تبعات نامهربانی با رکن چهارم دموکراسی

اگر به رسانه به عنوان یک اهرم نظارتی موثر و کارآمد بهای لازم داده شود، اگر حضور رسانه به عنوان یک دیده بان وفادار به ارزش‌های متعالی و معنوی جامعه جدی تلقی شود، اگر وجود رسانه و خبرنگار برای بقای یک جامعه سالم و پویا حیاتی دانسته شود، اگر به کوچکترین بهانه‌ای در‌های یک رسانه و روزنامه تخته نشود و روزنامه نگاران و خبرنگاران آن از کار بیکار نشوند، اگر تلاش معاش، دغدغه کابوس وار و هر شبه خبرنگار نباشد و اگر رسانه و خبرنگار، فارغ از این همه، اما و اگر، در عرصه عمومی جامعه حضور بهنگام و موثری داشته باشد و بی پروا خبر، عکس، فیلم و گزارش تهیه کند و حاکمیت، مسؤلان و کارگزاران برای حرف او ارزش و منات قائل باشند و به آن بها بدهند، هیچگاه این همه فساد اداری و سوءاستفاده مالی و تبعیض ناروای بنیان برانداز رخ نمی‌دهد.

ناآرامی ها، پیامد نبود رسانه آزاد

بی‌خود نیست که دانشمندان و کارشناسان علوم اجتماعی، رسانه و مطبوعات را از ارکان دمکراسی و مردم سالاری دانسته اند و از آن حیث که مطبوعات می‌توانند به عنوان دیده بان جامعه، تهدید‌ها و خطرات پیش رو را زودتر از دیگران ببینند و نسبت به آن‌ها هشدار بدهند تا علاج واقعه را قبل از وقوع کرده باشند، برای آن ارزش و اعتبار زیادی قائل هستند؛ اما چه می‌شود کرد که یک عده در کشور و جامعه ما اساسا مقوله‌ای به نام دمکراسی را قبول ندارند، چه رسد به ارکان آن و از این رو، تا جایی که می‌توانند، نه تنها به رسانه، مطبوعات و خبرنگار جماعت روی خوش نشان نمی‌دهند، بلکه برای شان مانع تراشی و دردسر ایجاد می‌کنند. باید بپذیریم که اگر می‌گذاشتند رسانه‌ها و خبرنگاران به راه خودشان بروند و به وظیفه اطلاع رسانی و آگاهی بخشی خود عمل کنند، امروز این حجم از ناآرامی، نارضایتی و بی اعتمادی نسبت به کارگزاران و دست اندرکاران مسائل حاکمیتی را شاهد نبودیم.

رسانه آزاد، پیش شرط جامعه سالم

رسانه‌ها در یک جامعه آزاد بر اساس قانون و بر حسب وظیفه ذاتی که دارند، از اقتدار لازم برخوردار هستند و همین اقتدار و آزادی عمل به آن‌ها اجازه می‌دهد در حوزه‌های کاری و تخصصی خود به رصد و بررسی عملکرد مسؤلان، سازمان ها، ارگان‌ها و اصناف مختلف بپردازند و خادمان راستین و حقیقی ملت را از یک سو و خائنان به مردم و جامعه را از سوی دیگر به مردم بشناسانند و به فراخور رفتار و عملکردی که داشته اند، زمینه تشویق یا تنبیه آنان را فراهم بیاورند. تنها در این صورت است که شاهد جامعه‌ای سالم، آرام، پالوده و سامان‌مند خواهیم بود و در غیر این صورت فساد، قانون شکنی، تبعیض، بی عدالتی و انواع تخلفات اداری، سازمانی و شخصی جامعه را در بر می‌گیرد و موجبات بی ثباتی، ناامنی، نارضایتی و گلایه مندی مردم و ملت را به همراه می‌آورد.

مسعود یوسفی ـ روزنامه نگار