خواص تمر هندی در پیشگیری از دیابت و آرتروز

پول‌نیوز-میوه تمر هندی غنی از پروتئین، اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب ضروری و مواد معدنی است.

 به گفته کارشناسان تمر هندی درمان خانگی مناسبی برای سوءهاضمه، عفونت های گلو، آرتروز و همچنین سرطان است. در ادامه به برخی از فواید متداول این میوه برای سلامت اشاره می شود.

گلودرد: آب میوه تمر هندی به عنوان یک دهان شویه طبیعی قابل استفاده است چراکه سرشار از ترکیبات ضدالتهابی و ضدباکتریایی است که به مقابله با گلودرد، سرماخوردگی و سرفه کمک می کند. مقدار کمی پودر میوه تمرهندی را در یک لیوان آب گرم حل کرده و غرغره کنید.

سوءهاضمه: می توانید با آب میوه تمر هندی سوءهاضمه را درمان کنید. این میوه نه تنها به هضم غذا کمک می کند بلکه موجب افزایش تولید اسیدهای صفراوی نیز می شود چراکه دارای میزان زیادی فیبر رژیمی است. پوسته بیرونی قرمز تمر هندی حاوی زیلوگلوکان است که همچون پکتین عمل کرده و به درمان اسهال کمک می کند.

تقویت سیستم ایمنی: تمر هندی مملو از خواص تقویت سیستم ایمنی است که به تولید هموگلوبین، سلول های قرمز خون، سلول های سفید خون، و پلاکت ها کمک می کند. همچنین موجب افزایش میزان سلول های ایمنی، سلول های CD۴+ and CD۸+ می شود که نقش حفاظتی در مقابل طیف وسیعی از عفونت ها و بیماری ها دارد.

آرتروز: میوه تمر هندی موجب کاهش دردهای مفصلی و کاهش علائم آرتروز می شود. برای بهره گیری از فواید این میوه، ۲/۱ قاشق چایخوری پودر این میوه را به یک لیوان آب افزوده و روزی دو بار بنوشید. این محلول موجب روانسازی مفصل و کاهش درد مفصل می شود.

دیابت: میوه تمر هندی با کاهش فشار بر لوزالمعده موجب کاهش سطح گلوکز خون می شود. بعلاوه به کاهش وزن کمک کرده و در کنار بهبود مقاومت انسولین در افراد مبتلا به دیابت، چربی ها را کاهش می دهد.

بیماری قلبی: از آنجائیکه تمر هندی سرشار از چربی های اشباع نشده و پتاسیم است، نقش مهمی در حفظ کلسترول ایفاء می کند. همچنین حاوی اسید لینولنیک است که از بروز اختلالات قلبی-عروقی نظیر تصلب شرایین و بیماری عروق کرونر و همچنین فشار خون بالا پیشگیری می کند.
میوه درخت تمر هندی، لوبیایی شکل، درشت، قهوه ای رنگ و ترش مزه است.

سرطان: خاصیت ضدسرطانی تمر هندی خیلی شناخته شده نیست. عصاره این میوه نه تنها به درمان سرطان کمک می کند بلکه از ابتلا به سرطان روده هم پیشگیری می کند. همچنین آماس سلول های سرطانی کلیه را به تاخیر انداخته و موجب کاهش فشار اکسایشی که ریسک ابتلا به سرطان را افزایش می دهد می شود.