یک سال تلاش و کوشش به پایان رسید. هر آنچه به هر قیمتی اندوختیم، باید بدانیم که یک سال از عمرمان گذشت و اکنون باید ببینیم در کیسه اندوخته‌های مان چه داریم. این که چگونه روز‌های سال را گذراندیم، بسیار اهمیت دارد و برای آنکه بدانیم آن روز‌ها را چگونه گذرانده ایم، باید بنشینیم، کلاهمان را قاضی و به درستی نظاره کنیم. اگر دلی را شکستیم دلیلش را جویا شویم و اگر قلبی را شاد کردیم، به آن افتخار کنیم و سعی کنیم شادکردن‌ها را در دستور کار سال آینده قرار دهیم.

پایان سال با آغازی زیبا

پایان سال با آغاز زیبای عید بزرگ نوروز همراه است. قرار است روز‌های بسیاری را تعطیل باشیم، تا لذت در کنار هم بودن را تجربه کنیم، اما آیا این توان در ما وجود دارد که تعطیلات را بدون دغدغه به پایان برسانیم؟ با هم بودن تجربه‌ای بسیار لذت بخش، سنگین و چالش برانگیز است. در تعطیلات نوروز باید خودمان را در آزمون بزرگ کنار هم بودن قرار دهیم تا ببینیم که آیا می‌توانیم تعطیلات را بدون دغدغه، بدون چالش، بدون مشکل آفرینی، بدون جنگ اعصاب به پایان ببریم و از آن مهمتر اینکه می‌توانیم تعطیلاتی به یادماندنی را در تاریخ زندگی مان ثبت کنیم.

سنگینی بار سختی‌ها

یک سال سختی کشیدیم. تفاوتی نمی‌کند پولدار باشیم یا بی پول، هر کدام به نوبه خودمان با استرس‌های شدیدی روبرو شدیم. اما اکنون سوال اینجاست که بنا داریم بار خستگی ها، استرس‌ها و مشکلات را بر دوش شریک زندگیمان، فرزندانمان، خواهر و برادر یا حتی دوست و همسایه مان در روز‌های تعطیل بگذاریم؟

هزینه‌های سال نو

باید بدانیم که اگر در کنار هم هستیم، باید لذت حال خوب داشتن را با تمام وجود در کنار عزیزانمان حس کنیم؛ بنابراین باید مراقب تصمیماتی باشیم که در آستانه سال نو و تعطیلات می‌گیریم. یکی از بزرگترین چالش‌ها در آستانه سال نو، هزینه‌های کلان اقتصادی است، هزینه‌هایی که باید آن‌ها را مدیریت کنیم. اگرچه سال نو قرار است همه چیز نو شود، اما باید قیمت نو شدن‌ها را بدانیم و برای هر ریال آن چرتکه بیندازیم تا مبادا عشق و محبت را در مبارزه تجمل گرایی ببازیم. دلمان می‌خواهد با سال نو همه چیز را نو کنیم. مبلمان نو، پرده نو، دکوراسیون نو، لباس نو و خلاصه آن که همه چیز‌هایی که می‌توانیم را نو کنیم. با این رویکرد به این باور می‌رسیم که دلمان می‌خواهد تمامی گذشته را پشت سر بگذاریم و هر آن که ما را به یاد گذشته می‌اندازد، از خود دور کنیم و با خرید‌های زیاد و رویکرد نوگرایانه، به زندگی نوینی برسیم.

بیشتر بخوانید:

چهارشنبه سوری، فرصتی برای شاد زیستن

خطر بحران اقتصادی

فراموش نکنیم که پایه‌های زندگی فردا در مدیریت امروز بنا نهاده می‌شود. قرار نیست با خرید‌های غیر متعارف و نادیده گرفتن توان اقتصادی خانواده، سال نو را با بحران اقتصادی ناشی از زیاده روی‌های خرید آغاز کنیم. قرار نیست با زیاده‌خواهی‌هایی که به ولخرجی منجر می‌شود، سومدیریت اقتصادی را به دیگر اعضای خانواده نشان دهیم. قرار نیست با زیاده‌روی، ولخرجی و اسراف، تن شریک زندگیمان را بلرزانیم و روز‌های سخت بی پولی را برای آینده نزدیک رقم بزنیم. از هرکس به اندازه توانش بخواهیم و باور کنیم که زیاده خواهی، باعث بی اعتمادی می‌شود.

عشق و علاقه بدون مرز

اگرچه برای خواستن و ایجاد توقع، باید توان طرف مقابل را در نظر گرفت، اما عشق و علاقه چیزی نیست که اندازه داشته باشد یا برای آن خط کش بگذاریم. می‌توانیم از شریک زندگی مان، فرزندمان، پدر و مادرمان حتی دوست یا همکارمان، از فرش تا عرش توقع عشق و علاقه داشته باشیم، البته اگر باور کنیم که محبت هیچ محدودیتی ندارد و نمی‌توان برای آن حد و مرزی تعیین کرد. می‌توان با کوچکترین بهانه‌ای تشکر کرد، کلمات محبت آمیز به کار برد، نماد قدرشناسی شد و درس عاشقی را به تمامی کسانی که درکی از این موهبت الهی ندارند یا دارند، اما به وجود آن پی نبرده اند، آموزش داد. محبت تنها موهبتی است که خداوند به همه انسان‌ها عنایت کرده و برای بدست آوردن یا دادن آن، هیچ تلاش خاصی نیاز ندارد، فقط باید چشم‌ها را باز کرد، لب‌ها را گشود و اجازه داد، محبت از اعماق وجود انسانیت به سر تا پای طرف مقابل سرازیر شود. محبت، پول نیست که برای بدست آوردن آن، تلاش‌های بی حد و مرزی نیاز باشد، فقط باید خواست و مانع نشد.

