بدن انسان نمیتواند
گرمای بیش از حد را تحمل کند.
فرایندهایی که ما را زنده نگه میدارند در یک پنجره دمایی خاص بهترین عملکرد را دارند. این دما معمولا بین ۳۶ تا ۳۷ درجه سانتی گراد بسته به شخص است.
"جاناتان سامت" رییس دانشکده بهداشت عمومی کلرادو توضیح میدهد که اگر دمای مرکزی بدن شخصی بالاتر رود، واکنش اولیه بدن به گرما این است که از شر آن خلاص شود. برای خلاص شدن از شر گرمای اضافی رگهای خونی در پوست منبسط میشوند و همان زمان قلب شروع به تپش سریعتر میکند که جریان خون را به پوست فشار میدهد. در آنجا خون میتواند گرما را مبادله کند تا خنکتر شود. در همین حال تعریق برای خنک کردن پوست شروع میشود.
هنگامی که افراد بارها و بارها گرما را تجربه میکنند، بدنشان میتواند با این ساز و کار گرمای اضافی را جمع کند.
اما محدودیتی برای تنظیم دمای بدن وجود دارد و این محدودیت به سلامت فرد و دما و حرارت بیرون بستگی دارد.
اگر گرمای بیرون بیش از دمای بدن باشد خون در پوست گرما آزاد نمیکند و در جاهایی که رطوبت زیاد است تعریق پوست را خنک نمیکند و دلیلش این است که عرق نمیتواند تبخیر شود.
اگر بدن مجبور باشد بدون وقفه به مقابله با گرما بپردازد فرسوده میشود و افراد میتوانند گرمازدگی را تجربه کنند که باعث ضعف، سرگیجه و حالت تهوع میشود.
این نشان میدهد که توانایی بدن برای مقابله با گرما از بین رفته است. این میتواند به دمای مرکزی بدن اجازه دهد تا ۴۰ درجه سانتی گراد بالا رود.
گرما زدگی میتواند باعث تشنج و کما شود و بدون درمان ممکن است مرگ را به دنبال داشته باشد.
البته هیچ کس از گرما مصون نیست، اما گرما به برخی گروهها بیشتر از سایرین آسیب میزند.
سالمندان آسیب پذیرترین افراد حساب میشوند، چون غدد عرق کمتری دارند. همچنین اطفال نیز در معرض خطر هستند، زیرا توانایی مقابله با گرما در بدن انها به طور کامل توسعه نیافته است همچنین زنان باردار به دلیل خواستههایی که جنین از بدنشان دارد ممکن است دچار مشکل شوند.
افراد مبتلا به بیماریهای مزمن مانند دیابت، بیماریهای قلبی و چاقی نیز ممکن است در خنک کردن بدن خود دچار مشکل شوند.
بیشتر مردم گرما را یک عامل آزاردهنده میدانند تا یک تهدید، اما تغییرات آب و هوا، گرمای شدید و سلامت انسان به یکدیگر مرتبط هستند.
با افزایش گرمای شدید احتمالا گرمازدگی افزایش یافته و سلامت افراد بیشتری را به خطر میاندازد.