اخراج در لباس استعفا

رعنا رحیم‌پور، مجری و گزارشگر بی‌بی‌سی فارسی در حالی روز دوشنبه اخیر یکباره از این شبکه خداحافظی کرد که این خداحافظی، چندان غیرمنتظره نبود و البته رنگ اخراج داشت. اگرچه بی‌بی‌سی تلاش کرد تا با آبروداری، رفتن رحیم پور را یک خداحافظی ساده پس از ۱۵ سال نشان دهد، اما بغض و گریه چندباره او در حین مراسم خداحافظی، بازگوکننده نکات ناگفته دیگری بود. برای فهمیدن راز رفتن رعنا رحیم پور از بی بی سی، باید به میانه ناآرامی‌های اخیر در ایران نقب بزنیم.

اخراج رحیم‌پور؛ فاش شدن حقیقت رادیکالیسمی رسانه ملکه

نیمه سال گذشته بود که افشای فایل صوتی گفت‌وگوی تلفنی رعنا رحیم‌پور با مادرش، جنجال به راه انداخت، چراکه حقیقت دروغین اظهارات تجزیه‌طلبانه آنان را افشا کرد و حالا پس از چندماه کار به جایی رسیده که منافع شبکه‌های معاند به اخراج رحیم‌پور از بی‌بی‌سی منجر شد. اخراجی که بیش از اینکه خروج یک نیرو از تحریریه خبری این رسانه معاند باشد، بازنمایی از رقابت پشت‌پرده این رسانه‌ها و منافع آنان است.

رقابتی که در وهله کنونی هم خود بروز پیدا کرده و بی‌بی‌سی فارسی در پیروی از مسیر اینترنشنال، گفتگو‌های خود با سران احزاب کُرد تجزیه‌طلب را پیش می‌برد و تربیون‌دار جدایی‌طلبان شده است. در همین راستا روز گذشته ویدئو‌هایی از گفتگو با سیامند معینی، سرکرده گروهک پژاک که با عنوان حزب حیات آزاد کردستان فعالیت دارد از بی‌بی‌سی فارسی پخش شد. البته رویکرد جدید رسانه ملکه تنها به صحبت با سرکرده گروهک پژاک محدود نبوده و مصطفی هجری سرکرده گروهک تروریستی حزب دموکرات کردستان از جمله افرادی بود که بی‌بی‌سی فارسی آنان را در معرض توجهات خود قرار داد.

رویکردی که در رویه جدید خود گفتگو با تجزیه‌طلبان و انعکاس دیدگاه‌های آن‌ها را افزایش داده و به‌نوعی این رسانه انگلیسی پا جای پای ایران اینترنشنال می‌گذارد که مدتی است در حال کوچ از لندن به واشنگتن است.

شبکه ایران اینترنشنال در ماه‌های گذشته و در ایام اغتشاشات به‌طور ویژه به گفتگو با تجزیه‌طلب‌ها و تروریست‌ها پرداخت به‌صورتی که بر اساس پیمایشی که رسانه‌ها انجام دادند، تنها در ۵۰ روز نخست اغتشاشات با ۲۵ چهره تجزیه‌طلب بیش از ۱۲۰ بار مصاحبه کرد. رویه‌ای که صدای خبرنگاران ضد انقلاب از جمله رعنا رحیم‌پور را هم درآورد و این آغاز دعوای این دو رسانه بود.

وقتی داعیه ایران‌دوستی با یک فایل صوتی بر باد رفت

شاید رعنا رحیم‌پور هیچ‌گاه فکرش را هم نمی‌کرد که صحبت شخصی او با مادرش و انتشار این مکالمه تا چه میزان می‌تواند برنامه‌ریزی‌های رسانه‌های معاند را که ژست وحدت‌طلبی و ایران‌دوستی گرفته‌بودند برهم زند، با این وجود او در فایل صوتی اول او به مادرش گفته بود: «خبر نگران‌کننده‌ای که من شنیدم این است که روسای اینترنشنال دستور داده‌اند که فقط با رهبران احزاب در ایران مصاحبه کنند.» او وقتی با سوال مادرش که گفت «آخه حزبی نداریم که! کدام حزب؟»، مواجه شد، جواب داد: «نه دیگه احزاب کُرد، لر، عرب و… الان باید بفهمید نکته من چیست. این جای نگرانی دارد.

