به گزارش پول نیوز، تحول دیجیتالی در نظام بانکداری و پرداخت یکی از موضوعات کلیدی و مهم و به اصطلاح ترند روز نظام بانکداری در جهان به شمار می رود. در کشور ما نیز زمزمه هایی درباره آن شنیده می شود و بانک ها نیز گام هایی هرچند کوچک در این زمینه تاکنون برداشته اند.
صنعت بانکداری در طی دهههای گذشته ثابت کرده است در حوزه بهرهبرداری و بکارگیری فناوری پیشگام بوده و نمونه بارز این حرکت را هم در توسعه شبکه پرداخت الکترونیکی کشور شاهد بودیم که بنظر می رسد اگر همگامی سایر ارکان تاثیرگذار با این حرکت بود امکان ارائه خدمات خیلی نوآورانهتری به مشتریان وجود داشت؛ نمونه کوچک آن موضوع احراز هویت مجازی و ارتباط آن با امضاء دیجیتال است که عدم تعیین تکلیف این مقوله باعث محروم شدن مشتریان از ارائه این خدمت در طی یک دهه گردیده است.
شاید یکی از ضعفهای صنعت بانکداری در مسیر انتقال به
بانکداری دیجیتال را باید در حوزه عدم توجه کافی و درست به فینتکها و استارت آپها دانست؛ وجود نگاه سنتی به این شرکتها از سوی صنعت بانکداری بعضاً باعث شده تا فینتکها که به عنوان سلولهای پیکره بانکداری هزاره سوم مطرح می باشند برای بقاء، خود را در قالب های سنتی مورد توجه بانک ها قرار دهند که این یک مسیر انحرافی بسیار خطرناک می باشد. ایجاد مراکز نوآوری توسط بانکها هر چند که حرکت بسیار تاثیرگذاری در جذب و حمایت از فینتکها است ولیکن در بخش هایی که فینتک برای ارائه خدمات بانکی نوآورانه نیاز به دسترسی سرویس های بانکی دارد هنوز روح دایناسوری غالب مانع از چابکی لازم در ارائه خدمات نوآورانه بانکی توسط فینتکها می گردد.
کارشناسان معتقدند؛ بانکداری الکترونیک به عنوان موتور حرکتی اقتصاد است که دور شدن از آن نهتنها جلوی پیشرفت کشور را میگیرد بلکه لطمات جبران ناپذیری را به اقتصاد ایران وارد خواهد کرد، اما نبود زیر ساختهای لازم برای توسعه این بخش به مراتب میتواند برای اقتصاد کشور مخربتر باشد.
ویروس کرونا با همه تبعات ناخوشایندی که در جامعه میگذارد، اما فرصت تحقق ایده بانکهای مجازی در ایران را زنده ساخت. کووید ۱۹ چهره جهان و شکل فعالیتها را عوض کرده و بیتردید دنیا به روزهای قبل از کرونا بازنخواهد گشت.
شیوع ویروس کرونا گرچه در اصل ایامی ناخوشایند برای کشور و هموطنان است، اما در برخی مواقع این تهدید را به فرصت تبدیل کرد. بانکداری الکترونیک و ارائه خدمات غیر حضوری را میتوان از این دسته خدمات و طرحها در کشور عنوان کرد که با همه گیری ویروس کرونا و لزوم در خانه ماندن مردم و دریافت خدمات بر بستر اینترنت و همچنین افزایش خطر ابتلا با مراجعه به شعبه بانک برای کارمندان و مشتریان، موجب شد تا هم
بانکها با استفاده بهینه از این فرصت، کیفیت خدمات غیر حضوری خود را بهبود ببخشند و هم پلهای باشد برای جهش و ارایه بیشتر خدمات بانکی بر بستر الکترونیک و غیر حضوری.
به همین دلیل بانکها خدماتی از جمله دریافت صورتحساب، خرید شارژ، انتقال پول در قالب کارت به کارت، انتقال وجه بین بانکی، پرداخت اقساط، قابلیت مدیریت حسابها و بودجه ریزی و خدمات دریافت گواهی تمکن مالی، پرداخت قبوض را به صورت غیر حضور به مشتریان خود ارایه میدهند.
همچنین کارت به کارت، خرید شارژ، پرداخت قبوض، استعلام و پرداخت تسهیلات، پرداخت خلافی خودرو، پرداخت عوارض خروج از کشور، امور خیریه، ارائه رمز یکبار مصرف اول و دوم، امکان سفارش و آماده سازی کارت هدیه، خرید شارژ و خرید بلیت اتوبوسهای بین شهری و هواپیما و ... نیز از دیگر خدمات غیر حضوری است که دریافت این خدمات نیاز به حضور و مراجعه به شعبه ندارد.
هرچند این اقدامات نیز قبل از شیوع این بیماری از سوی بانکها خدمت رسانی میشد، اما به دلیل برخی ضعفها، کاربران با مشکلات زیادی مواجه میشدند.
امروز هم برخی از این چالشها در این فضای پرملتهب و نگران کننده وجود دارد. از این رو مشتریان برای کارهای بانکی خود در بیشتر مواقع باید حضور فیزیکی در شعب بانکی داشته باشند.
افرادی که از کمترین علم برخورداری از تکنولوژی صنعت بانکداری الکترونیک بی بهره هستند و این ضعف در فرهنگ سازی را نشان میدهد.
ابراهیم حقیقت پور کارشناس ارشد بانکداری الکترونیک در گفت و گو با پول نیوز درباره موانعی که بر سر راه بانکداری الکترونیک قرار دارد عنوان کرد: در کنار موضوعاتی همچون سرمایه گذاری در بخش سختافزار، نرمافزار و بسترهای ارتباطی و مخابراتی باید موضوع دسترسی آسان به این خدمات نیز لحاظ شود.
حقیقت پور ادامه داد: ما در ایران با مشکلات و محدودیتهایی از قبیل زیرساختهای اساسی نظیر برق، مخابرات، ماهواره و فراهمآورندگان خدمات اینترنت، و دسترسی به اینترنت مواجه هستیم و باید به این نکته توجه ویژه ای شود.
وی افزود: شناخت مشکلات و محدودیتها، به تصمیم گیرندگان و سیاستمداران کشور که هدفشان گسترش و توسعه تجارت الکترونیکی و
بانکداری الکترونیکی در کشور است، کمک خواهد کرد تا برنامه جامعی را برای این منظور تدوین نمایند.
این کارشناس معتقد است: یک بعد این قضیه مربوط به دانش عمومی جامعه است، در صورتی که سطح سواد عمومی و توان استفاده از فناوری روز در کشور مناسب باشد، عامل مناسبی در جهت تحرک کل جامعه به سمت و سوی استفاده از پیشرفتهای فناوری خواهد بود. دانش عمومی در کشورهای جهان سوم به دلایل پایین بودن سطح کل فرهنگ جامعه، زندگی روستایی، پایین بودن سطح سواد، نارساییها و فقر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، در سطح نازلی قرار دارد بنابراین به عنوان یک مانع بسیار بزرگ در جهت گسترش شبکههای ارتباطی نوین در آن جامعه محسوب میشود.
حقیقت پور تاکید میکند: ایجاد تغییرات اساسی و بنیادین، بدون توجه به فرهنگ و زیرساخت های فرهنگی و اجتماعی کشور اگر غیرممکن نباشد، کاری بسیار سخت خواهد بود و با مشکلات زیادی مواجه میشود؛ لذا برای انجام هرگونه تحولی که جنبه بنیادی دارد، توجه به فرهنگ ضروری است.