ERC20 مهمترین استاندارد شبکه اتریوم است و برای ایجاد و استقرار قراردادهای هوشمند در بلاکچین اتریوم، لازم است که از آن پیروی شود. توکنهای ERC20 توکنهای دیجیتالی هستند که روی بلاکچین اتریوم زندگی میکنند و به استاندارد ERC20 پایبند هستند.
بلاکچین اتریوم به طور خاص برای ایجاد قراردادهای هوشمند ساخته شده است. این قراردادها، قراردادهایی مجازی هستند که میتوانند به گونهای برنامهریزی شوند تا در صورت برآورده شدن شرایطی خاص، به طور خودکار اجرا شوند. این قابلیت توانایی ایجاد انواع بسیاری از برنامههای غیرمتمرکز جدید را فراهم میکند؛ بنابراین بسیاری از پلتفرمهای دیگر و توکنهای آنها بر روی بلاکچین اتریوم ساخته شدهاند.
تعداد کمی از محبوبترین توکنهای ابزاری و برنامههای مالی غیرمتمرکز (DeFi) بر روی اتریوم ساخته شدهاند. اما استانداردهای خاصی (ERC20) وجود دارد که توسعه دهندگان اگر بخواهند توکنهایشان توسط شبکه پذیرفته شود، باید از آنها پیروی کنند.
در این مقاله، به این سوال پاسخ خواهیم داد که ERC20 به عنوان مهمترین استاندارد شبکه چیست و چه ارتباطی با توکنهای صادر شده در بلاکچین اتریوم دارد؟
مهمترین استاندارد بلاکچین اتریوم یعنی ERC20، استانداردی برای ایجاد و استقرار قراردادهای هوشمند در بلاکچین اتریوم است. توکنهای ERC20 نیز توکنهایی هستند که میتوانند روی اتریوم صادر شوند (فقط اتریوم) و همچنین مجموعهای از استانداردهایی را نشان میدهند که ارزهای دیجیتال میتوانند به آن پایبند باشند.
هدف اصلی استاندارد ERC20 کار با قراردادهای هوشمند و تعریف یک لیست مشترک از قوانینی است که همه توکنهای موجود در بلاکچین اتریوم از آن پیروی میکنند.
در حالی که ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم، اتر (ETH) است، ERC20 نشاندهنده یک استاندارد یا مجموعه قوانین خاصی است که توسعهدهندگان باید برای ساخت توکنهای خود بر روی بلاکچین اتریوم از آن پیروی کنند.
مهمترین استاندارد اتریوم، فقط برای توکنهای قابل معاوضه است و کاری با توکنهای غیرقابل معاوضه (NFT) ندارد. به این ترتیب، یک توکن ERC20 را میتوان با توکنی دیگر مبادله کرد؛ زیرا ارزش برابری دارند.
قراردادهای هوشمندی که روی بلاکچین اتریوم ساخته میشوند، از توکنهای ERC20 برای تسهیل تراکنشها در هر زمانی که لازم باشد، استفاده میکنند. بنابراین هر قرارداد هوشمندی که از عملکرد تراکنش استفاده میکند، پرداخت را در قالب توکنهای ERC20 پردازش خواهد کرد. بسیاری از استیبلکوینهای محبوب مانند USDC و DAI توکنهای ERC20 هستند.
مهمترین استاندارد بلاکچین اتریوم، راهاندازی بسیاری از توکنها را امکانپذیر کرد. در فهرست زیر نام ۱۰ توکن بزرگ و محبوب بر اساس ارزش بازار که با استفاده از این استاندارد ساخته شدهاند به شرح زیر است:
بایننس یو اس دی (BUSD)
مولتی کولاترال دای (DAI)
پولی گان (MATIC)
شیبا اینو (SHIB)
رپد بیت کوین (WBTC)
اونوس اسایدی لئو (LEO)
یونی سواپ (UNI)
چین لینک (LINK)
کرونوس (CRO)
ایپ کوین (APE)
بزرگترین توکن لیست بالا هم از نظر حجم معاملات و هم از نظر ارزش بازار، بایننس یو اس دی، یک استیبل کوین و به دلار آمریکا متصل است. استیبل کوینها در میان معاملهگرانی که به دنبال کسب سود سریع و بدون تبدیل به ارز فیات هستند و همچنین در میان معاملهگرانی که به دنبال کسب بازدهی در ارزهای دیجیتال خود هستند، به محبوبیت بسیار بالایی دست پیدا کردهاند. هدف استیبل کوینها همانطور که از نامشان پیداست، این است که نسبت به تمام ارزهای دیجیتال که نوسان بالایی دارند، «پایدارتر» باشند.
