توجه به تولید و صنعت می تواند اقتصاد ایران را نجات دهد

به گزارش پول نیوز، محمود نجفی سهی در گفت و گو با پول نیوز افزود: اکنون ما در حد بسیار کلان با مشکل اشتغال مواجهیم و هیچ کدام از رشته های فعالیت های اقتصادی به غیر از تولید و صنعت نمی توانند این مشکل را حل کنند یا کاهش دهند.

وی با انتقاد از اینکه امروز تولید ما بدون برنامه است، ادامه داد: هیچ برنامه ای برای بخش تولید ما برای ماه ها و سال های آینده وجود ندارد و این در حالی است که برای بخش تولید نمی توان بخشنامه های یک شبه صادر کرد.

نجفی سهی با بیان اینکه یک بلاتکلیفی خاصی بر این بخش حاکم است، گفت: مسئولان نه تنها مشکلات حوزه تولید را برطرف نمی کنند، بلکه روزبه روز بر خلاف شعارهایی که داده می شود، مشکلات بخش تولید را اضافه تر می کنند.

وی با اشاره به اینکه مملکت باید از محل مالیات اداره شود، گفت: بخش تولید با وجود همه مشکلاتی که دارد، درصد بالایی از مالیات را پرداخت می کند و این در حالی است که واحدهای خدماتی، واسطه گری و دلالی و حتی بسازو بفروش ها به آن صورت مالیاتی پرداخت نمی کنند.

این فعال اقتصادی با یادآوری اینکه بخش تولید می تواند برای صندوق مالیاتی و دارایی، افزایش بودجه ایجاد کند، افزود: تولید و صنعت است که می تواند مشکل اشتغال مملکت را حل کند و اگر یک مسئولی که روی کار می آید، برای امر تولید برنامه عملیاتی داشته باشد، نه اینکه صرفا حرف بزند و شعار دهد، در این صورت می توانیم امیدوار باشیم که مشکلات و بیکاری در کشور کاهش می یابد و نقل و انتقال پول انجام می گیرد و خروج نیروهای تحصیلکرده از مملکت کاهش می یابد.

نجفی سهی ادامه داد: در بخش بازرگانی نیروهای زیادی مشغول به کارند و بخش واسطه گری هم ظرفیت نیروهای بیشتر از این را ندارد، در حالی که بخش تولید نیاز به نیروی انسانی و سرمایه گذاری و نوسازی کارخانجات دارد.

وی همچنین گفت: امروز یکی از نگرانی های بزرگ ما در بخش تولید این است که اگر مشکلات سیاسی ما برطرف شود، ما را مجبور کنند که به جای دریافت ارزهای بلوکه شده، کالا دریافت کنیم، یا اینکه ارز وارد کشور شود و به سمت واردات برود که همه این مسائل ناشی از بی برنامگی برای تولید است.

نجفی سهی با انتقاد از عملکرد دولت فعلی در بخش تولید گفت: متاسفانه دولت فعلی ما هیچ گونه برنامه مشخص و عدد دار و تاریخ دار برای بخش تولید نداشته و صرفا به یکسری کلیات اکتفا کرد و امیدواریم که در دولت جدید، مجلس برای دادن رای اعتماد به مسئولان و وزرای مختلف برنامه های اجرایی آنها را بر اساس زمان بندی مشخص لحاظ کند.

وی با انتقاد از اینکه در طول 40 سال اخیر کشور نتوانسته به درستی اداره شود، گفت: باید منابع مورد نیاز برای تامین بودجه پروژه ها، دلایل عقب افتادگی آنها، راهکارهای کاهش هزینه ها، نیازهایی که امکان رفع آنها در داخل کشور وجود دارد، ظرفیت خالی کارخانجات، امکان افزایش تولید از طریق افزودن ماشین آلات در برخی از کارخانه ها و... همه باید به صورت آمار و ارقام و بر اساس محاسبات دقیق مشخص شود تا بتوانیم از شرایط موجود نجات پیدا کنیم.

این فعال اقتصادی تاکید کرد: در غیر این صورت شرایط ما روز به روز بدتر می شود و مثال بارز آن افزایش روزافزون نرخ دلار است؛ در حالی که نباید هیچ ارتباطی بین نرخ مواد اولیه تولید داخلی با دلار یا قیمت های جهانی وجود داشته باشد.

به گفته وی، کشور ما به لحاظ شرایط خاصی که دارد، از منابع داخلی برای تولید استفاده می کند و عمده هزینه ها بر مبنای ریال محاسبه می شود. ممکن است درصدی از هزینه های مربوط به استهلاک ماشین آلات ارزی باشد، اما همه هزینه ها را به دلار ارتباط می دهند و با افزایش نرخ دلار قیمت ها را بالا می برند، و حتی وقتی نرخ دلار کاهش می یابد، باز هم قیمت ها را افزایش می دهند و هیچ گونه ضابطه مشخصی وجود ندارد.

نجفی سهی با یادآوری اینکه صنعت ایران مشکل نقدینگی و تامین مواد اولیه را دارد، تصریح کرد: در کنار آن بی برنامگی و بلاتکلیفی موجب شده که صنعت ما به چنین شرایطی گرفتار شود و همه واحدهای تولیدی امروز دچار مشکل هستند و توسط بانک ها، دارایی و بیمه تنبیه شده اند، چرا که تولید سر و سامان ندارد.

وی تاکید کرد: اگر بخش تولید سر و سامان داشته باشد، هیچ سرمایه گذاری حاضر نخواهد بود آبرو و حیثیت خود را به خطر بیندازد و به دارایی و بیمه و کارگران بدهکار باشد. هرچند تولیدکننده می توانست به راحتی در جاهای دیگری سرمایه گذاری کند و سود بیشتری کسب کند، اما او وارد عرصه تولید شده تا تولید کند و به دلیل نابسامانی در بخش تولید گرفتار شده است.

این فعال اقتصادی با بیان اینکه این گرفتاری ها برای بخش تولید سهوی به وجود نیامده است، خاطرنشان کرد: چون نمایندگان همه تشکل ها و صاحب نظران بارها این مشکلات و مسائل را به صورت کتبی و شفاهی به حکمیت در رده های مختلف منعکس و راهکار ارائه کرده اند، اما گوش شنوایی نبوده و اگر به بخش کوچکی از این راهکارها توجه می شد، وضعیت ما بسیار بهتر از شرایط کنونی می بود.