افشای راز نقشه گنج های واقعی در ایران!

شاید باور نکنید که از ابتدای هزاره دوم در قسطنطنیه و بغداد گنج‌نامه‌های قلابی از سوی گروه‌های زیرزمینی رواج پیدا کرد که امروزه نمونه‌های تقلبی این نقشه‌ها در موزه‌ها نگهداری می‌شود. پژوهش‌ها نشان می‌دهد برخی از اسناد تاریخی مهم که در گذشته‌های دور نگاشته شده است تنها وجود گنج‌های تقلبی را آشکار می‌کنند و تاکنون معلوم نیست که نقشه گنج واقعی در ایران وجود داشته باشد.

دکتر رحیم ولایتی، رئیس موسسه باستان شناسی دانشگاه تهران درباره افسانه‌های جعلی و گنج نامه‌ها می‌گوید: نقشه گنج چیزی جز خرافات نیست، ولی متاسفانه به دلیل عدم آگاه سازی و آموزش عمومی در رابطه با غارت اموال باستانی و فرهنگی مردم دچار یک نوع عقب ماندگی، توهم و خرافات شده اند، اما حقیقتا نمی‌توان احتمال وجود نقشه گنج واقعی در ایران را قویا رد کرد! به هر حال ممکن است که فردی در گذشته اموالی را دفن کرده و برای آن نقشه‌ای کشیده باشد که مکان آن را فراموش نکند و یا آن را به نسل‌های بعدی منتقل کند. همچنین خزانه‌های پادشاه نیز در مواقع بسیار ضروری تخلیه و به مکانی که تعداد بسیار بسیار کمی از بالاترین مقامات اطلاع داشتند منتقل و دفن می‌شد و برای آن نقشه‌ای نیز تهیه می‌کردند که برای خواندن آن اطلاعات بسیاری نیاز بود که فقط همان افراد از آن اطلاع داشتند و در اکثر آن‌ها نیز اطلاعات غلط جای داده می‌شد.

بسیاری از دارندگان این نوع نقشه‌ها ادعا می‌کنند که نسخه آن‌ها اصل بوده و هنگامی که از آن‌ها سوال می‌شود “چرا خود به دنبال گنج نرفته‌اند و حاضرند نقشه گنج خود را بفروشند؟ ” بهانه‌هایی ازقبیل نداشتن امکانات، نداشتن دستگاه گنج یاب، عدم توانایی مالی در تامین هزینه‌های کاوش و … را ذکر می‌کنند و همان طور که مشخص است این دلایل چیزی جز بهانه برای فروش نقشه گنج نیست، زیرا اگر کسی دارای نقشه گنج واقعی در ایران باشد هر طور که شده برای پیدا کردن آن اقدام می‌کند و حاضر نیست آن را به فروش برساند. پیشنهاد ما به کسانی که در این وادی هستند این است که به جای گوش دادن به این افراد با خرید دستگاه فلزیاب و همچنین بالا بردن اطلاعات تاریخی و تجربه خود، در مکان‌هایی که دارای نشانه‌های گنج هستند اقدام به کاوش کنند.

بررسی‌های انجام شده روی نسخه‌های خطی گنج نامه‌های مشهور در ایران در اصالت آن‌ها تردید ایجاد می‌کند. بسیاری از این نسخه‌های خطی جعلی بوده و قدمت آن‌ها به دوره قاجاریه می‌رسد.



گنجنامه

منبع: رکنا