کشف سیاهچاله‌ای که چندین برابر خورشید است

تلسکوپ فضایی هابل ناسا تصویر یک کهکشان بیضوی شکل به نام "مسیه ۶۰" (Messier ۶۰) (کهکشان بزرگ و پراکنده قابل مشاهده در مرکز تصویر) به همراه کهکشان مارپیچی مایل به رنگ آبی به نام "ان جی سی ۴۶۴۷ " (بالا سمت راست تصویر) را ثبت کرده است.

در مرکز کهکشان مسیه ۶۰، سیاهچاله عظیمی قرار دارد که ۴.۵ میلیارد برابر بزرگ‌تر از خورشید ما است و این موضوع آن را به یکی از پرجرم‌ترین سیاهچاله‌هایی که تا کنون یافت شده، تبدیل کرده است.

کهکشان مسیه ۶۰ که در صورت فلکی دوشیزه و در فاصله ۵۴ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، قطری برابر با ۱۲۰ هزار سال نوری دارد. قدر ظاهری آن ۹.۸ است و منطقه مرکزی آن را می‌توان از طریق یک تلسکوپ کوچک در ماه مه به راحتی مشاهده کرد.

ان جی سی ۴۶۴۷ را می‌توان با تلسکوپ‌های عظیم بیشتری مشاهده کرد. این کهکشان تقریبا دو سوم مسیه ۶۰ است یا می‌توان گفت به اندازه کهکشان راه شیری است، اما جرم آن بسیار کمتر است.

این دو کهکشان در کنار هم یک جفت کهکشانی موسوم به Arp ۱۱۶ را تشکیل داده‌اند. میزان تعامل این دو کهکشان با یکدیگر تاکنون برای ستاره‌شناسان معما بوده است. هیچ مدرکی دال بر تشکیل ستاره جدید وجود ندارد که این امر می‌تواند نشان دهنده این باشد که این دو کهکشان واقعا با هم تعامل دارند.

"هابل" در سه دهه مشاهدات فضا، نگاه ما را به جهان تغییر داده است. این تلسکوپ یکی از مهم‌ترین ماموریت‌های کیهانی ناسا تاکنون بوده که به مدت ۳۲ سال در حال فعالیت است و ناسا امیدوار است سال‌های بیشتری نیز فعالیت کند. این تلسکوپ سیارات فراخورشیدی، کهکشان‌های دور و ماده تاریک را مورد مطالعه قرار داد.

۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ناسا تلسکوپ قدرتمند دیگری موسوم به "جیمز وب" را به عنوان جانشین "هابل" پرتاب کرد. به رغم تعداد انگشت شماری مشکل در طول این سال‌ها، ابزار‌های علمی "هابل" همچنان قوی هستند. "هابل" همچنان در حال رصد کیهان است و ناسا امیدوار است تا چند سال دیگر، احتمالا تا دهه ۲۰۳۰ نیز بتواند از آن استفاده کند. "هابل" می‌تواند نور‌های محدوده طول موج حدود ۲۰۰ نانومتر (nm) تا ۲.۴ میکرون را ببیند، در حالی که برد "وب" از حدود ۶۰۰ نانومتر تا ۲۸ میکرون است. گفتنی است "وب" گرچه برای کاوش در طیف نور مادون قرمز طراحی شده، اما همچنان قادر خواهد بود قسمت قرمز/نارنجی طیف نور مرئی را نیز مشاهده کند.