پولنیوز - صنعت خودروسازی با باز شدن دروازههای کشور و ورود محصولات متنوع بینالمللی سالهاست مورد انتقاد کارشناسان این صنعت قرار گرفته و اکثر انتقادها قدیمی بودن و گاه بیکیفیت بودن خودروهای تولید داخل را نشانه رفته است. اما نکتهای که شاید کمتر به آن اشاره میشود و اتفاقا بهعنوان یکی از علائم عدم توسعه این صنعت در کشور شناخته میشود، تنوع کم محصولات داخلی و همچنین محدودیت سگمنتهای تولیدی است.
به گزارش روزنامه دنیای خودرو، در اصل اگر صنعت خودروسازی کشور به دنبال گسترش بازار مصرف خود است، باید نیازهای گوناگون طیف مصرفکنندگان نیز شناسایی شود و این میتواند یکی از علائم مهم پیشرفت بهشمار رود. در اصل صنعت خودروسازی میتواند ادعای پیشرفت واقعی داشته باشد که در کنار افزایش کیفیت محصولات خود بتواند سبد محصولات را نیز تکمیل کند.
در اصل الگوهای مصرف در جوامع امروزی با تغییرات سریع مسائل اجتماعی- اقتصادی به سرعت در حال تغییر است و اگر هر صنعت و تولیدکنندهای قدرت تطبیق خود با این تغییرات را نداشته باشد، قطعا بازنده میدان خواهد بود.
امروزه صنعت خودروسازی نیز مانند همه صنایع به این باور رسیده که اصل بقای آن رضایت مشتری و پرداختن به نیازها و خواستههای بازار است، پس بیدلیل نیست اکثر خودروسازان جهانی و حتی خودروسازان چینی سعی میکنند در اکثر سگمنتهای پرطرفدار بازار حضور داشته باشند.
این امر از طریق طراحی بدنه و پلتفرمهای گوناگون صورت میگیرد و اکثرا نیز از یک پلتفرم در تولید مدلهای مختلف با سگمنتها و کاربردهای گوناگون استفاده میشود. اما صنعت خودروسازی کشور در سالهای گذشته توجه خود را صرفا معطوف به بخش سنتی بازار کرده و هیچگونه برنامهای برای بخشهای دیگر بازار نداشته است.
در اصل ایران کشوری با ساختار جمعیتی جوان است که نیازهای آنان در سالهای گذشته در مورد اتومبیل دلخواه آنان دیده نشده و این نیازها امروزه انباشته شده و تنها منتظر پاسخ است. نسل جوان به دنبال هیجان و لذت رانندگی است و این هیجان را عموما در خودروهای کوپه-روباز یا هاچبکهای اسپرتی میداند که در بازار ایران محدود یافت میشوند و تنها از طریق چند برند خاص آنهم با قیمتهای سر به فلک کشیده در دسترس هستند. به راستی مشتریان با بودجههای اندک و متوسط، حق برخورداری از خودرویی با کمی چاشنی هیجان را ندارند؟
آیا واقعا تولید یا استفاده از پلتفرمهای موجود امکان ندارد، مثلا خودروی پژو 206 با طیف وسیعی از بدنههای گوناگون تولید میشود، آیا امکان تولید مدلهای کوپه، روباز یا هاچبک 3 در آن با چاشنی جوانی و لذت وجود نداشت تا امروز بخشی از بازار رو به رشد کشور صاحب یک محصول اقتصادی اما لذتبخش باشد.
موضوع قابل توجه این است؛ خودروسازانی که در مقیاس تولید انبوه بتوانند خودروهایی با چاشنی هیجان برای بازار رو به رشد و جوان کشور تولید کنند، برنده خواهند بود. موردی که متاسفانه در قراردادهای جدید خودروسازان نیز دیده نمیشود و کماکان اصرار بر تولید در بخشهای سنتی بازار است. خودروسازان ما اگر میخواهند تحول ایجاد کنند باید نیازهای نسل جدید را که مشتریان آتی آنها خواهند بود، به خوبی بشناسند و درک کنند و به آنها به درستی پاسخ دهند.