از تلاطم های تورم تا نرمش های تولید

افزایش صادرات کالا های غیرنفتی یکی از پایه‌های توسعه اقتصادی ایران استکه در برنامه ششم توسعه مورد تاکید قرار گرفته است.بررسی‌ها نشان می‌دهد که از ابتدای استقرار دولت روحانی تاکنون حجم صادرات غیر نفتی ایران به بیش از ۲۲۴ میلیارد دلار رسیده استکه این رقم نشان دهنده رشد 72.2 میلیون دلاری نسبت به سال 91 است.

همچنین بر اساس گزارش سالانه گمرک تا سال 95 عمده ی صادرات کشور صرف میعانات گازی شده است.

افزایش صادرات غیر نفتی یکی از مهمترین اهدافی است که دولت ها در تمامی سال های گذشته مد نظر قرار داده اند با این حال هنوز هم تکیه ی اصلی اقتصاد ایران به نفت است و این نکته سبب می شود نوسانات قیمتی و فروش یا عدم فروش بشکه های نفت و تصمیمات بین الملل وضع اقتصاد ایران را متاثر سازد.

تولید در سایه ی تورم

اقتصاد ایران در این سال ها دوشادوش نرخ تورم حرکت کرده است. نرخ بالای تورم در این سال ها و تحریم های بی سابقه ی بین المللی، کمبود های ارزی ناشی از اعمال محدودیت های مبادلاتی و مالی و افزایش بی سابقه ی نرخ ارز و پایین آمدن ارزش پول ملی، راه تولید را هرچه ناهموارتر کرده است. در این شرایط با وارد کردن محصولات خارجی، تولیدکننده ی داخلي نیز خود را تنها و ناامید می یابد. تحقق تورم پیش بینی شده موجب می شود که بازار اقتصادی در ایران کوچکتر از اندازه فعلي شود و بنابراین سطح رقابت در بسیاری از حوزه ها افزایشیابد. راهکاری که برای این وضعیت شاید به نظر مطلوب بیاید مدیریت نقدینگی و جهت دهی به آن، استفاده از ظرفیت های بازار و ایجاد اشتغال برای نیروهای کار جوان است.

نهایتا آنچه دست تولید را خواهد گرفت بئدجه است. بودجه سالیانه، نماد توافق جمعی برای بازتوزیع منابع ملیاست و منبع اصلی بودجه نیز سرمایه‌های ملی است و دولت باید کارگزار مردم در تصمیم‌گیری درباره شیوه هزینه‌ کردن منابع و سرمایه‌های ملی باشد.با این همه محمد فاضلی جامعه شناس سوال مهمی را به ما یاد آوری کرده است آن هم اینکه بودجه 1398 چگونه صرفه‌جویانه و مناسب برای مقابله با تحریم‌هایی است که هدف‌شان افزودن بر رنج و مصائب این ملت و تضعیف ایران است، طراحی شده است؟ تفاوت بودجه تحت تحریم امسال و بودجه سال گذشته چیست؟ اين ها سوالاتي است كه كسي جز دولت توان پاسخگويي به آن را ندارد و گوش های ما منتظر پاسخ این سوالات خواهد ماند.