بازار سرمایه موتور محرک استارت آپ های ایرانی می شود؟!

پول‌نیوز - بی شک هر کشوری برای توسعه نیاز به بهره بردن از فکر و نیروی جوان و در عین حال تحصیلکرده خود دارد. از این رو جوامع مختلف برای رسیدن به این خواسته، اقدامات ویژه ای را در دستور کار خود قرار می دهند.

به گزارش پول نیوز، بی شک یکی از بهترین مثال ها برای استفاده از نیروی جوان، کشور آمریکا است که نه تنها از جوانان و تحصیلکرده های بومی خود بلکه از استعدادهای سایر جوامع نیز استفاده می کند. «سیلیکون ولی» نماد استفاده از دانش و تجربه در آمریکا است. «سیلیکون‌ولی» منطقه‌ای در ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی سانفرانسیسکو در حومهٔ سانتا کلارا و کالیفرنیا است.





شهرت این شهر به دلیل قرار گرفتن شرکت‌های مطرح انفورماتیک جهان در این منطقه‌است. نام این منطقه ابتدا برگرفته از شرکت‌های بسیاری بود که تولید کنندهٔ تراشه‌های سیلیسیمی بودند و البته بعدها به نمادی از وجود کمپانی‌های زیاد فعّال در زمینه فناوری‌های پیشرفته در این منطقه تبدیل شد. این منطقه را شهر اختراعات ایالات متحده نیز می توان نامید و بر اساس پیش بینی کارشناسان در آینده ایی نزدیک هر ساعت یک اختراع جدید در این منطقه به ثبت می رسد.

جدا از آنکه در حال حاضر کمپانی های بزرگی همانند اپل، اینتل، تسلا، فیس بوک و بسیاری دیگر از برندهای مطرح جهان در این منطقه قرار دارند اما؛ اصل مطلب این است که استارت آپ های آمریکایی در این منطقه رشد کرده و با حمایت هایی که از دولت، بورس و بانک ها دریافت کردند تواسنته اند به یک قطب در رشته و حوزه خود تبدیل شوند همان اتفاقی که در مورد استارت آپ های ایرانی نیافتاده و با سبک و روش فعلی هیچوقت نخواهد افتاد.

ایرانی ها کپی کنندگان خوبی هستند شاید اگر این فکر و تلاش برای کپی سازی را ابرای اختراع صرف می کردند نتایج بهتری به دست می آمد اما؛ به هر حال ما زیاد کار سخت را دوست نداریم بنابراین؛ سعی می کنیم به جای فکر کردن به تولید و ایجاد، تنها کپی کرده و یا حاضری خور باشیم.

در مورد «سیلیکون ولی» نیز ما «پارک های علم و فناوری» را در مناطق مختلف درست کردیم و قرار بود هر کدام برای خود یک «سیلیکون ولی» باشند اما...! نبود سرمایه، حمایت های علمی و تجهیزاتی، نبود قوانین تسهیل کننده فعالیت های نوین، بروکراسی ایرانی و البته وجود رقبای دولتی و غیر دولتی وابسته که هیچ رقیب جوان و خارج از دایره دوستان را نمی پذیرند این مهم را از دسترس ایرانی ها خارج کرد.

بی شک پارک های علم و فناوری هنوز نتوانسته اند به آن اهداف خود یعنی ایجاد بستر فعالیت های خاص و نو برای جوانان و دانشمندان جوان ایرانی برسند.

اما اولین قدم برای استفاده از توان اندیشمندان ایرانی در بستری مناسب ایشان چیست؟

بی شک اولین اقدام باید توسط قانون گذاران کشور رخ دهد و با تصویب قوانینی تسهیل کننده، پروسه ایجاد یک کسب و کار نوین را از سال ها، به چند روز و حتی چند ساعت تقلیل دهند. حمایت های مالی و مالیاتی نیز دومین اقدامی است که باید برای کسب و کارهای نوین عملیاتی شود.

شاد بهترین پیشنهاد برای تامین مالی استارت آپ ها بازار سرمایه باشد زیرا از سود های بانکی چند ده درصدی خبری نیست و تامین مالی نیز به سرعت انجام می شود.

در حال حاضر فرابورس ایران در حال رایزنیی و ایجاد قوانین و بستر لازم برای ورود استارت آپ ها به بازار سرمایه است. اگر ورود این کسب و کارهای نوین و جوان به فرابورس اجرایی شود، بی شک راهیابی به بورس و تالار شیشه ای زیاد از دسترس ایشان دور نخواهد بود.

یکی از مشکلات حضور استارت آپ ها در فرابورس قانونی است که اعلام می کند: شرکت ها برای بورسی شدن باید 3 سال پیا پی سود آور باشند و کیست که ندارند استارت آپ ها در شروع و حتی در اواسط کار با سود آوری بیگانه هستند و شاید تنها تعداد معدودی این توان را داشته باشند.

اما امیر هامونی مدیر عامل فرابورس ایران برای این مشکل نیز برنامه دارد. وی در مورد ورود استارت آپ ها به فرابورس می گوید:  در حال حاضر در فرابورس، تابلوهایی وجود دارد که شرکت ها برای ورود به آن لازم نیست سه سال سودآور باشند و به طور مثال برای برای ورود به تابلوی دوم کافی است تا تنها یک سال از تاسیس شرکت‌ گذشته باشد. حتی اگر شرکت‌ها زیان‌‌ده باشند هم می‌توانند با یک چشم‌انداز مثبت وارد تابلوی دوم فرابورس شوند.

پس چرا استارت آپ ها از این فرصت برای ورود به بورس استفاده نمی کنند؟

مانع اصلی برای ورود استارت آپ ها به فرابورس  تیم مدیریت مالی، حسابداری و ثبت حساب‌ها در کسب و کار های نوین است که معمولاً با استانداردهای حسابداری ایران و IFRS که حسابداری بین‌المللی است انجام نمی‌شود. بنابراین زمانی که می‌خواهند وارد فرابورس شوند، با یک چالش بزرگ برای تغییر و تحول در نظام حسابداری خود مواجه می‌شوند. در نتیجه لازم می‌شود تا همه‌چیز را از نو بسازند. این مشکل در واقع به خود استارت‌آپ‌ها برمی‌گردد و اگر از ابتدا فرایندها دقیق انجام می‌شد، ورود آنها به بازار فرابورس خیلی ساده‌تر بود.

بی شک اگر ساختار های لازم در استارت آپ ها دیده شود و از همان بدو تاسیس این مجموعه ها با فکر بورسی شدن استارت بزنند، شرایط برای فراهم کردن زمینه حضور ایشان در بورس مهیا و تامین مالی آسانتر خواهد بود. اینکه مدیران ارشد فرابورس و بورس ایران نگاه مثبتی به ورود استارت آپ ها به فضای بازار سرمایه دارند یک اتفاق خوب و فرصت عالی است که نبای  به این آسانی از دست برود.