پولنیوز، محمدعلی دیانتیزاده* - ایران دارای بالاترین آمار تصادفات رانندگی و تلفات جانی ناشی از آن است و براساس گزارشهای سالانه راهور ناجا، عامل اصلي این تصادفات؛ بروز خطاهاي انساني، پایین بودن فرهنگ رانندگی با وسایل نقلیه موتوری و پایبند نبودن به قوانین راهنمایی و رانندگی است.
در چنین شرایطی حتی درصورت افزایش تعداد خودروهای ایمن در جادهها هم آمار تصادفات کاهش چشمگیری نخواهد یافت و امید بستن به کاهش تلفات جانی ناشی از تصادفات نیز با «اما» و «اگر» همراه خواهد بود.
زیرا بسیاری از رانندگان ما الزامات استفاده از خودروی ایمن را نیز درک نکردهاند و «خاموش کردن سیستم کیسه هوا» و «باز بودن دریچه سقفی» در خودروهای مجهز به این امکانات، تبدیل به عادتی مرسوم برای آنها شده است. در حالی که اینگونه موارد در سرعتهای بالا بسیار خطرناک هستند و ایمنی خودرو را تنزل میدهند.
البته قصد نگارنده از تأکید بر فرهنگ و قانون، نادیده انگاشتن نقش ایمنی خودروها و کیفیت راهها در بروز تصادفات رانندگی نیست بلکه هدف این یادداشت رسیدن به این نکته است که ورود خودرو به کشور ما مثل ورود بسیاری دیگر از مظاهر تکنولوژی با درک الزامات و تبعات استفاده از آن همراه نبوده است.
درست است که با وجود سهم 60درصدی «فولاد» از وزن کموبیش هزار کیلویی هر خودرو، «سرعت» مفهومی غیرقابل تفکیک از پدیده «خودرو» است اما «مجهول» ما در معادله «آهن» و «سرعت» که همانا «جان انسان» است در همهجا بر همگان «معلوم» است.
همچنین بدیهی است که نوسانات متغیرهای دیگر همچون جایگاه فرهنگ رانندگی و رعایت قوانین آن، استاندارد راهها و ایمنی خودرو تا چه میزان در احراز «سلامت و مثبت» بودن پاسخ این معادله و «منفی و اعشاری» نبودن آن مؤثر است.
*سردبیر