مهدی شهیدی با یادآوری اینکه از سال ۱۳۸۰ ساختاری به نام مدیریت ساخت داخل در فولاد مبارکه تشکیل شد گفت: مدیریت ساخت داخل شامل سه قسمت مهندسی معکوس، برنامه‌ریزی ساخت و کنترل کیفیت ساخت داخل بود.

مدیر بومی سازی فولاد مبارکه از تهیه دفترچه‌های فنی ساخت برای دستیابی به بومی سازی خبر داد و گفت: این دفترچه شامل لیستی از نیاز‌های فولاد مبارکه بود که احتمال می‌دادیم تولیدکنندگان داخلی بتوانند آن‌ها را بسازند، به همین دلیل این دفترچه‌ها را در اختیار سازندگان قرار دادیم و سازندگان با توجه به تخصص و توانمندی‌های خود، قطعاتی که توان ساخت آن را داشتند، می‌ساختند.

وی با اعلام اینکه حساسیت زیادی در بکارگیری قطعات تولید داخل داشتیم و داریم گفت: قطعاتی که تولیدکنندگان دیگر بخش‌ها می‌ساختند، تحویل ما می‌دادند و پس از آنکه از فیلتر کنترل کیفیت عبور می‌کرد و به تایید نهایی می‌رسید، در خط تولید بکار می‌گرفتیم.

شهیدی با یادآوری اینکه فولاد مبارکه حدود یک دهه با این فرایند پیش رفت گفت: زمانی که شرکت‌های سازنده یا تولیدکنندگان توانمند به یک بلوغ تخصصی رسیدند و دفاتر فنی تاسیس کردند، به صورت تخصصی و محصول محور به مقوله ساخت داخل وارد شدند و کار فولاد مبارکه با آن‌ها ادامه یافت.

وی از رویکرد تحول محور در فولاد مبارکه خبر داد و گفت: در سال ۱۳۹۰ مدیرعامل وقت فولاد مبارکه، تحولات جدی در این فرایند را سیاست گذاری کرد و ضرورت حرکت فولاد مبارکه به سمت رشد یافتگی را در دستور کار قرار دادیم.

مدیر بومی سازی فولاد مبارکه با اعلام اینکه رویکرد تحول محور باعث شد واحد بومی‌سازی در فولاد مبارکه تشکیل شود گفت: با تشکیل این واحد، کارشناسان تخصصی در واحد بومی سازی فولاد مبارکه مشغول به کار شدند.

وی از شایسته سالاری در انتخاب و استخدام نیرو‌های بومی سازی خبرداد و گفت: هدف از دقت در بکارگیری کارشناسان متخصص این بود که افرادی جذب شوند که از یک سو نیاز تخصصی کارخانه را تشخیص دهند و از سوی دیگر اشراف جامع و کامل به پتانسیل موجود در بازار داشته باشند.

شهیدی در پاسخ به اینکه شرکت‌های دانش بنیان و تولیدکنندگان قطعات داخلی انتقاد دارند که صنایع حاضر به استفاده از قطعات تولید داخل نیستند گفت: اگرچه سازندگان این موضوع را مطرح می‌کنند که شرکت‌های فولادی زیر بار ریسک استفاده از قطعات تولید داخل نمی‌روند، اما این نسخه را نمی‌توان برای تمامی صنایع پیچید و در مورد همه این نظر را داد، زیرا در مورد فولاد مبارکه این طور نبوده است.

بیشتر بخوانید:

ظرفیت‌های تولید در قربانگاه ناهماهنگی و سومدیریت

وی استفاده از قطعات داخل را همراه با ریسک دانست و گفت: در حالی فولاد مبارکه از قطعات تولید داخل استفاده کرده و می‌کند که پایداری تولید و خط تولید خود را در نظر داشته و در شرایطی با شرکت‌های داخلی همکاری کرده و در کنارشان قرار گرفته که مراقب بوده لطمه‌ای به خط تولید وارد نشود.

مدیر بومی سازی فولاد مبارکه در اثبات حمایت‌های شرکت‌های فولادی به ویژه فولاد مبارکه از تولیدکنندگان داخلی قطعات گفت: اشتراک دانش درونی کارخانه با سازندگان داخلی، یکی از حمایت‌های اولیه و مهم شرکت‌های فولادی با دانش بنیان‌ها و سازندگان داخلی بود.

وی تخصیص اعتبارات قابل توجه به تولیدکنندگان داخلی را مهمترین دلیل حمایت و اعتماد به داخلی سازی دانست و گفت: در قالب پیش پرداخت با درصد زیاد در کنار تولیدکنندگان قطعات داخلی قرار گرفتیم تا در تهیه مواد اولیه و هزینه‌های تولید مشکلی پیدا نکنند.

شهیدی بکارگیری قطعات در خط تولید را ریسک بزرگی دانست که فولادسازی‌های در حمایت از تولیدکنندگان داخلی انجام داده اند و گفت: مهمترین حمایت از تولیدکنندگان قطعات داخلی و دانش بنیان‌ها این بود که خط تولید خود را در اختیار آن‌ها قرار دادیم. به عبارت بهتر هر قطعه‌ای که در فولادسازی‌های معتبر همچون فولاد مبارکه بکار گرفته می‌شد، سند اعتباری برای تولیدکنندگان می‌شد، زیرا دیگر فولادسازی‌ها به آن قطعه اعتماد می‌کردند و آن را می‌خریدند که به رونق آن شرکت منجر می‌شد.

وی از نهضت بزرگی خبر داد که دو سال پیش با درایت طیب نیا مدیرعامل فولاد مبارکه آغاز شد و گفت: بزرگترین اقدام، سرمایه‌گذاری مشترک در شرکت‌های صاحب ایده و نوآور بود که در ۲۶ شرکت سرمایه‌گذاری کردیم و این شرکت‌ها الان زیر مجموعه فولاد مبارکه در حال فعالیت هستند و محصولات خود را به بازار عرضه می‌کنند.

مدیر بومی سازی فولاد مبارکه در پاسخ به اینکه وابستگی فولاد مبارکه به قطعات خارجی چقدر است گفت: در حال حاضر ۹۰ درصد نیاز فولاد مبارکه به قطعات از بازار داخل تامین می‌شود.

وی در پاسخ به اینکه چرا ۱۰ درصد قطعات مورد نیاز وارد می‌شود و چه زمانی به خودکفایی ۱۰۰ درصدی می‌رسیم گفت: در مواردی برخی قطعات را از خارج کشور تامین می‌کنیم که یا تکنولوژی بسیار بالایی دارد و بدست آوردن آن‌ها به این سادگی‌ها نیست که البته همچنان کار را رها نکرده و بدنبال بومی‌سازی آن هستیم، یا تولید قطعات در داخل بدلیل کم مصرف بودن یا برابری هزینه و سود، صرفه اقتصادی ندارد یا ظرفیت تولید داخل جوابگوی نیاز ما نبوده است.