نقص عضو 200 هزار کارگر در سال

محمدامین رشیدی در رابطه با وضعیت آمار‌های آسیب‌های محیطی کار گفت: طبق آماری که سازمان بهداشت جهانی WHO اعلام کرده است، سالانه حدود ۱۲۰ میلیون مورد حادثه شغلی در جهان رخ می‌دهد که در سال ۲۰۰ هزار مورد آن به نقص عضو منتهی شده که در این میان تاکنون ۶۸ میلیون کیس بیماری شغلی در سال برای کلیه کارگران در جهان داشته‌ایم. این بیماری‌ها عمدتا ناشی از عوامل زیان‌آور شغلی هستند. عوامل زیان‌آور شغلی در محیط‌های کاری نیز مهمترین دلیل بروز این مشکلات برای نیروی کار محسوب می‌شوند که شامل انواع مشکلات و آسیب‌های جسمی (بیولوژیک) و روانی (سایکولوژیک) هستند.

وی با اشاره به نقش «صدا» و آلودگی صوتی به عنوان یکی از عوامل آسیب‌زای کار گفت: از زمان انقلاب صنعتی صدا به عنوان یکی از عوامل آسیب‌زا به سلامت نیروی کار شناخته می‌شود. به صورت کلی اگر بخواهیم اثرات صداهای محیط کار یا مواجهه شغلی با صدا را دسته‌بندی کنیم، باید آن‌ها را به دو گروه اصلی آثار شنیداری و غیر شنیداری تقسیم کنیم. اثرات شنیداری ناشی از مواجهه طولانی مدت و مداوم با صدای بالاتر از ۸۵ دسی‌بل است، منجر به افت دائم شنوایی و وزوز گوش و اختلال و اشکال در درک و گفتار شخص می‌شود. 

رشیدی با تاکید بر اهمیت «آثار غیرشنیداری» ناشی از مواجهه شغلی کارگران با صدا گفت: آثار غیرشنیداری بیشتر شامل شامل اثرات جسمی و روحی است که مهمترین اثرات آن شامل اختلال غدد درون ریز، سر درد، فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی و بیماری‌های عروقی است. آثار غیر شنیداری روحی و روانی نیز مانند خستگی دائم، افسردگی، استرس بالا از آثار روحی و روانی غیرشنیداری مواجهه شغلی با صداهای بالاتر از ۸۵ دسی‌بل است. 

این کارشناس بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار با تاکید بر اینکه «صدا عاملی است که خود بر سایر خطرات شغلی و ایمنی محیط کار اثر می‌گذارد» توضیح داد: اینکه شما صدای دستگاه‌های اطراف یا خود دستگاهی که با آن کار می‌کنید را به دلیل شدت صداها یا آسیب ناشی از صدا نشنوید، باعث می‌شود بیش از پیش در برابر احتمال آسیب و حادثه در محل کار قرار داشته باشید. مثلا به دلیل صدا ممکن است متوجه شیء خارجی که به سمت شما می‌آید یا روشن شدن غیر مترقبه یک دستگاه بی‌اطلاع باشید و آن عامل خارجی غیرقابل انتظار در شرایطی که شما صدای آن را به خوبی نمی‌شنوید به شما آسیب جبران ناپذیر بزند. 

وی با بیان یک مطالعه حاصل از معاینات گسترده کارگران در سال‌های گذشته گفت: یک مجموعه معاینات طی پنج سال روی تعداد قابل توجهی از کارگران انجام شد که نتایج آن نشان داد صدا در محیط شغلی روی وزن، دور کمر، اسید اوریک و حتی کلسترول خون دارد. 

