بررسی تاثیر استفاده از فناوری نانوحباب در مرغداری‌ها

استفاده از فناوری نانوحباب در صنعت دام و طیور یکی از جدیدترین کاربرد‌های نانوحباب‌ها است که پیش از این تعداد انگشت‌شماری از شرکت‌های پیشرو در کشور‌های ژاپن، آمریکا وهند آن را مطرح کرده‌اند.

افزایش سطح اکسیژن محلول در آب مورد استفاده در مرغداری‌ها طبق ادعای این شرکت‌ها، باعث کاهش محسوس پاتوژن‌ها، مواد معدنی و گاز‌های مضر درون آب می‌شود و از طرفی دیگر با افزایش سطح متابولیزم جوجه، منجر به بهبود پارامتر‌های خونی نظیر تری گلیسیرید، کلسترول کل و لیپو پروتئین کلسترول می‌شود.

هم چنین با غنی‌سازی آب از اکسیژن مازاد به صورت نانوحباب، تولید انواع گلوبولین‌های دفاعی نظیر IGG و IGM به‌طور قابل توجه در بدن جوجه افزایش می‌یابد.

ما حصل این کار، در اقتصاد مرغداران، در ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات جوجه، میزان گاز آمونیاک موجود در محیط مرغداری و درصد اسید اورئیک در فضولات طیور نمایان می‌شود.

در همین راستا یک شرکت دانش بنیان به‌عنوان به عنوان یکی از شرکت‌های پیشرو در توسعه فناوری نانوحباب در ایران، این موضوع را به صورت علمی با همکاری موسسه تحقیقات دامی کشور مورد ارزیابی قرار داده است.

پژوهش انجام شده بر روی ۷۸۰ عدد جوجه ۷ روزه از نژاد آرین صورت گرفته است. این پژوهش با ۱۳ بار تکرار، در هر مرتبه ۶۰ عدد جوجه را با آب معمولی و آب غنی شده از نانوحباب اکسیژن مورد ارزیابی قرار داده است.

نتایج بدست آمده برای جوجه گوشتی ۳۵ و ۴۲ روزه، افزایش درصد ماندگاری یا به بیان دیگر کاهش تلفات را به ترتیب به میزان ۴٫۳ و ۵.۶ درصد نشان می‌دهد. این میزان برای ضریب تبدیل جوجه ۳۵ و ۴۵ روزه ۴٫۳ درصد و ۶.۱ درصد بوده است. تاثیر اعداد ذکر شده برای یک واحد مرغداری متوسط به قدری محسوس است که به کارگیری دستگاه نانوحباب ساز را توجیه می‌کند.

با در نظر گرفتن صرفا کاهش تلفات حدود ۵ درصدی در یک واحد مرغداری ۳۰ هزار جوجه‌ای، ۳ تن و ۷۵۰ کیلوگرم گوشت بیشتر در یک دوره بدست خواهد آمد. با در نظر گرفتن ۳۰ هزار تومان برای هر کیلوگرم گوشت مرغ، تنها در یک دوره ۱۱۲ میلیون و پانصد هزار تومان از این طریق برای مرغدار ارزش افزوده حاصل خواهد شد.