۷ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی (۲۰:۰۷ به وقت تهران) در یک پنجره ۷۰ دقیقه‌ای انجام می‌شود. فری گفت که اگر پرتاب در آن روز انجام شود، تاریخ بازگشت به زمین در ۵ نوامبر خواهد بود.

منبع: اسپیس