پولنیوز - یکی از موضوعاتی که به عنوان محرک رشد وتوسعه صنایع،در کشورهای مختلف و به ویژه صنعتی جهان مطرح بوده است؛تمایل صنایع کوچک به بزرگ شدن و توسعه واحدهای صنعتی خود است.در صورتی که این تمایل در بین سرمایه گذاران و مدیران صنایع از بین برود،نمی تواند امید زیادی به پیشرفت و رشد وترقی کشور داشت.متاسفانه در چند سال اخیر ،تمایل صنعتکاران کوچک به رشد و بزرگ کردن صنایعشان کمتر شده و باید دید که دلیل اصلی این بی رغبتی به پیشرفت و توسعه چه بوده است.
میتوان یکی از دلایل تمایل کسبوکارهای ایرانی به کوچک بودن و کوچک ماندن را ریسکهای تجاری و غیرتجاری دانست.بسیاری از صاحبان کسبوکارهای کوچک بیش از هر موضوعی نگران تهدیدهای گاهوبیگاه نهادهای دولتی و حاکمیتی، رقبای صاحب رانت ، دخالتهای نابجای دولتیها، تصمیم های بدون مطالعه مسئولان و برخی ارگانها هستند.
بنابراین می توان نتیجه گرفت که بسیاری از تولیدکنندگان داخلی بیش از اینکه به فکر توسعه صنایع و تولیدی های خود باشند،به فکر برطرف کردن موانع و ناملایمت های سیاستمداران و سازمان های مختلف دولتی هستند.همچنین در شرایط بی تعادلی بازار ارز و فضای نامطلوب کسب و کار،بسیاری از سرمایه گذاران تمایلی به سرمایه گذاری در تولید نداشته و شاید ترجیح دهند سرمایه خود را در ارز و سکه و یا بانک به امانت بگذارند.
در کنار این عوامل،نباید از درست اجرا نشدن اصل 44 و خصوصی سازی غافل شد که خود موجب از بین رفتن بسیاری از صنایع بزرگ کشور و یا کوچک شده آنها به واحدهای تولیدی کوچک و متوسط شده است.شاید بتوان گفت تبدیل واحدهای بزرگ دولتی به واحدهای خصولتی و سوء مدیریت بسیاری از مدیران ناکارآمد موجب شده است تا دیگر تمایل و رغبت عمومی در حوزه صنایع کشور به توسعه و بزرگ شدن کم رنگ شود و مدیران این واحدها از بزرگ شدن واحدهای خود،احساس نگرانی داشته باشند.
همچنین برخی از واحدهای تولیدی کشور احساس می کنند در صورتیکه که کوچک باشند،بیشتر مورد ترحم و حمایت های دولتی قرار خواهند گرفت و این امر به دلیل چتر حمایتی است که دولت در راستای حمایت از واحدهای تولیدی کوچک از طریق بخشودگی مالیات و یا اختصاص تسهیلات به کار برده است و درمقابل این واحدهای بزرگ هستند که به دلیل بزرگ بودن و سودهای بیشتر مجبورند بار بزرگ تری از مصایب صنعت را به دوش بکشند.
در ادامه این گزارش به بررسی بیشتر عوامل موثر در تمایل شرکت ها و واحدهای تولیدی ایرانی به کوچک ماندن پرداخته ایم که در ادامه آمده است؛
صنایع ما گاهی احساس میکنند؛اگر کوچک باشند جای ترحم و بخشودگی بیشتری دارند
محمدرضا برکتین دبیر خانه صنعت، معدن تجارت اصفهان در گفتوگو با خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی، اظهار کرد: همه انسانها به طور طبیعی از درون آمادگی برای بزرگ شدن دارند اما در جامعهای که بزرگ بودن در آن تقبیح شده باشد، تمایل کسب و کارها نیز برای رشد و پیشرفت کاهش پیدا خواهد کرد.
وی افزود: در جامعهای که مبتنی بر اقتصاد نفتی است، معمولا افراد تمایل کمتری برای پیشرفت واحدهای تولیدی و صنعتی خود داشته و نیاز کمتری را برای تبدیل استعدادهای بالقوه تولیدی و صنعتی خود احساس میکنند.
برکتین تصریح کرد: صنایع ما گاهی احساس میکنند اگر کوچک باشند جای ترحم و بخشودگی بیشتری دارند اما در صورتی که به واحدهای بزرگ تبدیل شوند هیچگاه شامل بخشودگی در بسیاری از قوانین نخواهند شد.
دبیر خانه صنعت، معدن تجارت اصفهان اضافه کرد: این موضوع موجب سوء تفاهم برخی شرکتهای داخلی شده است و حتی در برخی از موارد شاهد تقلب و سوء استفاده از قوانین هستیم.
وی افزود: به عنوان مثال در جایی که بزرگ بودن یک شرکت یا واحد تولیدی منافع بیشتری برای آن شرکت دارد، همه با هم تجمیع شده و خود را یک واحد بزرگ معرفی میکنند در حالی که اگر کوچک بودن موجب دریافت تسهیلات و بخشودگی مالیات و جرایم دیگر شود همین واحدها خود را تک تک و جدا معرفی میکنند.
برکتین در راستای تشریح بیشتر دلایل واحدهای صنعتی کشور برای کوچک ماندن بیان کرد: عدم هماهنگی مسئولان اجرایی و قانونگذاران با تولیدکنندگان موجب شده که تولیدکننده داخلی خود را فرزند ناتنی خانواده صنعت بدانند و در نتیجه هیچ گاه تمایلی به پیشرفت و بزرگ شدن نداشته و میتوان گفت این واحدها همیشه در زمانی سرخورده و مأیوس شدهاند.
دبیر خانه صنعت، معدن تجارت اصفهان با تأکید بر مزایای اقتصاد مقاومتی در جهت رشد و تعالی سازمانها و واحدهای تولیدی گفت: در صورتی که روند اقتصاد مقاومتی به درستی اجرا شود بدون شک در آیندهای نزدیک به مرحله استقلال از درآمدهای نفتی میرسیم.
وی در خاتمه یادآور شد: متأسفانه عملکرد ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی کشور به سمت انجام وظایف روزانه و مسائل پیش پا افتاده سوق پیدا کرده و در نتیجه از وظایف اصلی خود غافل شد.