کشور‌های منطقه ایران دموکراتیک نمی‌خواهند. اگر ایران دموکراتیک شود و جنبش زنان راه بیفتد و حقوقشان را بگیرند، اولین جایی که وحشت می‌کند عربستان است. این‌ها که به دنبال آینده ایران نیستند. علنا شروع می‌کنند به طبل جدایی‌طلبی زدن. این‌ها یک ایران تکه‌پاره تضعیف‌شده می‌خواهند و دارند این طبل را می‌کوبند.»

انتشار این فایل صوتی باعث شد تا وی نسبت به آن واکنش نشان دهد و در یک استوری اینستاگرامی مدعی شود: «در ساعات گذشته بخشی از مکالمه خصوصی من و مادرم منتشر شده. تنها احتمالی که به ذهن من می‌رسه اینه که صدای ویدئوچت، از طریق شنود خونه موبایل پدر و مادرم در تهران یا خونه و موبایل من در لندن ضبط شده. طبیعیه که من در گفت‌وگوی خصوصی با پدر و مادرم شاید حرف‌هایی بزنم که هرگز علنی نمی‌زنم.

حرف‌هایی که عوامل جمهوری اسلامی به‌طور گزینشی و برای اختلاف‌افکنی و پیشبرد منافعشون منتشر می‌کنند. من به همه خبرنگاران فارسی‌زبانی که در خارج از ایران علی‌رغم فشار‌های متعدد حکومت، در حال خبررسانی هستند احترام می‌گذارم. انتشار و بازنشر این فایل صوتی برخلاف خواست من و نقض حریم خصوصی من و والدینمه.»

این سخنان هم با واکنش شدید در فضای مجازی مواجه شد و از بی‌بی‌سی فارسی خواستند تا او را اخراج کند. خود رحیم‌پور همان شب بیانیه‌ای در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد و در ضمن گلایه از برخورد‌هایی که با او شده در پایان آن نوشت: «ما را به خیر و شما را به سلامت… ایران را در خودم کشتم. برای همیشه خداحافظ.» چند ساعت بعد حساب اینستاگرام رعنا رحیم‌پور هم از دسترس خارج شد.

از سوی دیگر تعدادی از خبرنگاران و مجریان شبکه ایران اینترنشنال به‌شدت به او تاخته و این سخنان را در راستای اهداف جمهوری اسلامی خواندند و از او خواستند تا عذرخواهی کند.

اخراج رعنا رحیم‌پور در واقع مجازات او در بیان حقایق پس‌پرده شبکه‌های ضد جمهوری اسلامی ایران بود.

عمده رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور پس از آغاز اغتشاشات در ایران از اواخر شهریورماه سال گذشته، رویکرد رادیکال و چپی به خود گرفتند و در تندروی و آتش‌افروزی علیه ایران، با یکدیگر به مسابقه پرداختند.

این مسابقه به‌قدری تند شد که حتی شبکه‌هایی نظیر بی‌بی‌سی فارسی که همیشه داعیه‌دار تظاهر به بی‌طرفی بودند را نیز به دام رادیکالیسم انداخت و موجب قرابت آن‌ها به مشی و مرام ضد رسانه‌هایی نظیر ایران اینترنشنال شد. دادن تریبون به تجزیه‌طلبان و اخراج رحیم‌پور، نشان از این دارد که بدنه رسانه‌ای خارج از کشور، متحد و یک‌صدا، به چیزی کمتر از فروپاشی ایران رضایت نمی‌دهد و حتی کسانی نظیر رحیم‌پور که کوچک‌ترین زاویه‌ای با این خط‌مشی داشته باشند را نیز به راحتی تحت‌فشار قرار می‌دهد و اخراج می‌کند.

منبع: صبح نو