شغل یا پیشه فعالیتی منظم است که در ازای دریافت پول انجام میشود و اشتغال به معنای داشتن شغل یا پیشه است و همچنین اشتغال، عبارت است از هر نوع کار با اجر مادی (دریافت حقوق و دستمزد) , چه اینکه برای یک کارفرما باشد، یا اینکه شخص برای خودش کار کند. به طور کلی به هرنوع مشارکت افراد در فعالیت اقتصادی، اشتغال گفته میشود.
امروزه مسئلهی اشتغال برای جوانان، خانوادهها و در نهایت برای دولتها به یکی از دغدغههای اصلی تبدیل شده است که به سادگی نحوهی زندگی آنها را تحت تاثیر قرار داده است. حال باید دید که به طور کلی ایجاد اشتغال به عهدهی دولت است و یا بخش خصوصی؟ تصور حاکم در میان مردم این است که این موضوع از وظایف دولت است، ولی در واقع اینطور به نظر میرسد که اگرچه دولتها موظف به توسعهی زیرساختها و بسترسازی مناسب و باثبات در اقتصاد و دنیای کسب و کار هستند، وظیفهی اصلی را باید به عهدهی بخش خصوصی دانست. البته طی یک دهه گذشته موضوع کارآفرینی در محیط کسب و کار رواج بسیاری یافته که اغلب افراد آن را با اشتغال زایی اشتباه میگیرند.
در مطالعات رشد اقتصادی، فناوری موتور رشد تلقی میگردد. هزینه تحقیق و توسعه نیز در بسیاری از مطالعات به عنوان متغیر جانشین فناوری و نوآوری در تولید به کار گرفته شده است. تحقیق و توسعه از طریق تاثیری که بر ایجاد نوآوری و فناوری تولید به جا میگذارد از یک سو فرایندهای تولید را متحول میکند و از سوی دیگر از طریق تاثیر بر کاهش هزینه عوامل تولید، باعث بهبود در استفاده مطلوب از منابع میشود. علاوه بر این، تحقیق و توسعه از طریق افزایش بهره وری نیروی کار، باعث افزایش کیفیت محصولات تولیدی، و نیز سطح و میزان تولید در هر بخش و هر رشته فعالیت اقتصادی میشود.
نقش صنعت در آغاز و تداوم رشد اقتصادی در جهان
صنعت نقش به سزایی در آغاز و تداوم رشد اقتصادی در جهان داشته است. بسیاری از کشورها، تحقق رشد و توسعه پایدار را در سایه صنعتی شدن میبینند. ایران نیز یکی از این کشورها است. علی رغم اینکه سالهای متمادی از اولین تلاشهای ایران برای دستیابی به صنعت مدرن میگذرد و سرمایه گذاری فراوانی از محل درآمدهای نفتی، پس اندازهای بخش خصوصی و یا استقراض خارجی، در این مسیر انجام شده، اما هنوز کشور به جایگاه قابل قبولی در صنعت دست نیافته است. برای برنامه ریزی به منظور توسعه صنعتی باید تنگناهای اساسی در این بخش شناخته شود. این شناخت بدون داشتن تصویری واقعی از عملکرد بخش صنعت امکان پذیر نیست.
در هفته جاری مسوولین شهرستان بردسیر از جمله امام جمعه، فرماندار، فرمانده انتظامی و تنی چند از مسوولان این شهرستان از محل اجرای پروژههای گهرزمین بازدید کردند.
محمد گلبن در ابتدای این بازدید از روند و مراحل اجرای طرحهای توسعه گهرزمین از جمله: تولید آهن اسفنجی، ذوب، نورد و سایر زیرساختهای لازم (تامین برق، آب، گاز و ...) در بردسیر ارائه نمود.
در ادامه، امام جمعه بردسیر ضمن تقدیر از اقدامات گهرزمین عنوان کرد: خوشبختانه اکثر شاغلین این پروژهها از بومیان شهرستان خواهند بود که این مهم بسی جای خورسندی دارد. درواقع عزم گهرزمین در اشتغالزایی پایدار ستودنی است.
وی در ادامه بر لزوم همکاری هرچه بیشتر مسوولین شهرستان در راستای تحقق و به ثمر نشستن این پروژهها تاکید نمود.
فرماندار بردسیر نیز ضمن تشکر از مدیرعامل و هیات مدیره گهرزمین و همچنین تیم اجرایی این پروژه ها، عنوان کرد: خوشبختانه با اجرای این طرح ها، شاهد اشتغالزایی وسیعی در سطح منطقه هستیم که در حدود ۵۰۰۰ نفر به طور مستقیم و ۱۸ هزار نفر به طور غیر مستقیم مشغول به کار خواهند شد.
