ظرفیت خالی فراوانی در بیمه‌های زندگی کشور وجود دارد

اهالی صنعت بیمه، کریمی را ازسال ۹۰ که با سمت رییس کل بیمه مرکزی به این صنعت ورود کرد به عنوان فردی که ازپشتوانه مدیریتی خوبی از لحاظ تئوری و تجربی برخوردار است، می‌شناسند.

وی، کار خود را به صورت جدی از سال ۶۳ و با بخشداری لاریجان آغاز کرده و نزدیک به دودهه است که مدیریت در رده ملی را تجربه کرده است.

وی، قبل ازحضوردرصنعت بیمه سمت‌هایی همچون، مدیرعامل صندوق مهر امام رضا (ع)، استاندار مازندران، معاون پشتیبانی حقوقی و پارلمانی وزارت تعاون، مدیرعامل صندوق تعاون، معاون استاندار گلستان و مدیرعامل صنایع ملی گاز را هم در کارنامه کاری خود دارد.

سندیکای بیمه گران در راستای ساماندهی مناقصات بیمه‌ای با کمک شورای هماهنگی معاونین فنی شرکت‌های بیمه‌ای دستورالعملی کارشناسی را تهیه کرد و کلیات این دستورالعمل در شورای عمومی سندیکا به تصویب رسید، اما شرکت‎ها به مفاد این قرارداد پایبند نبودند، چرا شرکت‌ها به توافقاتی که خود امضا کرده‌اند پایبند نیستند؟

کریمی: رقابت در همه اصناف وجود دارد و منجر به پویایی، افزایش کیفیت و کاهش قیمت می‌شود، قواعد بازی را در رقابت می‌شود شناسایی واعمال کرد، بنابراین رقابت یک اصل است، اما گاهی اوقات ممکن است که به دلیل تنگ بودن میدانی که برای ایجاد رقابت وجود دارد وهمچنین عجله برخی از بازیگران برای رسیدن به نتیجه، این استنباط ایجاد شود که شرکت‌های بیمه‌ای یکدیگر را می‌زنند درصورتی که اینگونه نیست.

صنعت بیمه دارای یک فرهنگ بسیارغنی به نام اتکایی است، یعنی یک شرکت بیمه با روش‌های درست بازرگانی یک ریسک را می‌گیرد و آن را بین شرکت‌های دیگر توزیع می‌کند.

بیمه گذاران، ریسک خود را برای پرداخت خسارت به شرکت‌های بیمه‌ای منتقل می‌کنند که درصورت رخ دادن حادثه ای، خسارت خود را دریافت کنند و ریسک‌های بزرگ بین شرکت‌ها توزیع می‌شود و در صورت ایجاد خسارت، هرشرکتی برمبنای سهم خود خسارت را پرداخت می‌کند.

باوجود این قوانین، لازم نیست که شرکتی بخواهد برای دریافت پرتفویی عجله کند و این استنباط ایجاد شود که شرکت‌های بیمه‌ای همدیگر را قبول ندارند و به بازار همدیگر ورود می‌کنند؛ بنابراین سندیکای بیمه گران برای اینکه این وضعیت را سامان دهی کند و براساس درخواست شرکت‌های بیمه‌ای شورای معاونین را تشکیل داد، زیرا معاونین فنی، اصلی‌ترین رکن اجرایی یک شرکت بیمه هستند.

در این شورا یک دستورالعمل به نام کمیته ساماندهی مناقصات به نتیجه رسید وهیات رییسه سندیکای بیمه گران و شورای عمومی هم این دستورالعمل را تایید و تصویب کردند، اما کمیته مناقصات اصلا وارد مباحث نرخ نمی‌شود.

ولی اگر چنانچه بیمه گذاری ریسک خود را به مناقصه بگذارد، شرکت‌های بیمه‌ای برای ورود به این مناقصه یک شرط و شروطی را باید رعایت کنند و قواعد بازی باید وجود داشته باشد و سندیکای بیمه گران هم در جهت تحکیم این قواعد اقدام کرده و تا الان هم خوب بوده، اما اینکار، کار جدیدی است و باید تکرارشود تا درصنعت جا بیافتد و اصلا این نگرانی وجود ندارد که چرا شرکت‌های بیمه‌ای توجه نمی‌کنند که حتما توجه می‌کنند و معاونین فنی که مجری اینکار هستند خود درخواست کننده تشکیل، کمیته مناقصات هستند و این کمیته مورد حمایت همه شرکت‌های بیمه‌ای هم است.