توقعات، بلای انسانیت

آنچه مانع ابراز محبت می‌شود، توقعات است، توقعاتی که در بسیاری از موارد بیهوده، زیاده خواهانه و غیر منطقی است. توقعاتی که ناشی از درک نکردن شرایط طرف مقابل است. توقعاتی که باعث می‌شود حال بد ایجاد کنیم و این حال بد همچون بیماری مسری به دیگران منتقل شود. از سوی دیگر قدرشناسی مهمترین صفتی است که یک انسان می‌تواند داشته باشد. شاید در یک سال گذشته فرصتی برای قدرشناسی نداشته‌ایم یا داشتیم و غرور به ما اجازه قدرشناسی نداده است.

نوروز فرصت قدرشناسی

اگر بپذیریم که نوروز یک ظرفیت بزرگ است، باید بپذیریم که نوروز این بهانه و فرصت را داده تا سراغ تک تک عزیزان مان برویم و بدون آنکه توضیحی بدهیم، فقط به خاطر بودنشان از آنان تشکر کنیم. می‌توانیم با کسانی صحبت کنیم که از داشتن نعمت پدر و مادر محروم هستند، خواهر یا برادرشان را از دست داده، فرزندی ندارند و خلاصه آن که درگیر نداشتن‌ها هستند تا قدر داشته هایمان را بدانیم و بفهمیم که چه اندازه قدر آنان را ندانسته ایم. مرور کنیم که در یک سال گذشته چند بار حال پدر و مادرمان را پرسیده ایم؟ چندبار حتی به خود زحمت یک تماس تلفنی کوتاه را نداده ایم، تا صدای دلنشین پدر و مادر، گوشمان را نوازش دهد و بر جانمان بنشیند. نوروز فرصتی برای تفکر است تا بفهمیم همان قدر که داشتن پدر و مادر لذت بخش است، حتی اندیشیدن به اینکه روزی در کنار ما نباشند اندیشیدنی وحشتناک است که نفس کشیدن را سخت می‌کند. تاثیرات دعای خیرشان را در لحظه لحظه زندگی مان باور کنیم و از آنان بخواهیم که برای مان آرزوی سلامت و موفقیت کنند، فقط همین.

همکاران صدیق و همدل

محیط کار یکی از مهمترین ظرفیت‌هایی است که به صورت مستمر در آن بسر می‌بریم. بیش از آنکه در کنار خانواده باشیم، در محیط کار در کنار همکاران مان هستیم. یک سال تبادل افکار داشتیم، بحث کردیم و برای بهبود شرایط کار همه جوانب را مورد نقد قرار دادیم. گاهی سخت گیری‌هایی را رقم زدیم و گاهی برای آنکه جمع خانوادگی همکارانمان را حفظ کنیم، از برخی کم‌لطفی‌ها گذشت کردیم. بار‌ها تشکر و قدردانی کردیم تا باعث دلگرمی همکارانمان برای ادامه مسیر باشیم. خلاصه آنکه همه تلاش‌های مان را برای حفظ محیط کار بکار گرفتیم و امروز در جایی قرار داریم که می‌توانیم به خاطر داشتن همکارانی هماهنگ، همدل و فداکار بخود ببالیم؛ بنابراین قدردان آنان باشیم و بخاطر تمامی خوبی هایشان، سپاسگزاری کنیم تا زمینه را برای همکاری‌های محکم‌تر و برداشتن گام‌هایی استوارتر در سال آینده فراهم کنیم.

اهمیت نوازش کلامی

خساست به خرج ندهیم. ارزش کلمات محبت آمیز را بدانیم و باور کنیم که یک کلمه محبت آمیز می‌تواند تا عمق وجود انسان‌ها را در بر بگیرد. در بکار بردن جمله‌ها دقت کنیم و کلمات را با نهایت حساسیت انتخاب کنیم و کنار هم بچینیم تا به طرف مقابل بفهمانیم تا چه اندازه برای او ارزش قائل هستیم و خواهان استمرار حضور او در کنارمان باشیم. بدانیم که لذتی به نام نوازش کلامی وجود دارد که انسان را تنها با گفتن یک کلام محبت آمیز، تا عمق زیباترین لحظات پیش می‌برد و در آستانه فرا رسیدن سال ۱۴۰۲ آنچنان سال نو را تبریک بگوییم که طرف مقابلمان به درک زیبایی و شکوفایی سال نو پی ببرد و چنین باور کند که قرار است سال آینده بهترین سال زندگی او از گذشته تا امروز باشد، سالی در اوج.

دکتر زهرا نظری مهر / حقوقدان