پیشرفت عظیم صنعت و تکنولوژی و رشد اشتغال
رشد اشتغال در کشورهای در حال توسعه با توجه به پیشرفت عظیم صنعتی و تکنولوژی در کشورهای در حال پیشرفت بسیار اندک و گاها با رشد منفی مواجه است و دلائل زیادی در این رابطه باید بررسی شود، ولی از آنجائیکه کشور ما ایران اسلامی نیز از جمله کشورهای در حال توسعه میباشد و شرکتهای صنعتی همچون گهرزمین با استفاده از ظرفیتهایی که موجود هست بدنبال اشتغال و درآمد زایی در کشور است.
در واقع عامل عقب نگه داشتن کشور در یکصدسال اخیر عدم رشد صنعت که عامل مهم اشتغالزایی و درآمد کشور است و در تامین درآمد و مشاغل پایدار و توسعه اقتصادی نقش بسزایی دارد.
تفاوت مفهوم کارآفرینی و اشتغال زایی
در جامعه ما که بیکاری معضل بزرگ اجتماعی محسوب میشود همه اذهان را متوجه اشتغالزایی میکند. اگرچه دو مفهوم کارآفرینی و اشتغال زایی هردو با ارزش و با یکدیگر مرتبط هستند، ولی لزوماً برهم منطبق نیستند و اشتغال زایی در برخی موارد میتواند به عنوان یکی از نتایج کارآفرینی مطرح شود. واژهی اشتغال زایی در واقع این تصور را برای ما به وجود میآورد که یک شغل برای پاسخ به نیازهای بازار ایجاد میشود. زمانی که کارآفرینان یک شغل جدید را شروع میکنند بالطبع حداقل به یک یا چند نیروی استخدامی نیاز دارند تا کارهای خود را سامان بخشند. کارآفرینان به علت قابلیت اشتغالزایی که دارند، به کاهش نرخ بیکاری که از اهداف کلان اقتصادی، اجتماعی، دولتها است کمک میکنند.
بنابراین، کارآفرینی میتواند زمینهساز اشتغال نیروی کار باشد و نوآوری که در یک فعالیت اقتصادی توسط خود فرد ایجاد میشود منجر به ایجاد اشتغال در جامعه میشود. بر اساس آخرین نظرسنجی که تحت عنوان فرهنگ کار و نگاه ایرانیان در آن انجام شده است فقط ۴۲ درصد از جمعیت ایران خواهان شغلهای ثابت اداری و یا در چارچوب شغلهای وظیفهگرایی هستند. این در حالی است که در سال ۲۰۰۰ بیش از ۶۲ درصد از جمعیت دنیا اظهار داشتند که میخواهند دارای شغل مستقل (فعالیت خوداشتغالی) باشند، ۳۴ درصد از کل جمعیت بالا آماده پذیرش ریسک به منظور دستیابی به رضایت شغلی متکی بر فعالیتهای فردی تأکید داشتند. امروزه روحیه کارآفرینی به شدت در میان جمعیت جوان ایران در حال گسترش است. از طرفی با توجه به شرایط اقتصادی، اجتماعی کشور در حال حاضر، توجه به کارآفرینی بیش از پیش حائز اهمیت شده است.
با عنایت به اعمال سیاست کاهش تصدیگری دولت و همچنین محدودیتهای سرمایهگذاری در بخش خصوصی، سوقدهی جوانان و زنان جویای کار به سمت مشاغل کارآفرینی و خوداشتغالی ضرورت مییابد. مملکتی که یکی از آغاز کنندگان تمدن بشری بوده احتیاج به جوانانی دارد که کانونهای تولید و اشتغال را در جامعه تشکیل دهند.
هدف کارآفرینی اشتغال زایی نیست، بلکه خلق ارزش افزوده جدید است. کارآفرین بدنبال ایجاد ارزش افزوده است، ولی با توجه به اینکه هیچ تولیدی بدون نیروی انسانی ایجاد نمی شود، شغل هم در کنارش ایجاد می شود که این شغل میتواند برای ۱ نفر و یا ۰۰۱ نفر باشد. به عنوان مثال دیجی کالا و اسنپ یک کارآفرین هستند، چرا که خلق ارزش افزوده جدید کرده اند.
باید گفت که اساساً اشتغال زایی وظیفه دولت است، اما کارآفرینی وظیفه بخش خصوصی است. اولین فرق اشتغال زایی با کارآفرینی در این است که اشتغال زایی به توسعه کسب و کارهای موجود میپردازد، به عنوان مثال با احداث کارخانه تولید فولاد، اشتغال زایی صورت گرفته و کسب و کار موجود توسعه پیدا کرده است.