پروتئینی که دندان را نابود می‌کن

براساس تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان موسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه و صورت (NIDCR) در آمریکا، عملکرد مسدودکننده پروتئین لخته کننده خون باعث میشود در بیمار‌های پریودنتال (لثه) استخوان از بین نرود البته این آزمایش برای روی موش‌ها با تکیه بر داده‌های حیوانی و انسانی انجام شده است.

تجمع پروتئینی به نام فیبرین (رشته‌هایی پروتئینی هستند که هنگام انعقاد خون در بدن از فیبرینوژن ایجاد می‌شوند و با ایجاد شبکه تورمانند نقش مهمی) باعث ایجاد یک پاسخ ایمنی بیش از حد فعال می‌شود که به لثه و استخوان‌های زیرین فک آسیب میزند.

براساس مطالعه انجام شده سرکوب فعالیت غیر طبیعی فیبرین میتواند باعث پیشگیری و حتی درمان بیماری لثه‌ای، اختلال‌های التهابی و حتی آرتریت و ام اس شود.

طبق آمار بیماری پریودنتال، تقریبا نیمی از آمریکایی‌های بالای ۳۰ سال و ۷۰ درصد از افراد ۶۵ سال و بالاتر را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

بیماری پریودنتال که زمینه عفونت باکتریایی دارد در مراحل اولیه باعث التهاب و قرمزی لثه میشود و در مراحل پیشرفته، تبدیل به پریودنتیت شده و میتواند به استخوان لثه آسیب زده و باعث از دست دادن دندان در فرد شود.

دانشمندان بر این باورند که پریودنتیت یک پاسخ ایمنی بیش از حد سلول‌های ایمنی است که می‌تواند مسبب آسیب بافتی و استخوانی در حفره دهان شود.

در محل‌های آسیب یا التهاب، فیبرین معمولا نقش محافظتی ایفا می‌کند، اما لخته خون ایجاد شده که توسط سلول‌های ایمنی برای مقابله با عفونت فعال ایجاد می‌شود، زمینه ساز مشکلاتی در لثه و بیمار‌های پریودنتین می‌شود.

محققان بر این باورند که بیماری پریودنتیت با کمبود پلاسمینوژن (PLG) مرتبط است. در افراد مبتلا به بیمار‌های لثه جهش در ژن PLG منجر به تجمع فیبرین و بیماری در قسمت‌های مختلف بدن از جمله دهان می‌شود.

طبق تحقیقات انجام شده روی موش‌ها، ارتباطی بین کمبود پلاسمینوژن با بیمار‌های لثه‌ای دیده شده است. در واقع موش‌های فاقد پلاسمینوژن دچار مشکلات پریودنتال و در نتیجه از دست دادن دندان شده اند. تجمع بیش از حد نوتروفیل‌ها منجر به پریودنتیت در موش‌ها می‌شود. نوتروفیل‌ها بطور معمول از بدن در مقابل باکتری‌ها و آسیب‌های بافتی مثلا در حفره دهان جلوگیری می‌کنند.

دکتر موتسوپولوس می‌گوید فیبرین می‌تواند باعث تغییر ایمنی نوتروفیل از حالت محافظتی به آسیب رسان در شرایط خاص شود. این درگیری فیبرین و نوتروفیل ممکن است عمل پریودنتیت باشد.

با تجزیه و تحلیل ژنتیکی بیش از ۱۰۰۰ نمونه حیوانی این نتیجه بدست آمده که تغییرات ژنی پلاسمینوژن مثل کمبود یا نبود آن با افزایش خطرات ناشی از پریودنتیت شدید مرتبط است.

به نظر میرسد تداخل در عملکرد فیبرین میتواند به درمان بیمار‌های لثه و خود ایمنی کمک کند. طبق یافته‌های آزمایشگاهی و تحقیقاتی برقراری یک رابط تعاملی و تعادلی میان فیبرین و نوتروفیل می‌تواند راه درمانی برای بیماری‌های پریودنتیت باشد.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران