این‌همه عجله برای چیست؟

پول‌نیوز، محمدعلی دیانتی‌زاده* - لابد خوانده یا شنیده‌اید آمارهایی را که در مورد ساعات کار مفید ایرانی‌ها منتشر شده است، پس بازگو نمی‌کنیم چون مایه‌ی خجالت است!

اما سوال این‌جاست که ما جماعت کمی تا قسمتی بیکار چرا در هنگام رفت و آمد این‌قدر عجله داریم؟

چرا هنگام رانندگی حتی وقتی حق تقدم با دیگری است به او راه نمی‌دهیم؟ چرا پشت چراغ قرمز هم‌نوازی بوق به راه می‌اندازیم؟ چرا درصورتی‌که راننده‌ای بخواهد به خودروی دیگری یا حتی عابری راه بدهد، اگر راننده خودروی عقبی باشیم، بوق‌بارانش می‌کنیم؟

این عجله فقط مختص رانندگان نیست؛ اگر ما مسافر اتوبوس یا مترو باشیم، هر زمان به ایستگاه می‌رسیم، توقع داریم هم‌زمان با مسافرانی که شاید تا 20 دقیقه قبل از ما در ایستگاه بوده‌اند به قطار یا اتوبوس اولی که به ایستگاه می‌رسد، سوار شویم!

و از آن جالب‌تر و البته تأسف‌بارتر این‌که برای پیاده شدن از قطار یا اتبوس هم عجله داریم و یکدیگر را هُل می‌دهیم!

یک‌بار از کسی که خیلی عجله داشت، پرسیدم: «واقعاً این همه عجله برای چیه؟» جواب داد: «برای رسیدن به خونه.» گفتم: «توی خونه چه کار دارید؟» او هم پوزخندی تحویل داد و در پاسخ گفت: «می‌خوام برم پام رو بندازم روی پام!»