تعدادی از توکنهای دیفای (DeFi) و متاورس نیز توکنهای ERC20 هستند. دی سنترالند (MANA) و انجین کوین (ENJ) به کاربران کمک میکنند تا عملکردهای مورد نظر خود را انجام دهند یا مواردی را در بازیهای ویدیویی واقعیت مجازی (VR) یا واقعیت افزوده (AR) ایجاد کنند.
یونیسواپ (UNI) نیز یکی دیگر از توکنهای مهم ERC20 است و به عنوان توکن اصلی یکی از بزرگترین پلتفرمهای DeFi، به کاربران این امکان را میدهد که از یکدیگر وام بگیرند و به یکدیگر وام بدهند.
ERC20 یک پروتکل و استاندارد است؛ نه یک برنامه یا نرمافزار. این پروتکل بر ایجاد توکنهای جدید نظارت میکند و تضمین میکند این توکنها مشخصات فنی مورد نیاز را برآورده میکنند. اگر یک توکن با استانداردهای فنی مناسب تعریف شده توسط ERC20 مطابقت نداشته باشد، با تعریفی که از توکنهای ERC20 میشود مطابقت ندارد و بنابراین در اتریوم صادر نخواهد شد.
شاید بتوان ERC20 را شبیه به HTTP، پروتکل انتقال ابرمتن مورد استفاده برای وبسایتها در نظر گرفت. HTTP نحوه قالببندی و انتقال پیامهای موجود در اینترنت و نحوه واکنش سرورها و مرورگرها در پاسخ به دستورات مختلف را تعریف میکند.
استاندارد ERC20 نیز به طور مشابه با آن، ویژگیهای اساسی که توکنهای مبتنی بر اتریوم باید داشته باشند و نحوه عملکرد آنها را مشخص میکند. توکنهایی که با این استانداردها مطابقت نداشته باشند را نمیتوان صادر، معامله یا در صرافیها فهرست کرد.
قراردادهای هوشمندی که میخواهند از توکنهای ERC20 استفاده کنند، باید قوانین مرتبط با این استاندارد را رعایت کنند. در حال حاضر، مجموعاً ۹ قانون وجود دارد که شش مورد از آنها اجباری و سه مورد دیگر اختیاری هستند.
فهرست قوانین اجباری ششگانه پروتکل ERC20 به شرح زیر است:
اجازه (Allowans)
تایید (Approve)
انتقال از (Transfer Form)
انتقال (Transfer)
موجودی (Balance)
عرضه کل (Total Supply)
فهرست قوانین اختیاری سهگانه پروتکل ERC20 به شرح زیر است:
نام توکن (Token Name)
اعشار (حداکثر ۱۸ رقم) (Decimal)
نماد (Symbol)
در زیر خلاصهای از نحوه اعمال استانداردهای اجباری در ایجاد توکنها آورده شده است.
عرضه کل: تعداد کل توکنهایی که باید ایجاد شوند را مشخص میکند.
تایید: نیاز به تایید عملکردهای قرارداد هوشمند، به حذف احتمال ایجاد توکنهای تقلبی کمک میکند.
موجودی: به کاربران اجازه میدهد تا موجودی خود را با برگرداندن تعداد کل توکنهای نگهداریشده توسط یک آدرس، بررسی کنند.
انتقال از: امکان اتوماسیون و خودکارسازی تراکنشها را در صورت تمایل فراهم میکند.
انتقال: امکان انتقال توکنها از یک آدرس به آدرس دیگر، مانند هر تراکنش مبتنی بر بلاکچین را فراهم میکند.
اجازه: زمانی که یک قرارداد هوشمند میخواهد تراکنشی را اجرا کند، باید بتواند موجودی کیف پول اتریوم را که در تلاش برای انجام تراکنش است، ببیند. تابع اجازه به قرارداد اجازه دیدن موجودی کیف پول میدهد تا در صورتی که کاربر موجودی کافی را داشته باشد، تراکنش انجام شود یا در صورت نداشتن موجودی کافی، لغو گردد.
این شش قانون باید در یک توکن برنامهریزی شوند تا بتوان آن را به عنوان یک توکن ERC20 فعال بر روی بلاکچین اتریوم در نظر گرفت. بدون وجود دستورالعملهایی روشن برای این قوانین یا استانداردها، توکن نمیتواند به طور موثر با قراردادهای هوشمند تعامل داشته باشد و این موضوع میتواند باعث مشکلات متعددی شود. توضیحاتی که برای قوانین ششگانه نوشته شده است، این مشکل را برطرف میسازد.