کم لطفی به موسیقی؛ از مشکلات بیمه تا نبود تسهیلات کافی برای اهالی هنر هنر

انجمن‌های صنفی نه تنها در ایران بلکه در دیگر نقاط جهان جایگاه ویژه‌ای دارند و صنف موسیقی هم یکی از اصناف مهم و البته نوپاست و تنوع موسیقی ایران، زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا انجمن‌های صنفی بتوانند به نحو احسن خدماتی را ارائه دهند و همچنین از خدماتی بهره‌مند شوند.

محمد اطیابی، رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی موسیقی ایران درمورد پیشینه این انجمن گفت: انجمن صنفی موسیقی ایران در آبان سال ۷۷ تأسیس شد و موسس این انجمن، مرحوم فرامرز رضاپور از نوازندگان قدیمی قانون در ایران بود و از همان اوایل، زحمات بسیاری برای این منظور کِشید و این انجمن از هیئت مدیره‌ای پنج نفره و دو بازرس تشکیل شد و شروع به فعالیت کرد و در سال ۹۴ که آقای رضاپور فوت کرد بنده به عنوان رئیس مجموعه در خدمت اعضای صنف موسیقی هستم.

اطیابی درمورد هدف از تشکیل انجمن صنفی موسیقی ایران اظهار کرد: هدف از تشکیل انجمن صنفی موسیقی ایران توسط مرحوم رضاپور این بود که بتوانیم تا حدی، معیشت هنرمندان را تکمیل کنیم و به هنرمندان، هویت هنری و انسجام بدهیم چراکه آن‌ها از سراسر کشور هستند و به همین دلیل، قصد داشتیم بهترین بهره وری را برای هنرمندان موسیقی داشته باشیم.

رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی موسیقی ایران با اشاره به یکی دیگر از اهداف تشکیل انجمن صنفی موسیقی ایران مطرح کرد: از دیگر اهداف تشکیل این انجمن صنفی موسیقی ایران این بود که دست سودجویان را از سوء استفاده از هنر هنرمندان عرصه موسیقی کوتاه کنیم و هنرمندان را به حق خود برسانیم. از اینرو، به منظور معیشت آن‌ها تعاملاتی با وزارت ارشاد، مجلس و کمیسیون فرهنگی انجام شد تا جایی که توانستیم مجوز بیمه این هنرمندان موسیقی را دریافت کنیم و درواقع، این مجوز به وزارت ارشاد داده شد و این وزارتخانه به همراه نهاد موازی، یعنی خانه موسیقی و انجمن صنفی این کار را انجام داده است و هنرمندان زیادی در عرصه موسیقی تحت بیمه هستند.

اطیابی درمورد این که چرا انجمن صنفی موسیقی در سال ۷۷ و این قدر دیر تشکیل شد تصریح کرد: در این خصوص باید بگویم که کم لطفی‌هایی به هنرمندان عرصه موسیقی شده است و از آن جایی که در سال ۷۷، مرحوم رضاپور این نیاز را دیدند که باید کم و کاستی‌های موجود در این عرصه برطرف شوند به همین خاطر، با مراجعه به وزارت کار و گرفتن مجوز، این انجمن را تأسیس کرد و خوشبختانه، بعد از انقلاب و در آن زمان این تلاش‌ها به بار نشست.

او با اشاره به حق بیمه هنرمندان موسیقی تحت بیمه عنوان کرد: ۱۸درصد از سهم بیمه هنرمندان را دولت پرداخت می‌کند و ۸درصد دیگر را خود هنرمندان می‌پردازند و این مسئله بزرگی برای هنرمندان است، ولی در بیمه هنرمندان موسیقی، این مسئله بیکاری آن‌ها در ماه‌های محرم، صفر، فاطمیه و... گنجانده نشده است، چون این هنرمندان بیکار می‌شوند و اجرای صحنه‌ای و رسمی ندارند و بنده هم اعلام کرده ام که تمهیداتی برای این منظور قائل شوند چراکه هنرمند، خانواده و معیشت دارد و عملاً هیچ کاری برای این منظور صورت نگرفته است. اما در دوران کرونا، صندوق اعتباری هنر که صندوق همه هنرمندان است مبلغی را به عنوان کمک به هنرمندان داد و فکر می‌کنم حدود ۸-۷ میلیون برای کمک خرجی آن‌ها بود که در چند دفعه برای آن‌ها واریز شد، ولی دیگر ادامه پیدا نکرد و فقط یک سال صورت گرفت.

رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی موسیقی ایران افزود: با توجه به این که ۱۰ درصد بیمه را دولت پرداخت می‌کند موارد دیگری مثل بُن‌ها به هنرمندان موسیقی داده نمی‌شود و ما هم طبق اولویت‌ها پیگیری می‌کنیم، اما اگر نتوانیم مسئول مربوطه را ببینیم این موضوع مشمول مرور زمان می‌شود و متأسفانه، درمورد هنر موسیقی در یک مدار بسته در حال حرکت هستیم و اگرچه با برخورد خوب مسئول روبرو می‌شویم، اما به پاسخ نمی‌رسیم و پرونده مسائل این حوزه بسته می‌شود و این داستان ادامه پیدا می‌کند و هیچ زمانی نتوانسته ایم نتیجه مثبتی درمورد این موضوع دریافت کنیم. البته بی انصافی نباشد گاهی اوقات، پاسخ‌هایی گرفته ایم، اما به طور کلی، هنرمندان تا حدی از این قضیه ناراضی هستند.