نپذیرفتن مقررات بین المللی باعث طرد ایران می شود

به گزارش پول نیوز، علی طفرزاده دبیرکل جمعیت حمایت از تولید گرایان ایران در یادداشتی اختصاصی برای پول نیوز نوشت: ما در جهانی زندگی می کنیم که این جهان تقریباً و به طور نسبی، یک نوع یکپارچگی پیدا کرده است. ما در دنیایی زندکگی می کنیم که خواسته یا ناخواسته، بسیاری از قوانین و مقررات بین المللی، بر ما حاکم است.
ما در دنیایی زندگی می کنیم که همان دهکده جهانی مطرح شده توسط مک لوهان(اندیشمند کانادایی حوزه ارتباطات) است. در این حالت، ما نمی توانیم بگوییم ما خودمان تصمیم می گیریم. حتی ما که در ایران، به صورت انفرادی هستیم تابع برخی ضوابط و مقررات هستیم. در کشور ما نیز همین طور است.
در سطح کشور، یک فرد نمی تواند بگوید هر کاری که دلم بخواهد انجام می دهم. چون ضوابطی در کشور حاکم است که اجازه نمی دهد هر کاری که دل ما می خواهد انجام بدهیم. ما اگر بخواهیم هر کاری انجام بدهیم، تک تک افراد جامعه، دچار آسیب می شوند. یعنی هم من و هم دیگران، آسیب می بینیم.
بنابراین در این کشور، من باید تابع قوانین راهنمایی و رانندگی باشم. باید تابع مقررات ایمنی باشم. باید تابع مقررات زندگی شهری باشم. باید تابع مقررات سازمان ثبت احوال باشم. من به عنوان فرد، باید تابع خیلی از مقررات باشم تا بتوانم در این جامعه زندگی کنم. تک تک افراد دیگر نیز، همین طور هستند.
در سطح بین المللی هم، ما در جهانی زندگی می کنیم که دارای برخی قوانین و مقررات و برخی ضوابط انضباطی است. بعضاً اگر این مقررات بین المللی را رعایت نکنیم، ما آسیب می بینیم.
برای مثال سازمان بین المللی هوانوردی غیر نظامی(ICAO)، استانداردهای بین المللی را برای پرواز هواپیماها تعیین می کند. هواپیماهای مسافری ما وقتی می خواهند پرواز کنند، باید تابع این استانداردها و قوانین بین المللی باشند. اگر هواپیماهای ایران، این مقررات و استانداردها را رعایت کنند، می توانند از فرودگاه های کشورهای دیگر استفاده کنند و وقتی که در هوا پرواز می کنند، تصادف و تصادم اتفاق نیفتد.
وقتی ما این مقررات بین المللی ایکائو را رعایت کنیم اجازه پرواز در آسمان کشورهای دیگر را خواهیم داشت و می توانیم مسافران را به سلامت به مقصد برسانیم. بسیاری از این مقررات بین المللی، برای جامعه ما مفید است.
همین طور هم، در جامعه بین المللی مجبور هستیم قوانین بانکداری را رعایت کنیم. ما در دنیا مجبور هستیم قوانین هوانوردی و دریانوردی را رعایت کنیم یا قوانین گمرک را رعایت کنیم. در دنیا، قوانین و مقررات مشخصی بر واردات و صادرات حاکم است. در بسیاری از امور از جمله مبارزه با پول شویی، مقررات بین المللی وجود دارد.
اگر بزرگان کشور، عقلای کشور، سیاستگذاران و سیاستمداران کشور به این نتیجه برسند که ما باید تابع مقررات و قوانینی از جمله مقررات مبارزه با پول شویی باشیم، این تابع بودن به نفع خودمان هم هست.
دوم این که اگر ما این نوع نظم را نپذیریم، کشورهای دیگر ما را طرد می کنند و با ما همکاری نمی کنند. وقتی با کشور ما همکاری نشود، در این پیوستگی اقتصادی به وجود آمده در دنیا، دچار گسست با دنیا می شویم. اولین کسانی هم که آسیب می بینند، خودمان هستیم.
