پولنیوز- عبدالحسین حائری صاحب نظریه «بازنویسی تاریخ علم بر اساس بازنویسی فهارس نسخ خطی» بوده که شهرتی جهانی را نیز برای وی به ارمغان داشت.
وی متولد سال ۱۳۰۶ در قم بود و از دوران کودکی خواندن و نوشتن قرآن را در خانه و مکتب خانه فراگرفت. سپس نزد پدرش، مقدمات عربی و بعضی کتابهای لغت و دروس مدرسهای را آموخت. وی سطوح عالی فقه و اصول را تا سن ۱۹سالگی نزد اساتیدی چون مرتضی حائری (داییاش)، محمد صدوقی، و سید محمدرضا گلپایگانی به پایان رساند. پس از آن نزد بزرگانی همچون آیات عظام محمدتقی خوانساری، صدرالدین صدر، محمد حجت و حسین طباطبایی بروجردی دروس خارج فقه را گذراند و در سن ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد نائل شد. وی در سال ۱۳۳۰ به تهران آمد و فعالیت خود را به عنوان فهرستنویس نسخههای خطی در کتابخانه مجلس آغاز کرد. وی همزمان به مدت ۱۷ سال عضو هیئت مؤلفان لغتنامه دهخدا بود و بر چاپ چند جلد از آن نیز نظارت داشت.
حائری بیش از نیم قرن (تا سال۱۳۸۷) در کتابخانه مجلس شورای اسلامی مشغول به خدمت بود و نزدیک به ۲۰ سال از این دوران، سمت ریاست این کتابخانه را بر عهده داشت. وی صاحب نظریه بازنویسی تاریخ علم بر اساس بازنویسی فهارس نسخ خطی بوده که شهرتی جهانی را نیز برای وی به ارمغان داشت.
او از چهرههای ماندگار علمی و فرهنگی و برگزیدهٔ نخستین دورهٔ آیین بزرگداشت حامیان نسخ خطی بود.