رشیدی با مقایسه شیوع اثرات مواجهه شغلی با صدا در کشورها گفت: در کشور کانادا شیوع مواجهه شغلی با صدا حدود ۱۵ درصد، در اتحادیه اروپا و استرالیا ۲۰ درصد و در ایالات متحده آمریکا ۲۵ درصد است. این رقم در کشور ما براساس بازرسی‌های کارشناسان بهداشت حرفه‌ای و مرکز سلامت محیط کار در سال ۱۳۹۷، ما حدود ۲۱ درصد آمار کارگاه‌های آسیب زننده از جنبه صدا داریم. در ۱۷.۵ تا نزدیک ۲۰ درصد شاغلین کشور نیز طبق همین آمار شاهد آثار مخرب صدا هستیم. 

این کارشناس بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار در حوزه آلودگی‌های صوتی با اشاره به استانداردهای مربوط به حجم صدا در محیط‌های کار گفت: در ایران کمیته فنی بهداشت حرفه‌ای کشور را دارد که با مشارکت مرکز سلامت محیط کار، حدود مجاز شغلی در زمینه صدا را باتوجه به استانداردهای عوامل زیان‌آور محاسبه کرده است که این حدود مجاز انطباق زیادی را با استاندارد سازمان ACGIH در ابعاد جهانی دارد. حد مجاز صدا در سال ۱۴۰۰ نیز دوباره طی یک ویرایش اعلام شد که براساس گزارش مشترک مرکز و کمیته یاد شده، حد مجاز صدا برای ۸ ساعت کار روزانه ۸۵ دسی‌بل در شبکه توزیع فرکانس A هست. 

وی با تاکید بر «حد مراقبت یا اقدام» گفت: اگر شخص در معرض صدای بالاتر از حد مجاز باشد برنامه‌ای با نام «حفاظت شنوایی و اقدامات پیشگیرانه» یا HCP اجرا شود که در یک بازه آلودگی صوتی خاص که به آن «حد مراقبت یا اقدام» می‌گویند، اعمال می‌شود. این حد مراقب از بازه بالاتر از ۸۵ تا ۸۹ دسی‌بل از صدا است. 

رشیدی با بیان اینکه «ما در ایران قانونی به نام ۳ دسی بل داریم» گفت: کارشناسان بهداشت فنی پس از اندازه گیری حجم فشار صوت، به ازای هر ۳ دسی بل اضافی به نسبت تراز فشار صوت، زمان مواجهه با صدا باید نصف شود. مثلا در یک محیط کاری اگر بجای ۸۵ دسی بل تراز فشار صوتی بیش از ۸۸ دسی بل باشد، از نظر استانداردهای موجود مدت زمان ۸ ساعت کار کارگر در معرض صدا باید به ۴ ساعت در روز کاهش یابد تا آثار جبران ناپذیر شنیداری و غیرشنیداری ظاهر نشود. 

وی درباره کارمندان، اپراتورها و نیروهای دفتری و اداری در مواجهه با صدای مراکز تولید اظهار کرد: کلیه کارمندان، اپراتورهای کامپیوتر، نیروهای مالی و اداری که کارشان نیازمند تمرکز و آسایش صوتی است اما در محیط کارخانه و کارگاه قرار دارند، حدی به نام «حد آسایش صوتی» در نظر گرفته شده است. حد تراز فشار صوتی در این افراد نهایتا ۷۵ دسی بل است که باید رعایت شود. این استانداردها را مرکز سلامت محیط کار زیر نظر وزارت بهداشت تایید کرده است. 

این کارشناس بهداشت حرفه‌ای افزود: مقدمه اتخاذ اقدامات کنترلی برای کاهش آثار صداهای مخرب در محیط کار، اندازه‌گیری صدا توسط کارشناسان بهداشت حرفه‌ای است. پس از اندازه گیری، اقدامات کنترلی خود به چند بخش تقسیم می‌شوند که شامل کنترل اداری از طریق آموزش نیروی کار و کارفرما، کنترل‌های فنی و مهندسی، کنترل‌های مربوط به چرخش و روتیشن کاری، تهیه وسایل حفاظت فنی و سایر سبک‌های کنترلی می‌شود.