پدر طبیعت ایران رفت اما یادش باقیست...

پول نیوز - غلامعلي بسكي، بهمن ماه 1310 در سبزوار متولد شد. پس از به پايان رساندن تحصيلات متوسطه در دبيرستان اسرار حاج ملا هادي سبزواري، در سال ۱۳۴۵ با تخصص جراحي زنان از دانشگاه علوم پزشكي تهران فارغ‌التحصيل شد و پس از آن، به گنبدكاووس رفت و در همان سال ورود به اين شهر محروم، بيمارستان و زايشگاه دكتر بسكي را تاسيس كرد.

از سال ۱۳۴۹ و به دنبال بروز نشانه‌هايي از بيماري و گمان بر ابتلا به سرطان، به تغيير سبك زندگي متوسل شد و به پيروي از فرمايشات بزرگان ادب پارسي؛ مولانا، حافظ و سعدي، خام گياهخواري را آغاز كرد و پس از برطرف شدن نشانه‌هاي بيماري، به سپاس از نعمت دوباره سلامتي كه از طبيعت دريافت كرده بود، با زندگي شهري وداع كرد و جنگل گلستان را براي اقامت برگزيد.

او سپس اقدام به تاسيس بيمارستان و زايشگاه دكتر بسكي (گنبدكاووس)، تاسيس مدرسه تيزهوشان گنبد كاووس و خانه رياضي گنبد كاووس و سراي گاندي (براي تحصيل تيزهوشان فقير ساكن روستاها)، ساخت باغ انگور با روش آبياري از فاضلاب، درختكاري در 40 هكتار از زمين‌هاي شهرستان داورزن (خراسان رضوي) و ششتمد (سبزوار)، احداث زايرسرا در جنگل گلستان به مساحت 1.5 هكتار و مجهز به يك كتابخانه براي زايران حضرت رضا (ع)، تاسيس بنياد جهاني دكتر بسكي با عنوان «مكتب حرمت حيات» در مشهد، وقف خودرو و ساختمان‌هاي با كاربرد فعاليت‌هاي محيط زيستي، مزارع و توتستان و باغات انگور و گاوداري و گلخانه در استان‌هاي خراسان رضوي و مازندران و گلستان و تهران کرد.

او سهم قابل توجهی در بالا‌بردن سطح آموزش و حساسیت جامعه نسبت به محیط‌زیست در این سال‌ها داشت. بازگشت به طبیعت، بزرگ‌ترین درسی بود که بسکی پس از سال‌ها طبابت آموخت و سعی داشت این آموزه را به سایرین منتقل کند . «بابا بسکی»، بیرون‌آوردن غده سرطانی طبیعت‌گریزی و طبیعت‌ستیزی در جامعه ایران را وظیفه خود و ایران را مبتلا به بیماری عفونی که با ماشینی و بتنی‌شدن افراطی، ایجاد شده بود، می دانست. بسکی پزشک بود. پزشکی فرهنگی، طبیعت‌دوست و والامنش و کتابخوان و کتاب‌دوست بود. ايده‌آلش بر اين مدار قرار داشت كه بايد درخت و جنگل و طبيعت را نجات داد و از شهر گريخت.

محمد درویش، کنشگر محیط زیست؛ در فقدان او نوشت: « محیط‌زیستی‌ترین پزشکی که می‌شناسیم از دنیا رفت. به نظرم مهم‌ترین شیوه پاسداشت این مرد بزرگ و خیّر، معرفی و تکثیر شیوه زیستنش است. او نه ‌فقط پلاستیک مصرف نمی‌کرد؛ نه‌فقط زباله تولید نمی‌کرد و نه فقط میزان مصرف پروتئین حیوانی در سبد غذایی‌اش در کمینه خود بود؛ بلکه حتی از پساب و فاضلاب بیمارستانش در گنبد، پس از فرآیند بازچرخانی دوباره برای آبیاری فضای سبز محوطه استفاده کرده و عمیقاً پیرو مکتب اقتصاد آبی بود. مهم‌تر آنکه همیشه با دوچرخه تردد می‌کرد و زودتر از خیلی‌ها، عمیقاً اهل رکاب بود. فکر می‌کنم اگر همه دنیا مثل بسکی زندگی می‌کردند، جهانِ کنونی گنجایش ۱۴میلیارد انسان را هم داشت.»

غلامعلی بسکی، پیشکسوت و پدر دلسوز طبیعت ایران به دلیل کهولت سن و بیماری ریوی 23 مرداد ماه سال 98 درگذشت و پیکر او در روستای تنگراه به خاک سپرده شد. او وصیت کرده بود که بر مزارش، سنگ نگذارند تا از روییدن سبزه محروم نشود و حالا پس از گذشت یک هفته، عاشقان بسکی برای این پدر نیک طبیعت، مجلس یادبودی به تاریخ یکم شهریور ماه، با حضور شهرام ناظری، خواننده‌ی موسیقی اصیل ایرانی و کنشگران محیط زیست؛ در مینودشت استان گلستان برگزار خواهند کرد.