دعوای سیاسی و وضعیت سخت معیشت مردم و کسب و کارها

پول نیوز-احمد کیمیایی اسدی، نایب رئیس کمیسیون تسهیل کسب و کار اتاق بازرگانی، صنایع و معادن تهران در یادداشتی اختصاصی برای پول نیوز نوشت:

در سال های اخیر، به طور مداوم نامگذاری سال ها بر اساس مسائل حوزه اقتصادی بوده که این موضوع نشان می دهد دغدغه اول مسئولین کشورمان، مسائل اقتصادی است. در این میان قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار، قانونی بود که چند سال قبل به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و پیش نویس این قانون را اتاق بازرگانی ایران تهیه کرده بود. در همان روزهای اول بعد از تصویب این قانون، دولت احمدی نژاد به طور رسمی اعلام کرد که این قانون را اجرا نمی کند اما در دولت اول و دوم روحانی، وعده داده شد که این قانون را اجرا می کنند.
متاسفانه ما در عمل دیدیم که اتفاق خاصی نیفتاد و وضعیت تولید ما در همان پیچ و خم های اداری و موجود در فضای کسب و کار مانده است.

از طرفی، بعد از این که ایالات متحده آمریکا از توافق هسته ای(برجام) به صورت یک جانبه، خارج شد تحریم ها در حال بازگشت بوده و این وضع ایجاب می کند که ما اجرای صحیح قانون بهبود مستمر فضای کسب و کار را جدی بگیریم.
اخیراً در پژوهشی که مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی انجام داده، اعلام شده که 25 درصد از این قانون اجرا شده و چیزی نزدیک به 50 درصد از آن اساساً اجرا نشده و در عین حال 25 درصد از این قانون نیز به صورت ناقص اجرا شده است.

جالب این است که آن 25 درصدی هم که اجرا شده ، بخش ضعیف قانون بوده و بخش های اصلی که در فضای کسب و کار تحول ایجاد می کند، به صورت ناقص اجرا شده یا اصلاً اجرا نشده است.
این وضعیت فعلی می طلبد به رونق تولید توجه کنیم چرا که ما احتیاج به ایجاد اشتغال داریم و دولت باید به طور جدی به این جنبه ها توجه کند.

متاسفانه فضای موجود، فضایی است که پیش از این و در چند دهه اخیر تجربه نشده و فضای خیلی سختی است. از یک طرف ما دولتی داریم که به صورت خیلی محافظه کارانه و دست به عصا راه رفته و از آن طرف نیز، مخالفان دولت، به شدت علیه آن فعالیت می کنند.
به نظر می رسد ما از هر دو طرف، لطمه می خوریم و تا دولت بخواهد به خودش بجنبد و قانونی را تهیه کرده و آن را اجرا کند، مخالفین دولت آن را کنار زده اند.

اساساً دولت ما، دولتی نیست که خیلی چابک و سر حال باشد و بتواند سریع در حوزه های خارجی، به طور موفق عمل کرده و از طرفی مخالفان داخلی را به نحوی توجیه کند.
من فکر می کنم با وضعیتی مواجه شده ایم که سر در گم است ولی نمی خواهم بگویم وضعیت فعلی، بحرانی بوده و فقط وضعیت خیلی خاصی است.
هنوز سیاستمداران ما، این وضعیت را درک نکرده و هنوز هم با همدیگر دعواهای سیاسی کرده و به فکر اقتصاد و معیشت مردم نیستند یا هنوز هم فکر می کنند مثل سال های گذشته می توانیم نفت صادر کرده و دلارهای نفتی به دولت کمک کند.

در حال حاضر، شاید یک مقدار سخت باشد که درباره بودجه سال 1399 صحبت کرده و بگوییم این بودجه بدون استفاده از درآمد نفت می تواند محقق شود ولی در عین حال از آن طرف هم می خواهیم روند معیشتی مردم و سفره مردم، کوچکتر نشده و رفاه مردم از وضع فعلی کمتر نشود.
به نظر می رسد کار خیلی سختی در پیش داریم و در چنین وضعی، این نیاز احساس می شود که دولت، قوه قضاییه، مجلس و بخش خصوصی و مخصوصاً اتاق بازرگانی و صنایع به عنوان بزرگترین تشکل بخش خصوصی، باید همه در یک راستا و جهت حرکت کرده و اگر هم اختلاف نظری وجود دارد باید آن را کنار گذاشته و متحد عمل کنند.
ما اگر بخواهیم همین نیرو و توان فعلی را صرف خنثی کردن نیروهای داخلی و مخالفت های داخلی کنیم، فکر می کنم سال 1399، با یک وضعیت خیلی بد از نظر تورم و اشتغال منفی رو برو شویم.