ضرورت مسئولیت‌پذیری همگانی برای کاهش حوادث جاده‌ای

پول‌نیوز، محمدعلی دیانتی‌زاده* - فرض کنید فردی هنگام رانندگی خوابش ببرد و خودروی او از کنترلش خارج و در برخورد با خودرویی دیگر یا صخره‌های کنار جاده واژگون شود یا به دره سقوط کند.

مسلما اگر خودروی او پراید باشد، احتمال دارد که جانش را از دست بدهد و اگر این خودرو یک خودروی ایمن مانند تندر90 باشد، این احتمال بسیار کم است.

اما آیا با این استنتاج و صِرف جایگزینی خودروی پراید با خودرویی ایمن‌تر، می‌توان معضل آمار بالای تصادفات جاده‌ای و مرگ‌و‌میر ناشی از آن را در ایران کاهش داد و به آمار کشورهای توسعه‌یافته رساند؟

خطاي انساني با سهم 52 درصدی عامل اصلی بروز سوانح رانندگي در كشور ماست. عامل دوم وجود نقاط پرخطر جاده‌اي و محورهاي پرريسك فراوان و سومين عامل برخوردار نبودن تعداد بالایی از خودروهای در حال تردد از کیفیت، ایمنی و استاندارد لازم است.

اما حال که مسأله مرگ و زندگی هموطنان ما در میان است، آیا دولت تسریع در اجرای طرح جایگزینی خودروهای ناایمن و فرسوده را دستور کار خود دارد؟

آیا شبکه‌های صداوسیما نباید مدام برنامه‌های آموزشی و فرهنگ‌ساز در این زمینه تولید و پخش کنند و تا زمانی که آمار تلفات جاده‌ای کاهش نیافته است، از پای ننشینند؟

آیا ساخت جاده‌های استاندارد، ایمن‌سازی جاده‌های موجود و اصلاح نقاط پرخطر جاده‌ای نباید به‌صورت ضربتی، جهادی و حماسی در دستور کار قرار گیرد؟

و آیا خودروسازان تمام همت خود را برای ساخت یک خودروی ایمن ارزان با حدود قیمت 20 تا 25 میلیون تومان که نهایت قدرت خرید بزرگ‌ترین طیف مشتریان در بازار خودروهای صفر ایران است، گذاشته‌اند؟

شاید هرکدام از این راهکارها تا حدودی در دست اقدام قرار گرفته و کارهایی نیز در این زمینه انجام شده باشد، اما مشخص است که هرچه هم بوده، کافی نیست.

تلاش برای كاهش تصادفات به هر نحو و در هر جايگاهي باید با جدیت هرچه بیشتر دنبال شود؛ از خودروسازان و وزارت صنعت، معدن و تجارت گرفته تا صداوسیما و از پلیس راهنمایی و رانندگی گرفته تا وزارت راه و شهرسازی.

 *سردبیر