علت سانحه خروج هواپیمای شیراز-تهران از باند

خلبان این هواپیما ساعت ۵:۱۵ با اعلام مشکل در سیستم هیدرولیک هواپیما، خواهان آماده باش نیروهای امداد زمینی مهرآباد می‌شود.

هواپیمای مذکور ساعت ۵:۱۸ در باند ۲۹ راست مهرآباد فرود می‌آید و پس از طی مسافتی دچار انحراف به چپ و سپس به جاده خاکی کشیده می‌شود. خلبان پس از تماس با نیروهای امداد زمینی و اطمینان از آتش نگرفتن هواپیما، اقدام به پیاده کردن مسافران می‌کند. هواپیما نیز غیر عملیاتی شده ۶:۲۸ به پارکینگ شرکت صنایع هواپیمایی منتقل می‌شود.

دفتر سوانح سازمان هواپیمایی نیز بلافاصله اقدام به جمع آوری اطلاعات و مصاحبه با خلبان و پیاده سازی مکالمات جعبه سیاه هواپیما (FDR و CVR) کرده و محل حادثه و خود هواپیما را هم بازدید می‌کند.

بر اساس اظهارات خلبان این هواپیما، وی هنگام شروع پرواز متوجه مشکل پمپ هیدرولیک موتور در فرودگاه شیراز می‌شود ولی با توجه به مجاز بودن پرواز بر اساس دستورالعمل تجهیزات مورد نیاز هواپیما (MEL)، بدون انجام اقدام فنی، پرواز را شروع می‌کند؛ با این حال هواپیما در حین پرواز با مشکل در سیستم هیدرولیک مواجه می‌شود و مقدار و سپس فشار سیستم هیدرولیک کاهش پیدا می‌کند؛ نهایتاً در حدود ۲۰ مایلی ورامین، فشار هیدرولیک به صفر رسیده و خلبان امکان استفاده از FLAP و سایر سیستم‌های مرتبط با هیدرولیک را نداشته است.

در این شرایط، خلبان ام دی تصمیم به فرود با روش Landing gear free-fall (نشست هواپیما بدون استفاده از ارابه فرود) می‌گیرد. همچنین پس از تماس هواپیما با باند، خلبان بلافاصله سیستم Reverser (معکوس کننده) را روشن کرده و سرعت هواپیما کاهش می‌یابد اما نهایتاً از باند خارج می‌شود. پس از فرود، هواپیما در سرعت ۱۴۵ نات (۲۶۸.۵ کیلومتر بر ساعت) به سمت چپ منحرف شده است.

بازخوانی اطلاعات جعبه سیاه هواپیما و تحلیل اولیه نشان می‌دهد که پس از برخاستن از فرودگاه شیراز و به هنگام اوج گیری هشدارهای درجه حرارت زیاد و افت فشار سیستم هیدرولیک برای خلبان برای مدت کوتاهی ظاهر شده که خلبان به پرواز ادامه داده و پس از ادامه در ارتفاع کروز ۳۲ هزار پایی، به طور کلی سیستم هیدرولیک سمت راست از دست رفته است.

سازمان هواپیمایی کشوری گزارش این سانحه را به ایکائو (سازمان جهانی هوانوردی) و کشور سازنده هواپیما اعلام کرده است.