اصلاح قراردادهای جدید نفتی

موافقان مدل جدید قراردادهای نفتی معتقدند:
شرکتهای خارجی دارای تکنولوژی پیشرفته می باشند و با کشاندن پای آنان در توسعه و بهره برداری از مخازن کشور، ضریب برداشت از مخازن براحتی به بیش از 50% خواهد رسید

مخالفان مدل جدید قراردادهای نفتی بر این عقیده هستند:
اگرچه چنین شرکتهای خارجی دارای امکان دسترسی به تکنولوژی و فناوریهای نوین می باشند، ولی چه تضمینی است که آنرا در قالب قرارداد های جدید، برای مخازن ایران بکار بگیرند، و ضریب برداشت مخازن را (که در نیمه دوم عمر قرارداد مشخص می شود) به بیش از 50% برسانند.

پیشنهاد اینجانب این است که جهت نزدیک شدن دو دیدگاه به هم در فاز اول میادین مشترک را با تضمین ضریب برداشت بالای 50 درصد در طول بیست سال (با تاکید بکار گیری بیش از 90% پرسنل مورد نیاز در همه زمینه ها، از ایرانیان ساکن در داخل کشور) ، ارایه گردد. اگر شرکتهای خارجی تن به اجرای این شرط در چارچوب مدل جدید قرار داد های نفتی دادند، آنوقت می توان پس از یکدوره پنج ساله ( پس از اطمینان یافتن از کارایی عملکرد شرکت خارجی و روند انتقال تکنولوژی در راستای به دست یابی به ضریب برداشت بالای 50 %) جهت واگذاری میادین مستقل با مدل جدید تعدیل شده (بر مبنای کاستی ها، چالشها، سو تفاهم ها، راه گریز ها... اجرای پنجساله در میادین مشترک) اقدام نمود.

با انجام این روش:
1-ریسک ایجاد تعهد بلند مدت برای کشور، جهت توسه و بهره برداری مخازن مستقل، را کاهش می دهد
2-اگر شرکتهای خارجی به طور کامل به تعهدشان در زمینه مخازن مشترک عمل نکنند باز هم از شرایط فعلی بهتر خواهد بود.
3- زمان پنجساله برای راستی آزمایی شرکتهای خارجی در مورد انتقال تکنولوژی و فنآوریهای نوین در اختیار خواهد بود.
4- تا حدودی مشکل بیکاری فارغ التحصیلان و متخصصان کشور حل و زمینه کسب تجربه کار در شرکتهای بین المللی برای آنان فراهم می گردد.

دکتر ولی احمد سجادیان