بر این اساس الزاماً و ناچاراً باید تابع قوانین و مقررات بین المللی باشیم و آنها را بپذیریم. ما باید عضو این کنوانسیون ها و سازمان ها باشم. همان طور که الان هم عضو ده ها سازمان بین المللی هستیم و مقررات بین المللی زیادی را پذیرفته ایم.
حتی در بسیاری از سازمان های بین المللی که در زمان رژیم گذشته عضو شدیم، بعد از انقلاب، آن عضویت ها را ادامه دادیم و از آنها خارج نشدیم.
اقتصاد ما، رشد اقتصادی ما، تولید، اشتغال، رفع بیکاری و ایجاد رفاه اجتماعی، تابع مقررات و نظم بین المللی است. ما باید عضویت در این سازمان های بین المللی را بپذیریم. اما اگر این نوع مقررات بین المللی را نپذیریم یا عضو این سازمان های بین المللی نشویم، برای بسیاری از جوانان کشور که تحصیل کرده اند تا زندگی بهتری داشته باشند، می خواهیم چه کار کنیم؟ الان که روز به روز، نرخ تورم و نرخ بیکاری افزایش پیدا می کند به طور مستقیم به جامعه آسیب می زند.
به همین دلیل، من اعتقاد دارم که ما باید این مقررات و نظامات بین المللی را بپذیریم و عضو سازمان های بین المللی باشیم. البته اگر مقررات بین المللی، اِشکال دارد تلاش کنیم آنها را اصلاح کنیم.
مگر ما همه رفتارهای سازمان ملل را به طور کامل قبول داریم؟ طبیعی است که قبول نداریم. مگر ما همه سازمان های بین المللی و همه افراد و شخصیت های بین المللی را قبول داریم؟
طبیعی است که قبول نداریم. حتی با بعضی از آنها در حال مخاصمه هستیم. اما کلیّت آن را باید بپذیریم. چون کلیّت آن را به نفع کشور می دانیم و چون هر سال حضور رئیس جمهور کشورمان را در سازمان ملل داریم و صحبت های خودمان را مطرح می کنیم، لذا سازمان ملل را پذیرفته و قبول کرده ایم. از سازمان ملل متحد، قصد خروج هم نداریم.
سایر نظامات بین المللی نیز، همین طور است. بسیاری از این نظامات بین المللی به نفع ما هست. ممکن است بعضی از این نظامات، محدودیت ها یا مشکلات یا ایراداتی داشته باشند. ما زمانی می توانیم ایرادها را برطرف کنیم که در درون آن ساختار و عضو آن ساختار باشیم.
ما وقتی عضو آن ساختار باشیم حق اظهار نظر داریم. وقتی اظهار نظر کردیم به تدریج می توانیم ایرادها را اصلاح کنیم. همان طور که ایران در بسیاری از امور، تاکنون این تقش را داشته است.
در سال های اخیر، در چند مورد که در مجامع بین المللی از جمله دیوان لاهه حکم گرفتیم که به نفع ایران بود، چون عضو آنها بودیم این حکم را گرفتیم. اگر عضو دیوان لاهه و جاهای دیگر نبودیم که به شکایت ایران رسیدگی نمی کردند.
ما اگر انتظار داریم تولید ما بیش تر شود، اگر انتظار داریم رشد اقتصادی داشته باشیم، اگر انتظار داریم رفاه اجتماعی داشته باشیم، اگر انتظار داریم بزهکاری کاهش پیدا کند، اگر امیدواریم که اعتیاد بیش تر رشد نکند، اگر انتظار داریم سرقت در کشور از بین برود، یک راهش این است که ما ایجاد اشتغال کنیم.
ایجاد اشتغال، نیاز به آوردن سرمایه است. سرمایه، نیاز به داشتن تکنولوژی و دانش فنی است. اگر همه اینها را فراهم کنیم، ارتباطات بانکی بین المللی هم باید داشته باشیم. روابط درست جهانی باید ایجاد کنیم. مقررات نظامات بین المللی را نیز تا جایی که ممکن است باید رعایت کنیم و از مزایای آنها استفاده کنیم.
در غیر این صورت، صحبت های ما شعاری بیش نیست و شرایط ما روز به روز بدتر می شود.

*دبیرکل جمعیت حمایت از تولید گرایان ایران