اساسنامه سندیکا در سال ۹۸ بازنگری شده، اما هنوز کاستی‌هایی دارد به نظر شما چه مواردی باید به اساسنامه سندیکا اضافه شود؟

کریمی: هر تشکل یا سازمانی براساس اساسنامه خود تعریف می‌شود و طبیعی است که سندیکای بیمه گران هم که یک تشکل صنفی است، اساسنامه‌ای مورد تایید اعضا را داشته باشد.

اساسنامه سندیکای بیمه گران در شورای عمومی تصویب و نهایتا برای تایید نهایی به شورایعالی بیمه می‌رود، سندیکای بیمه گران ایران به موجب تصویب هیات وزیران در قبل از انقلاب مورد تایید قرارگرفته و در سال ۱۳۵۰ براساس ماده ۷۵ قانون تاسیس بیمه مرکزی که شرایط تاسیس آن هم ذکرشده، تاسیس شد، بنابراین سندیکا یکی از تشکل‌های بسیار قابل قبول، قابل تکیه و پراهمیت صنعت بیمه است.

درسال ۹۸ اخرین اصلاحات اساسنامه سندیکا صورت گرفته، اما درحین اجرا و انجام کار، یکسری نیازمندی‌هایی ایجاد می‌شود که احساس می‌شود اساسنامه بازهم نیاز به تکمیل دارد.

به عنوان نمونه، درخصوص ضمانت اجرایی مصوبات سندیکا که ضمانت اجرایی خود صنف است و خود صنف ضامن اجرای آن چیزی است که تصمیم می‌گیرد، ولی وقتی یک تشکل بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود باید یکسری مقررات وجود داشته باشد وهمچنین ضمانت اجرایی هم وجود داشته باشد و قوانین را همه باید رعایت کنند.

در سندیکا هم اعضای سندیکا که همانند اعضای یک خانواده هستند باید تحکیم بیشتری داشته باشند.

نکته دیگرکه نیاز به اصلاح دارد مدت اعتبارهیات رئیسه است، مدت اعتبارهیات رئیسه دوسال است در صورتی که دوره مدیریت تشکل‌ها معمولا ۳ سال و بیشتر است و این مدت زمان کم باعث می‌شود که بابت هر تغییری کلی زمان از دست برود و هزینه مادی و معنوی زیادی برای سندیکا داشته باشد.

بااساسنامه فعلی نیاز‌ها برطرف می‌شود و فعلا با مشکلی مواجه نشدیم، اما بهتر است که جهت توسعه آن بررسی کارشناسی بیشتری صورت پذیرد تا پویاتر شود.

یکی ازمواردی که در سال ۹۸ به اساسنامه سندیکا اضافه شد، اتخاذ تصمیم در خصوص اقدامات انضباطی اعضا بود آیا در این ۳ سال این کمیته انضباطی توانسته کاری اثرگذار در صنعت بیمه انجام دهد؟

کریمی:یکی ازنقاط قوت اصلاح اساسنامه درسال ۹۸ موضوع آیین نامه انضباطی بود، البته درهرصنفی این دستورالعمل یا آیین نامه وجود دارد و باید قوانینی وجود داشته باشد که اگر یک عضو از تشکل قواعد بازی را رعایت نکرد برخورد اصلاح گرایانه‌ای با وی صورت پذیرد که تا سال ۹۸ و اصلاح اساسنامه سندیکا این مشخص نبود.

اما درحال حاضر کمیته انضباطی از بین خود مدیران عامل انتخاب شدند و دستورالعمل آن به تصویب شورای عمومی رسیده و اعضا از بین مدیران عامل انتخاب شدند.

جلسات این کمیته تشکیل می‌شود و بیشتر تا الان موضوعات ارشادی و توصیه ایی بوده و هیچ الزامی ندارد که حتما یک برخورد صورت بگیرد و شرکت‌های بیمه‌ای همه مصوبات شورای عمومی و هیات رئیسه را تا الان اجرا کرده اند.

تمام اعضای سندیکای بیمه گران از بزرگان صنعت بیمه هستند و اینطور استنباط می‌شود که تذکر در همین حد کفایت می‌کند و تا الان به مشکلی برنخوردیم که موضوع تخلفی باشد و رسیدگی شود.

چه راهکاری برای درک بهتر محصولات صنعت بیمه در جامعه وجود دارد؟

کریمی: صنعت بیمه یک صنعت وارداتی است و قدمتی بیش از ۴ هزار سال دارد و در تمام دنیا یکسری خدمات مشترک به مردم ارائه می‌دهند و بیمه گران یکسری اقدامات واحد اعمال می‌کنند.

