برخی از محصولات چاپگرهای سه بعدی سمی هستند

پول‌نیوز- محققان در جریان پژوهش های خود متوجه شدند برخی از اقلامی که توسط چاپگرهای سه بعدی ساخته شده اند، سمی هستند.

نتایج تحقیقات دانشگاه ریورساید، این سوال مهم را مطرح کرد که راهکار مناسب از بین بردن سموم ناشی از به کارگیری چاپگرهای سه بعدی، چیست؟

در این تحقیقات دو نوع چاپگر مورد بررسی قرار گرفت؛ نوع اول برای ساخت اقلام مورد نظر، پلاستیک را ذوب می کند و نوع دوم با استفاده از نور، مایعی را به اجسام جامد تبدیل می کند.

در آزمایش اقلام ساخته شده توسط هر دو نوع چاپگر با تخم نوعی ماهی مشخص شد تولیدات هر دو آن ها حاوی ترکیبات سمی هستند و البته اقلام چاپگر مبتنی بر مواد اولیه مایع، سمی تر است.

محققان در این آزمایش پس از اتمام تولید اقلام موردنظر با این نوع چاپگر، آن ها را زیر تابش نور فرابنفش قراردادند و متوجه شدند از شدت سمی بودن آن ها کاسته می شود.

این تحقیقات حدود یک سال قبل و زمانی آغاز شد که گروه در زمان مطالعه تخم نوعی ماهی، از یک چاپگر سه بعدی بهره گرفت و متوجه شد تخم ماهی پس از ارتباط با قطعات ساخته شده با چاپگر، از بین می رود.

محققان برای انجام این تحقیقات، با استفاده از دو چاپگر صنعتی، قطعاتی شبیه به دیسک به قطر 2.5 سانتیمتر ساختند و این قطعات را درون ظروف حاوی تخم ماهی قراردادند و میزان تولد ماهی ها را در هر ظرف اندازه گیری کردند.

در این تحقیقات مشخص شد نرخ بقای بچه ها، در مورد قطعات ساخته شده با چاپگری که از شیوه ذوب کردن پلاستیک استفاده می کند، در مقایسه با متوسط نرخ بقای ماهی ها به آرامی کاهش می یابد، اما در ظرف حاوی اقلام ساخته شده با چاپگر دیگر، نرخ بقای ماهی ها به شدت کاهش یافته و تمام آن ها ظرف هفت روز از بین رفتند.

نتیجه این تحقیقات بیانگر ضرورت بررسی مواد اولیه مورد استفاده در چاپگرهای سه بعدی است.

این تحقیقات در حالی انجام گرفت که محبوبیت چاپگرهای سه بعدی، هر روز بیشتر می شود.

ارزش مبادلات در بازار چاپگرهای سه بعدی از 288 میلیون دلار در سال 2012 میلادی به 2.5 میلیارد دلار در سال 2013 رسیده است و انتظار می رود ارزش آن در سال 2018 میلادی به 16.2 میلیارد دلار برسد.

براساس این گزارش، در حال حاضر چاپگرهای مبتنی بر پلاستیک مایع از قیمت حدود 200 دلار به بالا در بازار عرضه می شوند و به آرامی راه خود را به لابراتوارهای تحقیقاتی و مشاغل کوچک باز کرده اند.

به اعتقاد 'ویلیام گرور' استاد زیست مهندسی کالج بورنز، «چاپگرهای سه بعدی شبیه به کارخانه کوچکی هستند که درون یک جعبه قرار دارد. ما کارخانه ها را ممیزی می کنیم و هرگز آن کارخانه را به منزل نمی آوریم. با وجود این، چاپگرهای سه بعدی به خانه های ما راه یافته اند.»

نتایج کامل این تحقیقات در نشریه Environmental Science and Technology Letters منتشر شده است.