پولنیوز، فرانک آقاصفی - دست بر دعا برمیداریم و باران را طلب میکنیم تا شاید کمی از آلودگی مطلق این شهر کم کنیم. فارغ از آن که بارانهای این شهر دیگر توان رویارویی با گردوغبارها را ندارند. گردوغباری که با دست خودمان به هوای شهر میفرستیم و حتی برای کاهش آن ذرهای فکر نمیکنیم.
هیچ یک از ما نمیدانیم چاره این هوای سنگین باران نیست اما هر بار باز آرزوی یک روز بارانی و شستن غبار از شهر را داریم، بارانی که تاثیرش را به همت همه ما شهروندان از دست میدهد.
حتی وقتی باران با تمام توانش میبارد و چهره این شهر را میشوید، به بهانههای مختلف خودروهایمان را بیرون میآوریم و دست به دست یکدیگر میدهیم تا هر چه سریعتر این شهر را به شرایط قبل از باران برگردانیم و این جزو معدود مواردی است که در آن اتفاق نظر داریم و با جانودل با یکدیگر همکاری میکنیم!
تصور کودکان در آیندهای بدون حتی یک روز هوای پاک، بیماریهای ناشناخته و بدون درمان، نفسهای تنگی که روانه بیمارستانها میشوند و... میتواند لرزه بر اندام هر فردی بیندازد.
کافی است کمی از خودخواهیهایمان کم کنیم تا به سادگی به جنگ آلودگیها برویم و چهره شهر را همچون گذشتههای نهچندان دور رنگی تازه ببخشیم.
اما هر بار به امید بارانی دیگر و شهری شاید پاک عزممان را برای آلودهکردن شهر جزم میکنیم و مانند جنگجویانی که در شهری غریبه میجنگند، حتی به خودمان هم رحم نمیکنیم.
پس از هر باران، نقطه سر خط؛ آلودگی سقفی بر شهر میشود و راه تنفس شهروندان را میگیرد.