یعنی ریسک بیمه گذار را در ازای یک مبلغی که منطق و اکچوئری دارد، می‌پذیرند، بنابراین مبانی کار روشن و شفاف و کارشناسی شده است.

حالا آیا بیمه‌های داخل کشور همانند بیمه‌های کشور‌های پیشرفته توسعه دارند؟
باید بگوییم خیر، در ابتدای کار و در شرف اجرا هستیم مخصوصا در بیمه‌های زندگی که ابتدای کار هستیم البته بعضی از شرکت‌ها چند سال است که در این زمینه شروع به فعالیت کرده اند و خیلی هم خوب پیش می‌روند و این نشان دهنده این است که نیاز بازار و طلب بیمه گذار در این زمینه کم نیست واین اشتیاق و فرهنگ وجود دارد و صنعت بیمه باید به سراغ آن‌ها برود.

برای اینکه مردم به امتیازات این نوع بیمه نامه‌ها پی ببرند وآگاه شوند که می‌توانند به این بیمه نامه‌ها تکیه کنند نیاز است که صنعت بیمه درجهت نوآوری و ارائه محصولات جدید گام بردارد و می‌تواند از تجربیات کشور‌های پیشرو دنیا نیزاستفاده کند و ببیند که بیمه‌های زندگی در دنیا روی چه امتیازاتی برای بیمه گذاران خود کار کردند و موفق شدند که متناسب با آن بیمه نامه طراحی کنند.

سندیکای بیمه گران می‌تواند همانند یک اتاق فکر برای شرکت‌های بیمه‌ای عمل کند و همچنین کارگزاران و نمایندگان هرشرکت بیمه‌ای یک اتاق فکر هستند، زیرا شبکه فروش به عنوان افراد صف و مرتبط با مردم وسلیقه بیمه گذار بهترازهرکسی می‌توانند محصولات جدید را پیشنهاد دهند.

اگر چنانچه شرکتی محصول جدیدی ارائه کند، بیمه مرکزی حداکثر همراهی را به وی خواهد کرد پس شرایط و بستر از سوی صنعت فراهم است و برای بیمه گذاران هم برای اینکه فرهنگ بیمه را جا بیندازیم نیاز به تنوع محصول داریم مخصوصا در بیمه‌های زندگی.

صنعت بیمه کشور در زمینه بیمه‌های زندگی در ابتدای کار است و ظرفیت خالی فراوانی وجود داد و اگر شرکت‌های بیمه‌ای بتوانند همانند چند شرکت پیشرو در این زمینه، سازو کار را فراهم کنند، هم برای بیمه گر و هم بیمه گذار این شرایط و انگیزه وجود دارد که به سمت این نوع بیمه‌ها گرایش پیدا کنند.

از آنجایی که کشور ما به سمت سالمندی پیش می‌رود و درآینده‌ای نه چندان دور با تعداد زیادی بازنشسته مواجه می‌شویم، شرکت‌های بیمه‌ای می‌توانند در زمینه بیمه مستمری فعالیت کنند، زیرا زندگی افراد ممکن هست با یک صندوق بازنشستگی تامین نباشد و شاید فردی باشد که علاقه‌مند باشد از چند شرکت بیمه نامه خریداری کند و صنعت بیمه هم جزء صنایعی است که ظرفیت بزرگ شدن دارد و شرایط آن هم فراهم است.

شان و جایگاه مردم جامعه، رسیدن به ضریب نفوذ بیمه به عدد ۷ درصد است و این امتیازات باید عنوان شود و دائما تکرار شود که وقتی فردی به دوران بازنشستگی می‌رسد دغدغه معیشت نداشته باشد و درعین حال در این دوران بتواند به تفریح و آسایش بیشتری فکر کند.

ساز و کارآن درقانون مشخص و در دنیا نیز تجربه شده و حتی چند شرکت بیمه‌ای که در این زمینه فعال هستند، موفق هستند و من به شرکت‌ها توصیه می‌کنم که همه دست به دست هم بدهند و سندیکا و بیمه مرکزی هم کمک می‌کنند، زیرا هنوز در زمینه توسعه بیمه‌های زندگی خیلی راه داریم و بیمه‌های زندگی ۱۵ درصد پرتفوی کشوررا به خود اختصاص داده اند که عدد پایینی است و این یک فرصت است که بیمه گران بازار خود را بدون تنه زدن به یکدیگر و وارد شدن به بازار دیگران بدست بیاورند.

زیرا ۸۵ درصد بازار بیمه‌های زندگی دست نخورده مانده است و این هنر بیمه گران است که بتوانند از این بازار استفاده کنند.