سالهاست از بیگانگی صنعت با دانشگاه رنج می‌بریم. دانشگاه به کار تئوری مشغول است و صنعت نیز وظیفه خطیر تولید را انجام می‌دهد. اما هر دو بخش به کمال نرسیده، زیرا هیچ یک دیگری را قبول ندارد. دانشگاه نظریه‌های تئوری خودش را به صورت آکادمیک تدریس می‌کند، اما دانش آموختگانی که فارغ التحصیل می‌شوند، فقط از نگاه تئوری توانمند هستند و در عمل کارآیی ندارند.

فارغ التحصیلان بیکار

برای آنکه بدانیم تا چه اندازه صنعت و دانشگاه بیگانه هستند، کافی است به آمار بالای فارغ التحصیلان بیکار توجه کنیم. بنا بر اعلام معاون اشتغال وزارت کار، «دو میلیون و ۳۰۰ هزار بیکار در کشور داریم که۴۰ درصد آن‌ها فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند و یکی از دلایل بیکاری آنها، نداشتن مهارت لازم و مورد نیاز بازار کار است». به عبارت بهتر امروزه فارغ التحصیلانی داریم که با نمره‌های بالا از دانشگاه فارغ التحصیل شده اند که بیانگر توان علمی بالای آنهاست، اما نمی‌توانند در حیطه تحصیلی خود جذب بازار کار شوند. از سوی دیگر کارگران بسیاری داریم که بدون داشتن مدرک دانشگاهی، در بخش‌های مدیریت کارخانه‌های بزرگ مشغول بکار هستند.

طرح‌های ناکارآمد

برای آنکه ارتباط صنعت با دانشگاه بیشتر شود، طرح‌های بسیاری در مقاطع گوناگون تحصیلی تعریف شده که از طرح کاد در مدارس تا واحد‌های عملی دانشگاه‌ها را می‌توان نام برد. با این وصف همچنان خلا ارتباط علم و تجربه بشدت احساس می‌شود. به نوعی که غلامحسین حسینی نیا رییس سازمان فنی و حرفه‌ای با برشماری اهمیت مهارت در یافتن شغل گفت: دانشگاه معجزه نمی‌کند و جوانان نباید سال‌های طلایی عمر خود را برای استخدام در دولت از دست بدهند. باید مهارت کسب کنند.

نامگذاری دانش بنیان

یکی از اقدامات بسیار مهم در توجه به علم، نامگذاری سال به عنوان دانش بنیان بود. مقام معظم رهبری با درک درست از اهمیت پیوند صنعت با دانشگاه، دانش بنیان را مورد تاکید قرار دادند تا تمامی بخش‌های کشور را درگیر دانش کنند. این نامگذاری باعث شد تا صنایع، معادن، کشاورزی و حتی بخش‌های خدمات به سوی دانش جذب شوند. اما این نگرانی وجود دارد که با عبور از سال دانش بنیان، بار دیگر توجه به دانش کمرنگ و حتی بی رنگ شود، زنگ خطری که به نظر می‌رسد بار دیگر بصدا درآمده است.

بیشتر بخوانید:

سایه ایمنی و بهداشت کار بر سر معادن مس

برگ برنده شرکت مس

در شرایطی که نگرانی از بی توجهی به دانش و دانش بنیان بشدت احساس می‌شود امضای تفاهم‌نامه همکاری مشترک بنیادی شرکت مس و دانشگاه شریف بار دیگر تعامل صنعت و دانشگاه را مطرح کرد. با حضور محمد مخبر معاول اول رییس جمهور، علی آبادی وزیر صمت، موثقی‌نیا رییس هیات عامل ایمیدرو، خرمی‌شاد مدیرعامل شرکت ملی مس، جلیلی رییس دانشگاه شریف، صالحی و عارف هیأت امنای دانشگاه شریف، جمعی از معاونان دانشگاه و معاون طرح و برنامه‌ریزی راهبردی شرکت مس، تفاهم‌نامه همکاری مشترک بنیادی شرکت مس و دانشگاه شریف امضا شد. این تفاهم‌نامه به امضای امیر خرمی‌شاد مدیرعامل شرکت ملی صنایع مس ایران و رسول جلیلی رییس دانشگاه صنعتی شریف رسید.

همه چیز در یک قرارداد

در بسیاری از موارد شاهد اقدامات نمادینی هستیم که خروجی قابل توجهی ندارد. اما تفاهمنامه شرکت مس از گستردگی بالایی برخوردار است. در این تفاهمنامه ایجاد و گسترش زمینه‌های همکاری مشترک بنیادی اعم از مسائل زیرساختی، توسعه‌ای، فناوری‌های نوین و بومی‌سازی و به منظور رفع نیاز‌های موجود در صنعت مس کشور، دانشگاه صنعتی شریف و شرکت ملی صنایع مس ایران تاکید شده است.

مشاهده و تصمیم گیری

برای آنکه قراردادی به مرحله اجرا برسد، باید شرایط مورد بررسی قرار گیرد و طرفین بدانند چه چیزی از یکدیگر می‌خواهند. اگر محوریت بر اجرای دقیق باشد، باید همه چیز مشاهده شود. از آنجا که این تفاهم نامه با هدف اجرا امضا شده، بازدید از موسسات زیرمجموعه شرکت مس و اجرای تحقیقات و نیازسنجی به منظور شناسایی مهم‌ترین چالش‌ها و مسائل فناورانه شرکت توسط تیم تخصصی دانشگاه، تدوین طرح جامع مطالعات زنجیره ارزش مس و امکان‌سنجی اولیه طرح‌های تولیدی ممکن در زنجیره ارزش به منظور تصمیم‌سازی در شناسایی و انتخاب اولویت‌های آتی توسعه زنجیره مس از جمله محور‌های همکاری دانشگاه شریف و شرکت مس به شمار می‌رود.