بورس بین المللی همان بازار بورس است که سهامهای مختلف شرکتها و ارز نیز در آن مبادله میشود.
بازارهای مختلفی در بورس بین المللی وجود دارد که در چند حوزه مختلف فعالیت میکنند. خرید و فروش ارزهای کشورهای مختلف که ارزشمند محسوب میشوند، بخشی از این بورس است. هر گونه پرداختی که یک کشور به کشور دیگر انجام میدهد و بازاری که در آن ارزهای ملی توسط کسانی خریداری میشوند و به فروش میرسند که آنها برای چنین پرداختهایی به آنها نیاز دارند.
کشورها ممکن است برای تسویه بدهی تجاری، سرمایهگذاری سرمایهای یا اهداف دیگر پرداخت داشته باشند. معاملات دیگر ممکن است شامل صادرکنندگان، واردکنندگان، شرکتهای چند ملیتی یا افرادی باشد که مایل به ارسال پول برای دوستان یا اقوام هستند. دلایل این پرداختها، روشهای پرداخت آنها و حسابداری آنها موارد مهمی برای اقتصاددانان و دولتها است.
شما میتوانید سهام شرکتهای بزرگ چند ملیتی و شرکتهایی که سهام خود را در این بورس قرار دادهاند را خریداری کنید. بر همین اساس در تاریخ ۲۲ خرداد ۱۴۰۰ حمیدرضا مومنی، مشاور رئیس جمهور و دبیر شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی خبر از فراهم شدن مقدمات راه اندازی بورس بین الملل در کیش داد که قرار شد به تصویب شورای عالی بورس برسد.
در همین رابطه امیرحسین بنی صدر کارشناس بازار سرمایه
در گفتگو با خبرنگار پول نیوز گفت: در بازارهای بینالمللی با ارائه راهکارهای متنوع تلاش میشود سرمایهگذاران نهادی و خصوصی در عرضه عمومی سهام شرکتها، مشارکت داشته باشند.
وی افزود: این اقدام باعث میشود که صندوقهای سرمایه گذاری با توجه به حضور مدیران حرفهای و دانش و اطلاعات بالا در روند کشف قیمت، از ایجاد حباب قیمتی در بازار سرمایه پیشگیری کنند.
این کارشناس بازار سرمایه با اشاره به اینکه در ایران عرضه اولیه به روش ترکیبی به عرضه اولیه در کشورهای پیشرو در بورس نزدیکتر است، خاطرنشان کرد: این شیوه به نحوی است که صندوقهای قابل معامله با توجه به دارایی و گردش دارایی خود بتوانند سهم بیشتری از عرضه اولیه را به خود اختصاص دهند و سایر سرمایه گذاران خرد نیز با خرید واحدهای این صندوقهای سرمایهگذاری افزون بر برخورداری از روند افزایشی در قیمت سهم عرضه شده، دارایی خود را از نوسانات مقطعی مصون نگه دارند.
بنی صدر ابراز کرد: به این ترتیب سرمایه گذاران خرد تشویق به سرمایه گذاری غیر مستقیم در بازار میشوند که از اهداف سیاستگذاران بازارهای مالی است. از سوی دیگر، با توجه به نظارت و تصاحب بخش اعظمی از سهم عرضه شده، میتوان انتظار داشت که حباب قیمتی ایجاد نشود.
وی با بیان اینکه مواردی هچون رانت و امتیازخواهی توسط برخی از صندوقهای بزرگ سرمایهگذاری در بازار سرمایه، یکی از شبهات مطرح شده در این روش است، تصریح کرد: یکی از معایب این روش، رانتی است که ممکن است برای صندوقهای سرمایهگذاری ایجاد شود و اگر مدیر صندوق، عملکرد مالی بدی را به ثبت رسانده باشد، با فروش سهم در عرضههای اولیه میتواند این عملکرد نامناسب را تا حدی پوشش دهد.
این کارشناس بازار سرمایه با بیان اینکه در روش قبلی، تنها یک مرجع ارزشگذاری و تعیین قیمت سهام وجود داشت، خاطر نشان کرد: در این شیوه، صندوقها براساس سهمیه اعلامی توسط بورس در فرآیند کشف قیمت حضور پیدا میکنند و پس از کشف قیمت در این مرحله، قیمت کشفشده به عنوان مبنای عرضه سهام (عرضه به قیمت ثابت) به عموم سرمایهگذاران اعلام میشود.