به گزارش خبرنگار پول نیوز، آمارها از این واقعیت تلخ پرده برمیدارند که میزان بیکاری در ایران رقمی عجیب است و این واقعیت براساس گزارشهای مرکز آمار قابل استناد است و مرکز آمار ایران نیز به این موضوع صحه می گذارد.
با وجود آمارو ارقام مطرح شده از سوی مرکز آمار، متولیان همچنان معتقدند که این بحران قابل کنترل است اما بررسی آمار بیکاری در کشور حکایت دیگری بر زبان دارد.
نرخ بيكاري جوانان ١٥ تا ٢٩ ساله حاكي از آن است كه ٢٣,٧ درصد از جمعيت فعال اين گروه سني در بهار ١٣٩٨ بيكار بودهاند. بررسي تغييرات فصلي نرخ بيكاري اين افراد نشان ميدهد، اين نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (بهار ١٣٩٧) ١.٨ درصد كاهش يافته است.
ایجاد یک ملیون شغل برای افراد بیکار و فائق آمدن به معضل بیکاری در کشور، از شعارهای اصلی رییس اجرایی کشور در جریان مبارزات انتخاباتی شان بود؛ شعاری که تا بحال نه تنها عملی نشده است بلکه رقم بیکاران در کشور نسبت به گذشته افزایش یافته است.
در رفع مشکل بیکاری و حل و فصل این بحران متولیان و دستاندرکاران زیادی وعده و وعید داده اند اما اینکه چرا هیچیک از این وعدهها به سرانجام نرسیده مسالهای است که بیشک همین متولیان باید پاسخگو باشند که تاکنون چنین پاسخی در این زمینه دریافت نشده و مسئولین مربوطه هر بار که در این خصوص سوالی میشنوند وعدهای تازه سر داده و میگویند قدمهای بسیاری در این زمینه برداشته شده و مجدد وعدهای دیگر سر میدهند تا شاید در زمان دیگری مجدد در رویارویی با این پرسش قرار گیرند.
بحران جدی در این مورد این است که هیچیک از ارگانها و نهادهای مربوطه دراین زمینه با یکدیگر هماهنگی ندارند و هر یک تلاش دارند تا به نوعی از زیر بار این مسئولیت شانه خالی کنند.
یکی از مواردی که در لایحه بودجه ۱۳۹۹ آمده، برنامه اشتغال است آن هم با وجودی که دست بودجه از منابع نفتی و همچنین مالیاتی مورد انتظار خالی است اما؛ با وجود کسری بودجه 99 وعده ایجاد یک میلیون شغل داده است.
با توجه به شرایط بد اقتصادی که در کشور وجود دارد، به نظر میرسد که وعده ایجاد یک میلیون شغل در سال آینده برای دادن روحیه به جامعه بوده و امکان ندارد این موضوع محقق شود.
چیزی که مشخص است، اینکه امسال برای کارهای عمرانی، سرمایهگذاری و ایجاد اشتغال با مشکلات عدیدهای روبهرو بودیم و در سال آتی هم با توجه به این که هزینههای دولت افزایش پیدا خواهد کرد، امکان اینکه دولت بتواند منابع و بودجه برای تامین نیاز بخشهای مختلف کشور داشته باشد کمتر از سال جاری خواهد بود.
بنابراین سرمایه و بودجهای برای کارهای عمرانی و ایجاد اشتغال در اختیار نمیماند، مگر اینکه اتفاقی خاص در سال آینده رخ دهد تا دولت از محل درآمد فروش نفت که اکنون در لایحه بودجه مطرح نیست بتواند به منابع جدیدی دست پیدا کند تا از آن طریق کار اشتغالزایی و توسعه بازار کار را دنبال کند. پس به نظر می رسد باید بنشینیم و منتظر معجزه باشیم!